Ερημώνει ο αγροτικός Έβρος

Γράφει ο Κώστας Αλεξανδρής

Η αγροτική έκθεση Φερών είναι ένας θεσμός ό όποιος οφείλει την ύπαρξη του στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.Εάν δεν υπήρχαν αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν θα υπήρχαν ούτε εκθέτες αλλά ούτε και έκθεση.

Είναι σύνηθες φαινόμενο πλέον κάθε χρόνο κατά τα εγκαίνια της αγροτικής έκθεσης να βλέπουμε και να ακούμε να μιλούν για εμάς άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα μας και ουσιαστικά δεν έχουν ποτέ βιώσει το αίσθημα της παραγωγής.

Πολλοί από αυτούς έρχονται για να έρθουν,  κάνουν χαιρετισμό κατά ανάγκη για να βγουν από την υποχρέωση,  πραγματικά είναι ενδιαφέρων να ακούσει κανείς το τι υποσχέσεις και αερολογίες έχουν ακουστεί διαχρονικά από το βήμα της αγροτικής έκθεσης Φερών.Ντρέπομαι ακόμα και να της αναφέρω!!Δυστυχώς όμως όλες αυτές οι λανθασμένες υποσχέσεις και αερολογίες είχαν ως αποτέλεσμα ο αγροτικός κόσμος να μένει μακριά και να απέχει ουσιαστικά από τα εγκαίνια της έκθεσης και της ημερίδες της.

Και για να πάμε στην ουσία των πραγμάτων θα πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας.Δυστυχώς η έλλειψη εθνικής και αγροτικής πολιτικής,  στόχου,  συνεργατισμού και παιδείας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο οδήγησαν την εθνική και τοπική παραγωγή σε πλήρη μαρασμό και σε λανθασμένους δρόμους.Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι όποιος παράγει και δημιουργεί σε αυτήν την χώρα τιμωρείται !

Αποτέλεσμα όλων αυτόν των διαχρονικών λαθών είναι η ερημοποίηση των χωριών μας, η μείωση της ελληνικής και τοπικής παραγωγής και η δημιουργία μιας λανθασμένης κουλτούρας η οποία τον μόνο στόχο που έχει είναι φτιάξει αγρότες και κτηνοτρόφους κυνηγούς επιδοτήσεων.Δυστυχώς για την περιοχή μας τα αποτελέσματα των κακών αυτών επιλογών είχαν τραγικότερες συνέπειες που μάλιστα έχουν και εθνικό χαρακτήρα.

Γιατί είναι εγκληματικό το γεγονός να βάζεις να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ σε σπίτια, στάβλους,  αποθήκες σε ανθρώπους που κάναν την επιλογή να ζήσουν στα σύνορα της χώρας,  προσέξτε όχι στην Αλεξανδρούπολη αλλά στον Πόρο, στην βρυσούλα στους Κήπους και σε όλα τα μικρά χωριουδάκια του Νομού Έβρου σε χωριά που κινδυνεύουν με εξαφάνιση.Άραγε γιατί ξεχάσαμε την ανάπτυξη της υπαίθρου; Την αποκέντρωση; Την αναπτυξιακή στρατηγική του Έβρου;

Όπως επίσης είναι εγκληματικό το να θέλει κάποιος νέος άνθρωπος να επενδύσει σ’ ένα από αυτά τα χωριά, να κάνει μια δουλειά, μια αποθήκη, μια κτηνοτροφική μονάδα και να πληρώνει από 12000 μέχρι και 15000 χιλιάδες ευρώ για μια οικοδομική άδεια.Πόσο περήφανοι μπορεί να είμαστε όταν για ένα έργο αναπτυξιακού χαρακτήρα για την περιοχή κάνουμε 15 χρόνια για να υλοποιηθεί; Καταλαβαίνετε ότι μιλάω για το σφαγείο για ένα έργο που εντέλει λίγη καταλαβαίνουν το τη θα προσφέρει στην ανάπτυξη και στην οικονομία της περιοχής !Πραγματικά σκεφτόμενος την κατάσταση που επικρατεί δεν ξέρω για ποιο πρώτα από τα προβλήματα να αναφερθώ;

– Για το φορολογικό; 

– Για το εργοστάσιο ζάχαρης και την αμαρτωλή ιστορία του; 

– Για το κόστος μεταφοράς ενός προϊόντος που παράγεται στον Έβρο για να φτάσει στην κεντρική Ελλάδα; 

– Για τις αθρόες εισαγωγές γάλακτος;

– Για της ελληνοποιήσεις;

– Για την εσκεμμένη έλλειψη καταναλωτικής κουλτούρας που θα έχει επίκεντρο την ποιότητα και την ελληνικότητα τον προϊόντων; 

– Για τα υπόλοιπα αρδευτικών έργων που δεν έχουν γίνει καν μελέτες; 

– Για την μερική αντικατάσταση του υπογείου αρδευτικού Κήπων,  Πέπλου και την κοροϊδία που έχουμε υποστεί όσο αφορά το κόστος κατασκευής του; 

– Για το αρδευτικό του Πετάλου που κάποιοι ξέχασαν να το καταθέσουν στο υπουργείο;

– Για το γεγονός ότι εδώ και 20 χρόνια αντλούμε το νερό από τον Έβρο ποταμό το ρίχνουμε σε ένα κανάλι και το ξανά αντλούμε μετά από 800 μέτρα για να το ρίξουμε στην κεντρική διώρυγα;

– Για τα αποστραγγιστικά έργα; 

– Για το γεγονός ότι πλημμυρίζουμε χωρίς να πλημμυρίζει το ποτάμι; 

– Για το Γκρέιντερ του δήμου που είναι παρατημένο εδώ και τρία χρόνια χωρίς να συγκινείται κανείς;

– Για την αγροτική οδοποιία;

Το ότι ζητάμε επί δύο χρόνια να μας παραχωρηθεί μία τσάπα από την περιφέρεια η οποία επί δύο χρόνια είναι χαλασμένη;

– Για το γεγονός ότι οι κτηνιατρικές υπηρεσίες είναι υπό διάλυση;

– Για το κόστος παραγωγής;

– Για το αγροτικό πετρέλαιο που είμαστε η μοναδική χώρα στην ευρωπαϊκή ένωση που δεν το έχει θεσπίσει;

– Για την γραφειοκρατία που μας σκοτώνει καθημερινά; 

– Για το γεγονός ότι ντρεπόμαστε γιατί δεν ξέρουνε που να αποθέσουμε της συσκευασίες φυτοφαρμάκων. 

– Για την ανύπαρκτη σύνδεση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης με τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου;

Είναι όμως μόνο αυτά;

Ξεχάσαμε ότι στην περιοχή μας είχαμε κάθε χρόνο 15000 χιλιάδες επισκέπτες στο Δέλτα του Έβρου; 

Εντέλει ξεχάσαμε τον αγροτουρισμό;

Ξεχάσαμε το θρησκευτικό τουρισμό;

Ξεχάσαμε τα λεωφορεία που ερχόντουσαν να επισκεφθούν την Παναγία Κοσμοσώτειρα;

Όλα αυτά είναι χαμένες θέσεις εργασίας και εισοδημάτων!

Ο αγροτικός τομέας της χώρας μας και κατά επέκταση της περιοχής μας διανύει μια πάρα πολύ μεγάλη παραγωγική και οικονομική κρίση,  ουσιαστικά έχει βαλτώσει, αυτήν την δύσκολη περίοδο είναι επιτακτική ανάγκη να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο να αφήσουμε εγωισμούς,  προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα και να ενώσουμε της δύναμης μας και να εργαστούμε για να δώσουμε λύσης σε χρόνια κοινά προβλήματα του κλάδου,  και της περιοχής μας, λύσεις που θα ανακουφίσουν τον κόσμο και θα φέρουν την παραγωγική και οικονομική αναγέννηση του τόπου μας.

Ο αγροτικός κόσμος της περιοχής μας δεν έχει την ανάγκη ούτε στρατηγών, ούτε ηγετών, ούτε κομμάτων έχει κουραστεί από την γκρίνια την μιζέρια την φαγωμάρα και την πολυδιάσπαση,  απαιτεί σεβασμό,  έργα ουσίας,  και συλλογικότητα στην λήψη των αποφάσεων. Τα προβλήματα είναι κοινά απαιτούν κοινές λύσης και πάνω από όλα απαιτούν δουλειά,  δουλειά,  δουλειά από όλους μας!

Κώστας Αλεξανδρής, Αγροτικός & Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αλεξ/πολης

από Ελεύθερη Θράκη, μέσω odosdrachmis.gr