Κλιματική καταστροφολογία και στην αλιεία!

Γράφει ο Σωτήρης Καμενόπουλος

Σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν πρόσφατα αρθρογραφία η οποία υποστηρίζει ότι η κλιματική αλλαγή μειώνει τον αριθμό των ψαριών. Ωστόσο, τα πραγματικά δεδομένα καταδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Τί ακριβώς καταδεικνύουν τα πραγματικά στοιχεία για την αλιεία;

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

 Η Παγκόσμια Τράπεζα φιλοξενεί μια ιστοσελίδα με τον τίτλο «Συνολική παραγωγή αλιείας». Η συγκεκριμένη επίσημη ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας παρακολουθεί την ιστορική παγκόσμια αλιεία. Τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η παγκόσμια παραγωγή αλιείας αυξάνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια (Εικόνα 1). Εν συντομία σύμφωνα με τα πραγματικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας μέχρι το 2016:

• Το 2015 ήταν ένα έτος ρεκόρ για την παγκόσμια παραγωγή ψαριών.

• Το τελευταίο έτος, στο οποίο δεν υπήρξε παγκόσμιο ρεκόρ παραγωγής ψαριών ήταν το 2001.

• Από το 2010 έως το 2015, η παγκόσμια παραγωγή ψαριών αυξήθηκε κατά 19%.

• Από το 2000, η παγκόσμια παραγωγή ψαριών αυξήθηκε κατά 46%.

• Από το 1980, η παγκόσμια παραγωγή ψαριών έχει υπερδιπλασιαστεί, φτάνοντας το 165%.

• Από το 1960, η παγκόσμια παραγωγή ψαριών έχει υπερδιπλασιαστεί, φθάνοντας το 440%.

Με οποιαδήποτε μέτρηση, σε οποιοδήποτε χρονικό πλαίσιο, η παγκόσμια παραγωγή ψαριών αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς. Ο ρυθμός αύξησης των παγκόσμιων αλιευμάτων επιταχύνεται, ειδικά από το 2010. Ωστόσο, οι θιασώτες της Κλιματικής Αλλαγής επιμένουν να διαδίδουν το μύθο ότι η κλιματική αλλαγή επιδρά αρνητικά στην παγκόσμια αλιεία.

Εικόνα 1. Παγκόσμια παραγωγή ψαριών

Το επιχείρημα αυτό μάλιστα το συνδέουν με το φόβο ότι δεν θα υπάρχουν αρκετά ψάρια ώστε να τραφεί μελλοντικά ο παγκόσμιος πληθυσμός. Η συνηθισμένη θεωρία της καταστροφής των πάντων. Πώς γίνεται τα ψάρια να μειώνονται ενώ οι ποσότητες αλίευσης να αυξάνεται; Εφόσον ο αριθμός των ψαριών μειώνεται, τότε λογικό θα ήταν να μειώνονται και οι ποσότητες αλίευσης.

Είναι εντελώς άλλο πράγμα η παράθεση ενός θεωρητικού μοντέλου πρόβλεψης και άλλο πράγμα η παράθεση των πραγματικών δεδομένων τα οποία στηρίζονται σε καταγραφή πραγματικών στοιχείων. Ένα θεωρητικό μοντέλο πρόβλεψης μπορεί να χειραγωγηθεί πολύ εύκολα αναλόγως με τους στόχους-σκοπούς αυτών οι οποίοι χρηματοδοτούν τη σχετική έρευνα.

Γι’αυτό άλλωστε, αρκετά θεωρητικά μοντέλα πρόβλεψης τελικώς αποτυγχάνουν στις προβλέψεις τους καθώς πάσχουν από υποκειμενικότητα (biased). Η παραπλάνηση για τον πληθυσμό των ψαριών είναι παρόμοια με τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούν οι καταστροφολόγοι για σχεδόν όλα τα θέματα σχετικά με το κλίμα του πλανήτη.

Παραδείγματος χάριν, οι καταστροφολάγνοι προσπαθούν να τρομοκρατήσουν την κοινή γνώμη για τον δήθεν κίνδυνο μείωσης των καλλιεργειών. Η αγαπημένη καραμέλα των καταστροφολόγων είναι ο μύθος ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής θα μειωθούν οι καλλιέργειες, συνεπώς δεν θα μπορεί να τραφεί ο παγκόσμιος πληθυσμός. Κι όμως, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ η παγκόσμια αγροτική παραγωγή αυξάνεται διαρκώς.

Εικόνα 2. Παγκόσμιες καλλιέργειες

Προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης

Αυτά είναι τα πραγματικά στοιχεία όπως αυτά καταγράφονται από τον ΟΗΕ, και όχι υποκειμενική πρόβλεψη βασιζόμενη σε κάποιο θεωρητικό μοντέλο. Πώς γίνεται, όλα τα θεωρητικά μοντέλα να προβλέπουν μείωση των καλλιεργειών λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά τα πραγματικά στοιχεία να καταδεικνύουν ότι οι καλλιέργειες αυξάνονται; Πολύ απλά, η πιθανότητα αποτυχίας των θεωρητικών μοντέλων είναι πολύ μεγάλη. Μία άλλη προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης είναι αυτό που παρατηρούμε αρκετά συχνά σε διάφορα δελτία ειδήσεων όταν πρόκειται για τυφώνες.

Η εικόνα ενός τυφώνα είναι πραγματικά πολύ δυνατή για έναν τηλεθεατή. Ως εκ τούτου είναι αναμενόμενο τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν εικόνες βιβλικών καταστροφών καθώς στόχος τους είναι η αύξηση της τηλεθέασης. Όταν όμως γίνεται προσπάθεια σύνδεσης αυτών των εικόνων με την προπαγάνδα των καταστροφολόγων ότι αυτές οι εικόνες είναι αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, τότε αυτό αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Τα πραγματικά στοιχεία για τον αριθμό των τυφώνων παγκοσμίως το αποδεικνύουν περίτρανα, όπως φαίνεται στην εικόνα 3, ο αριθμός των τυφώνων παγκοσμίως μειώνεται.

Εικόνα 3. Αριθμός τυφώνων παγκοσμίως

Ταυτόχρονα, παρουσιάζεται αργή αλλά σταθερή μείωση των ισχυρών ανεμοστρόβιλων. Τα αντικειμενικά δεδομένα λοιπόν δείχνουν ακριβώς αντίθετα στοιχεία από αυτά που προσπαθούν να περάσουν στην κοινή γνώμη οι θιασώτες της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι καταστροφολόγοι για να επιβάλλουν την ατζέντα τους έχει ενταθεί τον τελευταίο καιρό τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε τοπικό επίπεδο.

Ειδικότερα στη χώρα μας όσο θα πλησιάζει η ώρα για την αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων τόσο θα αυξάνεται η καταστροφολογία.

Στο πλαίσιο αυτό, ορισμένοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν κάθε είδος ψυχολογικής επιχείρησης (Psy-Ops) ώστε να παραπλανηθεί η ελληνική κοινή γνώμη και να μην αξιοποιηθούν οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες. Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: ποιοί τελικά θα ωφεληθούν από τη μη αξιοποίηση των ελληνικών υδρογονανθράκων; Ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούνται εμμέσως από τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και τη συνεχή κλιματική καταστροφολογία;

ΥΓ. Πριν λίγες ημέρες υπήρξε η πρώτη οικολογική επαναστατική αντίδραση εναντίον των κρουαζιερόπολοιων. Η αιτία; Τα κρουαζιερόπολια συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη! Ας θυμίσουμε το γεγονός ότι μέχρι και πριν μερικά χρόνια – στην αρχή της οικονομικής κρίσης – και άλλοι αντιδρούσαν στην παρουσία των κρουαζιερόπλοιων στη χώρα μας. Αυτές οι κινητοποιήσεις εμπόδιζαν για πολλές δεκαετίες τις αφίξεις των κρουαζιερόπλοιων στη χώρα μας με μεγάλες απώλειες εσόδων για τους επιχειρηματίες και το κράτος.

Το 2018 υπήρξαν 1178 αφίξεις κρουαζιερόπλοιων στη χώρα μας και εισπράχθησαν 167 εκατομμύρια ευρώ. Στα Χανιά μόνο, το 2019 αναμένονται 134 αφίξεις κρουαζιερόπολοιων με 220 χιλιάδες επιβάτες. Τί λένε για όλα αυτά, τόσο αυτοί που παλαιότερα εμπόδιζαν τις αφίξεις των κρουαζιερόπλοιων, όσο και οι σημερινοί θιασώτες της υπερθέρμασνης του πλανήτη οι οποίοι υψώνουν εμπόδια στις αφίξεις; Πόσα χρόνια επιτέλους πρέπει να χαθούν πάλι για να καταλάβουν ορισμένοι τα αυτονόητα;

Φυσικά, κανείς δεν επιθυμεί τον υπερβολικό αριθμό αφίξεων, γιατί αυτό θα γυρνούσε μπούμεραγκ στις τοπικές κοινωνίες (φαινόμενο overtourism). Όμως αυτό το θέμα μπορούν να το χειριστούν οι τοπικές κοινωνίες μόνες τους –με διάλογο μεταξύ των εμπλεκομένων μερών– χωρίς πατερναλισμούς και διαμεσολαβήσεις από «επαναστάτες».

Πηγή