Πώς σκοπεύει η Ουάσιγκτον να θριαμβεύσει


Του Τιερί Μεϊσάν

Κατά τη διάρκεια του τρίμηνου δυτικού περιορισμού κατ’ οίκον, ο χάρτης της Μέσης Ανατολής μεταμορφώθηκε ριζικά. Η Υεμένη έχει χωριστεί σε δύο ξεχωριστές χώρες, το Ισραήλ εχεί παραλύσει από δύο πρωθυπουργούς που αλληλομισούνται, το Ιράν υποστηρίζει ανοιχτά το ΝΑΤΟ στο Ιράκ και τη Λιβύη, η Τουρκία καταλαμβάνει τη βόρεια Συρία, η Σαουδική Αραβία είναι κοντά στη πτώχευση. Όλες οι συμμαχίες αμφισβητούνται και εμφανίζονται νέες διαχωριστικές γραμμές ή μάλλον επανεμφανίζονται.

Το 2001, ο Ντόναλντ Ράμσφελντ και ο Ναύαρχος Άρθουρ Σεμπρόουσκι καθόρισαν τους στόχους του Πενταγώνου στην εποχή του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Στη συνέχεια, το γενικό επιτελείο καθόρισε αυτόν τον χάρτη της κατάτμησης της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, το 2017, ο Ντόναλντ Τραμπ αντιτάχθηκε (1) στις αλλαγές των συνόρων (2), στη δημιουργία κρατών που κυβερνώνται από τζιχαντιστές (3), και στην παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή. Από τότε, το Πεντάγωνο σκέφτηκε πώς να συνεχίσει την καταστροφή των κρατικών δομών χωρίς να αμφισβητήσει τις χώρες και ικανοποιώντας τον Λευκό Οίκο.
Για δύο δεκαετίες η Ουάσιγκτον προσπαθεί να "αναδιαμορφώσει" τη "Μεγάλη Μέση Ανατολή", μια αυθαίρετα καθορισμένη περιοχή που εκτείνεται από το Αφγανιστάν μέχρι το Μαρόκο. Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια συγκρούστηκαν δύο στρατηγικές: αφενός το Πεντάγωνο που θέλει να καταστρέψει τις κρατικές δομές όλων των χωρών της περιοχής, είτε είναι φίλες είτε εχθροί, αφετέρου ο πρόεδρος Τραμπ ο οποίος σχεδιάζει να κυριαρχήσει εμπορικά στην περιοχή χωρίς στρατιωτική κατοχή.

Όταν αναγγέλθηκε ο περιορισμός κατ’ οίκον για την πρόληψη της επιδημίας Covid-19, προειδοποιήσαμε ότι σημειώνονταν βαθιές αλλαγές στην περιοχή και ότι μετά από αυτό το διάλειμμα, δεν θα μοιάζει πλέον με αυτήν που γνωρίζαμε πριν. Ξεκινούσαμε από την παρατήρηση ότι η Ουάσινγκτον είχε εγκαταλείψει την ιδέα της καταστροφής του συριακού κράτους που είναι τώρα προστατευόμενη ζώνη της Ρωσίας. Επομένως, το κύριο ερώτημα ήταν αφενός να γνωρίζουμε ποιος θα ήταν ο επόμενος στόχος του Πενταγώνου στην περιοχή. Δύο απαντήσεις ήταν δυνατές: η Τουρκία ή η Σαουδική Αραβία, και οι δύο ήταν σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Και, αφετέρου, ποιες αγορές θα προσπαθούσε να ανοίξει ο Λευκός Οίκος.

Αυτή η ανάλυση συμμεριζόταν από όλους όσους ερμηνεύουν τα τελευταία είκοσι χρόνια ως εφαρμογή της στρατηγικής Ράμσφελντ / Σεμπρόουσκι την καταστροφή των κρατικών δομών της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Αντίθετα, απορριπτόταν από εκείνους που, αρνούμενοι να λάβουν υπόψη τους διεθνείς παράγοντες, ερμηνεύουν αφελώς τα γεγονότα ως διαδοχή εμφύλιων πολέμων (Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Συρία, Υεμένη και ίσως σύντομα ο Λίβανος) που δεν σχετίζονται μεταξύ τους.

Ωστόσο, τρεις μήνες αργότερα, η Τουρκία υποστηρίζεται στρατιωτικά από το Ιράν στη Λιβύη, ενώ η Σαουδική Αραβία έχει εξαφανιστεί από τα ραντάρ, ιδιαίτερα στην Υεμένη, και τα Εμιράτα έχουν γίνει ο πόλος της περιφερειακής σταθερότητας. Η περιφερειακή αντίστροφη έχει ξεκινήσει υπέρ της Άγκυρας και του Αμπού Ντάμπι και εις βάρος του Ριάντ. Οι πιο ριζοσπαστικοί μετασχηματισμοί είναι η αναστροφή του Ιράν στην πλευρά του ΝΑΤΟ, η χαλάρωση των σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας και η άνοδος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Είχαμε λοιπόν δίκιο και αυτοί που δίνουν πίστωση στην αφήγηση των εμφυλίων πολέμων έχουν αυτο-δηλητηριαστεί. Φυσικά, δεν θα το αναγνωρίσουν και θα χρειαστούν αρκετούς μήνες για να προσαρμόσουν τον εσφαλμένο λόγο τους στις πραγματικές συνθήκες.

Είναι αυτονόητο ότι κάθε παράγον θα πρέπει να προσαρμόσει τη θέση του και ότι επομένως οι παρατηρήσεις μας ισχύουν μόνο για σήμερα.

Αλλά η περιοχή αλλάζει πολύ γρήγορα και εκείνοι που θα σκέφτονται πολύ καιρό για να αντιδράσουν, θα χάσουν αυτόματα, μια παρατήρηση που ισχύει ιδιαίτερα για τους Ευρωπαίους.

Διαβάστε την συνέχεια στο voltairenet

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.