Ο Μεγάλος αν-Ισοπεδωτής

Γράφουν οι Mohamed A. El-Erian και Michael Spence

Καθώς τμήματα των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζουν να ανοίγουν μετά από μήνες lockdown λόγω του κορωνοϊού, αυξάνεται η ελπίδα ότι κάτι που να μοιάζει με οικονομική ομαλότητα θα μπορούσε να βρίσκεται στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Αυτή η ελπίδα θα μπορούσε ακόμη να εξαλειφθεί λόγω των παρατεταμένων αβεβαιοτήτων για την υγεία, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές, οποιαδήποτε από τις οποίες θα μπορούσε να επιβραδύνει την ανάκαμψη. Αλλά για τα λιγότερο τυχερά τμήματα του πληθυσμού, ο περισσότερος οικονομικός πόνος είναι σχεδόν μια βεβαιότητα. 

Μακριά από τον «μεγάλο ισοπεδωτή» (“great equalizer”) όπως ορισμένοι αρχικά ονόμαζαν την πανδημία, η COVID-19 χτύπησε την οικονομία των ΗΠΑ με τρόπο που επιδείνωσε τις ανισότητες στο εισόδημα, τον πλούτο και τις ευκαιρίες. Ελλείψει μιας έγκαιρης πολιτικής απόκρισης, αυτή η αρνητική τάση θα μπορούσε να αρχίσει να αυτο-ενισχύεται, καθώς το ένα εξουθενωτικό εμπόδιο για τους μειονεκτούντες αυξάνει τις πιθανότητες ενός άλλου.

Άνθρωποι περιμένουν στην ουρά σε μια τράπεζα τροφίμων στο Queens, στη Νέα Υόρκη, τον Μάιο του 2020. Brendan McDermid / Reuters

---------------------------------------------------------------

Τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα και ανησυχητικά και θα επιδεινωθούν προτού βελτιωθούν. Το ΑΕΠ αναμένεται να μειωθεί κατά 30% ή περισσότερο αυτό το τρίμηνο. Περισσότεροι από 40 εκατομμύρια εργαζόμενοι, ή περίπου το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ, έχουν υποβάλει αιτήσεις ανεργίας τους τελευταίους τρεις μήνες. Το ποσοστό ανεργίας είναι πιθανό να πλησιάσει –και θα μπορούσε ακόμη και να ξεπεράσει– το ρεκόρ του 25% που τέθηκε κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Και όλα αυτά παρά την τεράστια προσπάθεια ανακούφισης της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής που κοστίζει σχεδόν 6 τρισεκατομμύρια δολάρια ή το 28% του ΑΕΠ των ΗΠΑ το 2019.

Τα διανεμητικά χαρακτηριστικά των απωλειών εργασίας και εισοδήματος είναι ακόμη πιο ανησυχητικά. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, το 39% των εργαζομένων σε νοικοκυριά με ετήσιο εισόδημα κάτω των 40.000 δολαρίων απολύθηκε ή τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Οι γυναίκες έχουν πληγεί ιδιαίτερα σκληρά, όπως και οι μειονότητες: από τις 20,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας που εξαφανίστηκαν τον Απρίλιο, το 55% αφορούσε στις γυναίκες, αυξάνοντας το ποσοστό ανεργίας για τις γυναίκες στο 15% και το ποσοστό για τις Αφροαμερικανίδες και τις ισπανόφωνες στο 16,4% και 20,2%, αντίστοιχα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πανδημία υπήρξε άνιση στις πιθανότητες για την ανεργία.

Διαβάστε την συνέχεια στο foreignaffairs