Τρεις από τις σημαντικότερες ιατρικές ανακαλύψεις του 2018 έγιναν από Έλληνες ερευνητές

Η χρονιά που πέρασε μπορεί να είχε δυσάρεστα γεγονότα, είχε όμως και εξαιρετικά πολύτιμες ανακαλύψεις στον ιατρικό επιστημονικό τομέα. Ένα εξίσου εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως τρεις από τις σημαντικότερες ιατρικές ανακαλύψεις έχουν ελληνική υπογραφή. Έλληνες επιστήμονες που έχουν μεταναστεύσει και διαπρέπουν σε μεγάλα ερευνητικά προγράμματα, νοσοκομεία και πανεπιστήμια του εξωτερικού, αλλά και Έλληνες ερευνητές που προσπαθούν στη χώρα τους με όσα μέσα διαθέτουν.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Ο «χαρτογράφος» του εγκεφάλου ανακαλύπτει άγνωστη περιοχή στον εγκέφαλο

Ο Γιώργος Παξινός, Έλληνας καθηγητής της διασποράς, έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει σημαντικές πτυχές της νευροεπιστήμης. Και αυτό διότι εντόπισε μια άγνωστη έως τώρα περιοχή στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ο Γ. Παξινός έχει διεθνή φήμη ως «χαρτογράφος» του εγκεφάλου και αποτελεί πρωτοπόρος στην νευροανατομία, έχοντας με το έργο του ανοίξει νέους δρόμους σε νευροχειρούργους και γενικά νευροεπιστήμονες.

Η άγνωστη περιοχή βρίσκεται στο κάτω παρεγκεφαλιδικό σκέλος, μια περιοχή που ενσωματώνει και συνδυάζει τις αισθητηριακές και τις κινητικές πληροφορίες, προκειμένου να διορθώσει τη στάση του σώματος, την ισορροπία και τις μικρές επιδέξιες κινήσεις. Το συναρπαστικό με αυτή την ανακάλυψη είναι πως αυτή η περιοχή υπάρχει μόνο στους ανθρώπους, αφού μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί σε άλλα ζώα.

Εμβόλιο κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας σε πειραματικό στάδιο

Η ερευνήτρια Βάσω Αποστολοπούλου εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Βικτόρια στην Αυστραλία και αναζητά με την ομάδα της (300 άλλοι ερευνητές) θεραπείες για πλήθος παθήσεων. Κάποιες από τις προσπάθειές τους έχουν αποδώσει καρπούς, κάποιες άλλες όχι, αλλά υπάρχουν και ορισμένες που βρίσκονται σε προχωρημένη φάση• όπως αυτή της ανοσοτροποποίησης. Η ανοσοτροποίηση αποτελεί το κλειδί και τη βάση για την πιθανή ανάπτυξη εμβολίου κατά της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Η κα Αποστολοπούλου έχει αναπτύξει από το 1994 αυτή τη μέθοδο, η οποία αφορά τη χρήση σακχάρων ως “μεταφορείς” του εκάστοτε θεραπευτικού παράγοντα που επιτρέπουν τη διείσδυσή του εντός των κυττάρων-στόχων. “Χρησιμοποιούνται πάντα σάκχαρα και αλλάζει, ανάλογα με τη νόσο, ο τρόπος ένωσης του σακχάρου με τον θεραπευτικό παράγοντα, συνήθως με κάποιο πεπτίδιο. Άλλη είναι η πρόσδεση στις περιπτώσεις καρκίνου και άλλη σε ό,τι αφορά τα αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτή η λογική όμως δείχνει να λειτουργεί καθολικά. Εκτιμώ ότι μπορεί να χαρίσει θεραπείες για πάρα πολλές νόσους”. Η κλινική δοκιμή θα ξεκινήσει σύντομα και σε πρώτη φάση θα εξεταστεί η ασφάλεια της θεραπείας σε 12-15 άτομα.

Διαμέσιο: Το άγνωστο όργανο που θα βοηθήσει στην κατανόηση εξάπλωσης του καρκίνου

Οι ιατροί του Ιατρικού Κέντρου Mount Sinai Beth Israel Dr David Carr-Locke και ο Πέτρος Μπένιας, ελληνικής καταγωγής, «συνάντησαν» το διαμέσιο, ενώ εξέταζαν τη χοληδόχο κύστη ενός ασθενούς για πιθανά σημάδια καρκίνου. Παρατήρησαν κοιλότητες που δεν ταίριαζαν σε καμία προηγουμένως γνωστή ανθρώπινη ανατομία και έτσι προσέγγισαν τον παθολόγο του New York University, τον Dr Neil Theise, ώστε να ζητήσουν την επιστημονική του βοήθεια.

Οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι για την εξέταση των ιστών είχαν αποτύχει να εντοπίσουν το διαμέσιο, επειδή για την εξέταση χρειαζόταν η απομάκρυνση όλων των υγρών, που με αυτό τον τρόπο κατέστρεφε τη δομή του οργάνου. Σύμφωνα με τον Έλληνα γαστρεντερολόγο, «το διαμέσιο είναι μια αλυσίδα από διαμερίσματα, που υποστηρίζεται από ισχυρές και εύπλαστες πρωτεΐνες ιστών.

Βρίσκεται κάτω από την επιδερμίδα και ανάμεσα στους μυς, διατρέχει την πεπτική οδό, τους πνεύμονες και το ουροποιητικό σύστημα, ενώ περιβάλλει τις αρτηρίες και τις φλέβες. Τελικά, δε, εν είδει ποταμού «εκβάλλει», το υγρό που μεταφέρουν οι επιμέρους αγωγοί του στο λεμφικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού».

Αυτά τα ευρήματα έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε δραματική πρόοδο στον τομέα της ιατρικής, συμπεριλαμβανομένης και της πιθανότητας η άμεση δειγματοληψία από το περιεχόμενο του διαμέσιου να μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό διαγνωστικό εργαλείο, ακόμα και σε περιπτώσεις καρκίνου.

Πηγή