Ο Γύζης, ο Ιακωβίδης και το Λάβαρο του Πανεπιστημίου Αθηνών

Γράφει ο Δημήτρης Παυλόπουλος

Πριν από 132 χρόνια, το 1887, το Πανεπιστήμιο Αθηνών γιόρτασε την πεντηκονταετηρίδα της ίδρυσής του. Αποφάσισε τότε η Σύγκλητος τη δημιουργία του Λαβάρου του ιδρύματος. Το ανέθεσε σε δύο επαρκέστατους ζωγράφους: ο ένας ήταν ο Νικόλας Γύζης (1842-1901) και ο άλλος ο Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932).

Ο δεύτερος ήταν πατριώτης του πρύτανη Γεωργίου Καραμήτσα (1834-1904), από τη Λέσβο.

Τηνιακός την καταγωγή, ο ζωγράφος Νικόλας Γύζης σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας από το 1854 έως το 1864. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βασιλική Βαυαρική Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Μόναχο, όπου θα εγκατασταθεί το 1865. Το 1875 του απευθύνεται πρόταση να πάρει τη θέση του καθηγητή της ζωγραφικής στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας. Θα συνυπηρετούσε με τον στενό φίλο και συντοπίτη του Νικηφόρο Λύτρα (1832-1904), που είχε αναλάβει καθηγητής της ζωγραφικής στο ίδρυμα.

Τον Μάρτιο του 1876, σε προσπάθεια του πεθερού του Νικολάου Νάζου (1817-1888) να τον πείσει να επιστρέψει, ο Γύζης απαντά με τρόπο που κάνει όσα γράφει επίκαιρα, σημερινά: «Η ιδέα σας είναι ευγενής και πατριωτική ιδέα, αλλά φοβούμαι ότι τα υλικά, τα οποία οι κυβερνώντες θα μας δώσουν να κτίσωμε (εις τας Αθήνας) ο Λύτρας και εγώ τα θεμέλια, φοβούμαι ότι θα είναι πλίνθοι και η Ακαδημία Ωραίων Τεχνών απαιτεί πολλά».

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress.gr