Το παγκόσμιο σώου των Xmas! - Από τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη στα ρεβεγιόν της Παγκοσμιοποίησης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο μεγάλος συγγραφέας της Βικτωριανής Αγγλίας, Κάρολος Ντίκενς, στην «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του (τον Δεκέμβριο του 1843), έδινε το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων όπως ήταν ζωντανό ακόμα στον δυτικό πολιτισμό.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

Πρόκειται για την ιστορία του άκαρδου και φιλοχρήματου Σκρουτζ ο οποίος, με την επέμβαση του πνεύματος των Χριστουγέννων, συγκλονίζεται και από φιλάργυρος μετατρέπεται σε άνθρωπο της συμπόνοιας και της γενναιοδωρίας.

Αυτό ήταν το μήνυμα της γιορτής των Χριστουγέννων που επιζούσε στην ψυχή των λαών μέχρι την εισβολή της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού. Όλοι μεγαλώσαμε με την πασίγνωστη ιστορία του, γενηές και γενηές, μέχρι που ήρθε ο νεοεποχίτης Χάρρυ Πότερ να μονοπωλήσει τις παιδικές ψυχές.

Σήμερα γίνεται μια συντονισμένη κατεδάφιση του εορτασμού των Χριστουγέννων, τα οποία η βιομηχανία της διασκέδασης τα θέλει ένα ατελείωτο σώου από «ρεβεγιόν», καζίνο, βιτρίνες και εξωτικές εκδρομές…

Ο πόλεμος κατά του πνευματικού νοήματος της γιορτής των Χριστουγέννων είναι, μαζί με την μαζική προώθηση προς τις ευρωπαϊκές χώρες μουσουλμάνων μεταναστών, απαραίτητο στοιχείο της προσπάθειας να επιβληθεί η πολυπολιτισμικότητα ενάντια στην θέληση των περισσότερων ανθρώπων.

Γιατί η παγκοσμιοποίηση δεν τελειώνει με την επικράτηση σε όλες τις χώρες του πλανήτη του οικονομικού συστήματος των τραπεζιτών, όπως λέγεται. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι η στρατιωτικοπολιτική έκφραση της παγκοσμιοποίησης, αλλά το πολιτισμικό υπόβαθρο είναι τα ιδεολογήματα της Νέας Εποχής, και μάλιστα τα πιο ισοπεδωτικά από αυτά, και όχι οι αφελείς ψευτολατρείες του new age. Είναι οι εντολές των Επικυρίαρχων, όπως τις συνόψισε ο Χένρυ Κίσσινγκερ: «χτυπήστε τις παραδόσεις τους για να τους κάνετε να υποταχθούν».

Όπως το ορίζει πολύ σωστά στο λεξικό του ο Μπαμπινιώτης, είναι «η μετατροπή της οικουμένης σε ενιαία οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επικράτεια»!

Είναι, με λίγα λόγια, η μονοκρατορία του Μαμμωνά στην λατρεία του οποίου σπρώχνουν τους ανθρώπους -και όχι του Χριστού- με το όργιο των διαφημίσεων και της τηλεοπτικής πλύσης εγκεφάλου. Γιατί, «όπου γαρ εστίν ο θησαυρός υμών εκεί έσται και η καρδία υμών».

Η αυθεντική χαρά των Χριστουγέννων, αυτή που μετέδωσε ο Άγγελος στους ποιμένες –«ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην»- επιδιώκεται να αντικατασταθεί από την χαρά της κατανάλωσης. Η συγκεκριμένη αγάπη που προαναγγέλλουν τα Χριστούγεννα υποκαθίσταται από την ουμανιστική φιλανθρωπία. Τα δώρα των μάγων αντικαθίστανται, διολισθαίνοντας στη σύγχρονη μαγεία των δώρων. Το ξύλο του Σταυρού υποκαθίσταται από το παγκόσμιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο μάλιστα καθιερώθηκε να το ανάβουν οι δήμαρχοι-τελετάρχες, όπως συμβαίνει στη Νέα Υόρκη και σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου. Μάλιστα, στις περιπτώσεις όπου επιζεί ακόμη η παραδοσιακή φάτνη, αυτή είναι δυσανάλογα μικρή στα πόδια του τεράστιου δημόσιου στολισμένου έλατου. Και κυρίως, το βασικό πρόσωπο των Χριστουγέννων, ο Χριστός, αντικαθίσταται σταδιακά από τον αινιγματικό «Χ» των σύγχρονων Xmas.

Αν όλα τα άλλα είχαν παραμείνει κοντά στο αυθεντικό νόημα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι το Χ στο Xmas ίσως συμβολίζει τον Χριστό. Με την πληθώρα, όμως, ενδείξεων αλλά και αποδείξεων που υπάρχουν ότι όλο το πνεύμα των Χριστουγέννων έχει αλλοτριωθεί, ο αντικειμενικός παρατηρητής πείθεται ότι μάλλον το Χ συμβολίζει πλέον κάποιον άλλο και όχι τον Χριστό στον σύγχρονο εορτασμό των Χριστουγέννων.

Σύμφωνα με τον καθηγητή C. J. Koster, ειδικευμένο στην ανάλυση αρχαίων επιγραφών, το Χ αποτελεί έμβλημα του βαβυλωνιακού θεού του Ουρανού.

Στην μασονική παράδοση το Χ συμβολίζει τον Όσιρι, αλλά και τον 17ο βαθμό του «Ιππότη Ανατολής και Δύσης».

Ακόμη είναι το πρώτο γράμμα του αριθμού... 666 αν αυτός εκφραστεί με γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου (χξς).

Αν, όμως, σήμερα οι νεοπεοχίτικες προσταγές θέλουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, κάποτε, τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, υπήρχε ο Χριστός χωρίς τα Χριστούγεννα αφού τα γενέθλιά του δεν εορτάζονταν.

Ο εορτασμός της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρας των Χριστουγέννων καθιερώθηκε γύρω στο 335 μ.Χ. στην Ρώμη και στην Ανατολή μετά το 376 μ.Χ.

Στις ανατολικές εκκλησίες δινόταν πάντα σημασία στα Θεοφάνεια, με βάση και την ελληνιστική παράδοση, τα οποία συνεχίζει ακόμα να συνεορτάζει με την Γέννηση η Αρμένικη Ορθοδοξία.

Για την καθιέρωση της εορτής των Χριστουγέννων την 25ηΔεκεμβρίου, πέραν των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, συνετέλεσε άθελά του ο ίδιος ο Ιουλιανός ο Παραβάτης γιατί αφού είχε επαναφέρει την παληά θρησκεία ως επίσημη της αυτοκρατορίας, καθόρισε με διάταγμά του να εορτάζεται την 25η Δεκεμβρίου ο «θεός ήλιος».

Πέραν της εορτής αυτής, με άλλο διάταγμά του, έδωσε εντολή να εορτάζεται προς …τιμήν του ηλίου πάλι (!) και η 1η Ιανουαρίου, καθ’ όσον αυτή ήταν η 1η ημέρα του έτους της αυτοκρατορίας.

Έτσι, η Εκκλησία αποφάσισε να μεταφέρει την εορτή των Χριστουγέννων και της Γεννήσεως του νοητού Ηλίου της Δικαιοσύνης από την 6η Ιανουαρίου στην 25η Δεκεμβρίου και να εορτάζεται μαζί με την εορτή του φυσικού ηλίου των εθνικών. Οι Πατέρες της Εκκλησίας (όπως ο Αγ. Αυγουστίνος) αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι την ημέρα αυτή δεν γιορτάζουμε τον ίδιο τον ήλιο, αλλά Εκείνον ο οποίος δημιούργησε εκ του μηδενός τον ήλιο!

Αργότερα (τον 6ο αιώνα μ.Χ.), ο Ιουστινιανός (482-565 μ.χ.), όχι μόνο καθιέρωσε την 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτής των Χριστουγέννων, αλλά προσδιόρισε αυτή να είναι και αργία, επιπλέον δε, εξέδωσε και διάταγμα με αφετηρία το οποίο, η 25ηΔεκεμβρίου του έτους 754 της Ρωμαϊκής εποχής (από την κτίση της Ρώμης) θα εθεωρείτο το έτος 1 μιας νέας περιόδου κι ενός νέου τρόπου χρονολόγησης που θα χρησιμοποιείτο σε όλη την επικράτεια.

"Καλή Κατανάλωση!"

Η επιχείρηση "μαγεία των Χριστουγέννων"

Η Νέα Εποχή δεν μένει μόνο στην εμπορευματοποίηση της εορτής, αλλά επιχειρεί την καθιέρωση της «μαγείας» στην εορτή, την λεγόμενη «μαγεία των Χριστουγέννων» ή «μαγικό πνεύμα των Χριστουγέννων»…

Όλος ο κοσμικός τύπος και τα ΜΜΕ αποκαλούν πια έτσι τα Χριστούγεννα και το πνεύμα των ημερών που τα συνοδεύουν.

Έτσι, τα λουλούδια και τα κλαδιά με τα πράσινα φύλλα προέρχονται από τους Ρωμαίους. Ο κισσός, το πουρνάρι και η δάφνη προήλθαν από τις ειδωλολατρικές γιορτές των Σαξόνων. Το γκι (ιξός) που κρεμάνε σε πόρτες και παράθυρα δεν είναι τίποτε άλλο από το μαγικό φυτό που συμβόλιζε την ειρήνη και την ελπίδα κατά τους Κέλτες ιερείς, τους Δρυΐδες.

Το δε παραδοσιακό ρεβεγιόν (reveillon), προερχόμενο από την συνήθεια της αγρυπνίας μέσα στους ναούς των Χριστιανών για την ακολουθία των Χριστουγέννων, που αρχίζει πολύ νωρίς το ξημέρωμα, έχει μετατραπεί σε ένα παραδοσιακό ξενύχτι, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει και χαρτοπαιξία.

Μετά το έλατο και τις «μαγικές πρασινάδες», βασικό στοιχείο της λεγόμενης «μαγείας των Χριστουγέννων», αυτής δηλαδή που θέλουν να επικρατήσει στην εορτή, είναι ο …στρουμπουλός Σκανδιναβός γέρος με την ολόλευκη γενειάδα, τα κόκκινα ρούχα, τα έλκηθρα με τα δώρα και το πλατύ χαμόγελο, ο αποκαλούμενος Άη-Βασίλης! Που δεν είναι μόνο μια καλοστημένη επιχείρηση με την επωνυμία «ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ Α.Ε.», όπως πολλοί νομίζουμε.

Πρόκειται για ένα τέλεια κατασκευασμένο κοινωνικό ψέμα, καθαρά δυτικής προέλευσης με σκοπό την προσωποποίηση του «πνεύματος» που η «Νέα Εποχή» θέλει να έχουν τα Χριστούγεννα, ιδιαίτερα δε στα μάτια των παιδιών. Είναι ένα κλασσικό προϊόν της παγκοσμιοποίησης με βάση το οποίο ισοπεδώνονται παραδόσεις, αξίες, αλλά και μεγάλα ή και ιερά πρόσωπα των λαών όπως ο Ιεράρχης Μέγας Βασίλειος.

Ο Άγιος Βασίλειος της Ορθοδοξίας, λεπτός, ολιγαρκής, ασθενικός, ασκητικότατος, με μακριά μαύρη γενειάδα -αφού πέθανε 49 ετών και δεν πρόλαβε να γεράσει. Καμμία σχέση με τον "χοντρό-Άη-Βασίλη", που μας ήλθε εξ Εσπερίας. Ήρθε σε ρήξη με τις κοσμικές εξουσίες και δεν είναι... ντήλερ πάσης φύσεως εμπορευμάτων! Μορφώθηκε πολύ, έγινε πανεπιστήμονας της εποχής του (σπούδασε φιλολογία, μαθηματική, φιλοσοφία, ρητορική, ηθική, αστρονομία, ιατρική, γεωμετρία και διαλεκτική) και στην συνέχεια μέγας διδάσκαλος και απαράμιλλος παιδαγωγός, με πολύτιμο και ανυπέρβλητο συγγραφικό έργο, που το μελετά έκτοτε η ανθρωπότητα (είπαν πως και μόνο αυτό θα αρκούσε να τον δικαιώσει ως μεγάλο). Γι' αυτό και η μεν Εκκλησία τον ονόμασε οικουμενικό διδάσκαλο, η δε Ιστορία "Μέγα". Δεν είναι τυχαίο πως τα κάλαντά μας λένε πως έρχεται από την Καισάρεια (της Μ. Ασίας και όχι από τη Λαπωνία της Φινλανδίας) όπου "βαστάει πέννα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι", το καλαμάρι του πνεύματος, που με αυτό το "χαρτί ομίλει" και όχι το σακί που είναι γεμάτο από την ύλη του εμπορίου. Κι όταν ακουμπάει το ραβδί του, το κάνει για "να πει την αλφαβήτα", δηλαδή ακόμα και τότε που ξαποσταίνει από την πεζοπορία, πάλι διδάσκει τους ανθρώπους "γράμματα σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα" και δεν κινείται ως κομήτης (ή ως ξωτικό;).          

Αν ψάξει κανείς καλά αυτήν την ιστορία, της παραμόρφωσης του ιστορικού προσώπου του Αγίου, θα φθάσει ως και σ’ αυτά τα ίδια τα σχεδιαστήρια της …Coca Cola (άλλο σύμβολο της παγκοσμιοποίησης)...

Σύμφωνα με τη νεώτερη ιστορία του, γεννήθηκε κατ’ αρχήν στην Ευρώπη, γνωστός εκεί ως Père Noël, Saint Nicolas, Father Christmas, Père Janvier ή κατά το επικρατέστερο Santa Claus. Αυτός δε ο Santa Claus δεν είναι άλλος από τον Άγιο Νικόλαο, τον μεγάλο αυτόν Άγιο της Ορθοδοξίας, πλαισιωμένο όμως με μύθους και θρύλους των Βόρειο-Ευρωπαίων.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι ιδιαίτερα αγαπητός τόσο στην Ανατολική Ορθόδοξη όσο και στη Δυτική Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τιμούν τη μνήμη του (και οι δύο) στις 6 Δεκεμβρίου. Έζησε τον 4ο μ.Χ. αιώνα, ήταν επίσκοπος των Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας), έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, έκανε πλήθος θαυμάτων και είχε μεγάλη φιλανθρωπική δράση. Έγινε ο προστάτης των ναυτικών, των παιδιών κ.λπ. Μετά τον θάνατό του (345 μ.Χ.) έγινε ο δημοφιλέστερος Άγιος σε όλη την Ευρώπη.

Η φήμη του Αγίου Νικολάου που έμενε ζωντανή, ιδιαίτερα στους Γερμανούς και τους Ολλανδούς, με τις επιδράσεις των Προτεσταντών κατέληξε να μεταβληθεί σε μία φολκλορική φιγούρα της λαϊκής φαντασίας, χωρίς πνευματικό νόημα και εκκλησιαστική σημασία, προετοιμάζοντας έτσι για τα καλά το έδαφος στον Santa Claus.

Ακολούθως οι Αμερικανοί, παίρνουν τον μύθο πια του «Santa» (ανάμεικτο με όλες τις δοξασίες και τα έθιμα του βορείου ημισφαιρίου) και με τα δικά τους στοιχεία, τον εξάγουν στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο, εμπορευματοποιώντας τον και έτσι παγκοσμιοποιώντας τον!

Στο πέρασμα των αιώνων έγιναν πολλά όχι μόνο για να παρερμηνευθεί αλλά και για να διωχθεί το πνεύμα των Χριστουγέννων από τις επίσημες αρχές. Μια τακτική που ονομάστηκε «Ηρωδισμός»!

Σήμερα οι ελίτ των ΗΠΑ και της Ε.Ε., υπό το πρόσχημα της μη προσβολής τάχα των αλλοθρήσκων (μουσουλμάνων, βουδιστών, εβραίων, ινδουϊστών κ.λπ.) έχουν επιδοθεί σ’ έναν αγώνα απάλειψης κάθε αναφοράς στα Χριστούγεννα!!!

Στις ΗΠΑ και σε πολλές χώρες της Ε.Ε., κυρίως τις βόρειες, τα δημόσια σχολεία έχουν από καιρό απαγορεύσει τα θεατρικά έργα με χριστουγεννιάτικα θέματα, τα κάλαντα, ακόμα και τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, που έχουν μετονομασθεί σε «Διακοπές του Χειμώνα»...

Προς την κατεύθυνση αυτή παραλλάσσουν ακόμη και τα λόγια των παραδοσιακών τραγουδιών, ώστε αυτά να αναφέρονται αορίστως σε «γιορτές» και όχι στην «Θεία Γέννηση»! Έφτασαν στο σημείο να ονομάζουν τα δένδρα που είναι στολισμένα στις πλατείες από «Christmas trees» σε «Community trees», δηλαδή από «Χριστουγεννιάτικα δένδρα» σε «κοινοτικά»! Δεν είναι δε κάποια μεμονωμένα άτομα, αλλά κινούνται οργανωμένα με την Ένωση «American Civil Liberties» (ACLU).

Σε σχολεία των βορείων πολιτειών των ΗΠΑ απαγορεύεται στους εκπαιδευτικούς οποιαδήποτε αναφορά στα Χριστούγεννα, ενώ επιτρέπεται στην εβραϊκή Χανουκά. Αλλού, παρουσιάζεται η χριστουγεννιάτικη γιορτή εξισωμένη με εορτές άλλων θρησκευμάτων και ηθών για να μένει στα παιδιά μια σύγχυση και ένας «αχταρμάς» πολιτισμικός και να περνάει μόνο το ξεκάθαρο καταναλωτικό μήνυμα των ΜΜΕ.

Στην Βρετανία, στο παραδοσιακά χριστουγεννιάτικο Λονδίνο, το 80% των επιχειρήσεων φοβούνται πλέον να οργανώσουν παραδοσιακά εορταστικά δρώμενα επειδή, όπως έγραφαν οι Times, «οι πολυάριθμοι μουσουλμάνοι, κυρίως του Λονδίνου, θεωρούν τέτοιου είδους εορτασμούς προσβλητικούς».

Μία συντονισμένη κατατρομοκράτηση του κόσμου κατά του εορτασμού των Χριστουγέννων έχει επιβληθεί. Οι λεγόμενες ΜΚΟ προβαίνουν σε «πολυπολιτισμικές διαδηλώσεις» κατά των «χριστουγεννιάτικων παρενοχλήσεων της κοινωνικο-οικονομικής ζωής». Δικηγόροι αποστέλλουν εξώδικα στις διοικήσεις εταιρειών, όταν αυτές κάνουν αποστολές χριστουγεννιάτικων καρτών. Σε κάποιες περιοχές απαγορεύθηκε κάθε δημόσιος χριστουγεννιάτικος στολισμός, συμπεριλαμβανομένων και των απλών λαμπιονιών στους πεζοδρόμους. Στο προσωπικό των πολυκαταστημάτων απαγορεύθηκε ρητώς να φορούν σκούφους και σκουλαρίκια με αστεράκια, όπως μέχρι τώρα συνηθίζετο.

«Το πάρτυ τελείωσε», έγραφαν οι Times και όχι μόνον. Όποιος θέλει να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, τότε πρέπει να το κάνει ανάμεσα στους δικούς του τέσσερις τοίχους (The Times, 11/12/2007). Σαν αν μην έφτανε αυτό, στο Λονδίνο κάποιοι μαθητές τιμωρήθηκαν ως «ρατσιστές», επειδή επέμειναν να ανταλλάσσουν χριστουγεννιάτικες κάρτες παρά την σχετική απαγόρευση, η οποία είχε στόχο να μη θιγούν οι Πακιστανοί συμμαθητές του.

Μάλιστα, κάποιοι «έξυπνοι» έμποροι στις ΗΠΑ βρήκαν την λύση ως εξής: Κυκλοφόρησαν σειρά προϊόντων (από κάρτες μέχρι μπλουζάκια) με τη φράση «Καλά Χριστ-Ούκα» (Merry Christ-ukkah), που προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων «Χριστούγεννα» (Christmas) και «Χάνουκα» (Chanukkah), δηλαδή την εβραϊκή γιορτή των ημερών! Απέναντί τους βέβαια έχουν την αντίδραση των Χριστιανών όλων των δογμάτων.

Ήδη και στις χώρες της Δυτ. Ευρώπης άρχισε να διαδίδεται η τάση αντικατάστασης της ευχής «Καλά Χριστούγεννα» με την ευχή «Καλές γιορτές» που καλύπτει, λέει, όλα τα θρησκεύματα, τα δόγματα και τα πιστεύω! Και ακόμη ακούγεται κατ’ ευθείαν το «ευχές για το νέο έτος» ή και το άλλο «Καλές Διακοπές» που τα περιλαμβάνει, φαίνεται, όλα αυτά!

Η δική μας «Αττική Οδός», συγχρονισμένη απολύτως στο πνεύμα της Νέας Εποχής  (αν και από Έλληνες Ορθοδόξους έχει το σύνολο των εσόδων της), γράφει από τα Χριστούγεννα του 2004 σε όλες τις φωτεινές της επιγραφές στα μεν Αγγλικά «Happy Holidays», στα δε Ελληνικά «Καλές Γιορτές».

Επιπλέον, στηριζόμενοι απολύτως στην εμπορευματοποίηση και την εκκοσμίκευση των Χριστουγέννων θέλουν να τα υποβαθμίσουν σε …μια «ωραία» παιδική γιορτή που δεν έχει και πολλή διαφορά από ένα παιδικό πάρτυ.

"Καταναλώστε! Θέλουμε να αυξήσετε και άλλο το χρέος σας"...

Εξάλλου ως τέτοιο μεγάλο πάρτυ παρουσιάζουν πλέον τα Χριστούγεννα στα Ελληνόπουλα, που ζήτημα είναι αν στα σχολεία τους διδάσκονται τα κείμενα του Παπαδιαμάντη. Με δώρα, παιχνίδια, θέατρο, κλόουν, τον Άη-Βασίλη, πολύ θέαμα με DVD κινουμένων σχεδίων και play station, στολισμένα έλατα, πλουσιότατα φαγητά κ.λπ.

Οπότε τα παιδιά γαλουχούνται σ’ έναν άλλο τρόπο ζωής, αυτόν της κατανάλωσης και της χλιδής, τον οποίο πρέπει να συνεχίσουν όταν μεγαλώσουν. Τότε το «πάρτυ» αυτό, θα αντικατασταθεί με το ρεβεγιόν στα νυχτερινά κέντρα και τον τζόγο στα καζίνα!...

Στην Γαλλία, ένας στους τέσσερις μουσουλμάνους θεωρεί τα Χριστούγεννα ως την σημαντικότερη καταναλωτική φιέστα, ακριβώς μέσα σε αυτό το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης. Όπως έγραψε ένας Γάλλος δημοσιογράφος: «Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής; Βρίσκεται, νομίζω, στην σταδιακή αφαίρεση από την τελετουργία των Χριστουγέννων κάθε επιθετικής θρησκευτικής αναφοράς... Με άλλα λόγια, η μεγάλη επιτυχία των Χριστουγέννων είναι ότι αφαίρεσαν σταδιακά τα άμφια και τα πετραχήλια για να μετατραπούν σε μία γιορτή πρωτίστως κοσμική, μια γιορτή της αγάπης, της χαράς και της παιδικής ηλικίας, από την οποία δεν αποκλείεται κανένας»!...

Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια της Δύσης έχουν επίσης συμβάλει σε αυτό το κλίμα περνώντας στις παιδικές ψυχές τη νέα αντίληψη: Χριστούγεννα χωρίς Χριστό! Αν παρατηρήσει κάποιος τους στίχους τους, πολύ σπάνια θα ανακαλύψει μια αναφορά στον Χριστό, αντίθετα, είναι γεμάτα από «φυσικές» διδασκαλίες, όπως π.χ. αυτή της υπομονής και της αναγέννησης... που τις διδάσκει το χιονισμένο έλατο.

Ένας από τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες στην καθιέρωση παγκόσμια, αλλά και στην χώρα μας, αυτού του κλίματος είναι οι μεγάλες εταιρείες του θεάματος. Όπως είναι γνωστό, όλες οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής κινουμένων σχεδίων φτιάχνουν για κάθε τηλεοπτική σεζόν καινούργια χριστουγεννιάτικα επεισόδια όπως και, σπανιότερα βέβαια, μεγάλου μήκους χριστουγεννιάτικες ταινίες.

Στις ταινίες και στα επεισόδια αυτά οι ήρωες ζουν πάντα περιπέτειες γύρω από το πώς θα πάρουν τα χριστουγεννιάτικα δώρα από τους γονείς τους ή από τον Άγιο Βασίλη, το πώς θα περάσουν το βράδυ των Χριστουγέννων... Φυσικά, καμμία αναφορά δεν γίνεται στο αυθεντικό πνεύμα των Χριστουγέννων και στο ίδιο το κεντρικό πρόσωπο αυτής της εορτής, τον Χριστό.

Όπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για την απολυτοποίηση της ύλης και της οικονομίας, για την άκρατη εκκοσμίκευση, για την απόρριψη κάθε πνευματικής παράδοσης των εθνών.

Όμως, όπως ο Ε. Μορέν, στο βιβλίο του «Πνεύμα των Καιρών», αναφέρει πολύ εύστοχα: «Η ζωή δεν μπορεί να καταναλώσει τα πάντα και η καταναλωτική κοινωνία δεν μπορεί ούτε και θα μπορέσει ποτέ να δώσει τα πάντα»!

"Πού είπα να αγοράζετε τόσα πολλά για να γιορτάσετε την Γέννησή Μου;". Αφίσσα του κινήματος "Buy Nothing"

Σε άψυχες γενικότητες και αφηρημένους κοσμοπολιτισμούς, όσο και φανταχτερό να είναι το περιτύλιγμα, δεν πιστεύει για καιρό κανείς. Το θρησκευτικό πνεύμα των εορτών επιβιώνει μόνον όταν συναντιέται με το λαϊκό βίωμα. Αυτό έγινε και με την Ορθοδοξία για αιώνες. Τα δώρα, ο εορτασμός, η χαρά, οι στολισμοί και τα κάλαντα που έρχονται από την λαϊκή παράδοση είναι αλληλένδετα με το πνεύμα της χριστιανικής γιορτής. Στην θρησκευτική μας παράδοση, χωρίς το ένα δεν υπάρχει το άλλο. Και, κυρίως, εδώ δεν υπάρχει ούτε οικονομισμός αλλά ούτε και ευσεβισμός.

Σύμφωνα με την διδαχή του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου:

«Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.

Ο διάβολος καταντροπιάσθηκε.

Οι δαίμονες δραπέτευσαν.

Ο θάνατος καταργήθηκε.

Ο Παράδεισος ανοίχθηκε.

Η κατάρα εξαφανίστηκε.

Η αμαρτία διώχθηκε.

Η πλάνη απομακρύνθηκε.

Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.

Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.

Η Βασιλεία των Ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.

Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.

Όλα έγιναν ένα».

Είναι σαφές και κατανοητό ότι οι άνθρωποι άλλων θρησκειών και αντιλήψεων δεν είναι υποχρεωμένοι να λατρεύουν τον Χριστό μέσα από την παγκοσμιοποιημένη πλέον εορτή των Χριστουγέννων. Όμως, πρέπει να είναι εξίσου σεβαστό ότι και οι χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να βλέπουν την μεγάλη εορτή της παράδοσής τους να εκφυλίζεται σε πανηγύρι για «όλα τα γούστα». Ακόμη περισσότερο όταν οι χριστιανοί επιμένουν ότι η αγάπη για την οποία μίλησε ο Χριστός είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση από την ουμανιστική καταναλωτική αγάπη των σύγχρονων Xmas. (Και ποια μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτή η ουμανιστική «αγάπη» και «χαρά» είναι άσφαιρες, από το γεγονός ότι οι ημέρες των Χριστουγέννων παγκόσμια έχουν αποδειχθεί οι μελαγχολικότερες του έτους με πολύ μεγάλα ποσοστά αυτοκτονιών...).

Είναι επίσης σαφές ότι κάποιοι μεθοδεύουν και χειραγωγούν τους λαούς προς την κατεύθυνση που θέλουν αυτοί...

Η ζωή της κόλασης, έλεγε ο Ντοστογιέφσκι, είναι η ζωή άνευ αγάπης. Και η εικόνα της κόλασης στην ορθόδοξη παράδοση περιγράφεται πολύ διορατικά από τα όσα λέει ο αββάς Μακάριος. Είναι ο τόπος όπου οι άνθρωποι θα ‘χουν κολλημένα τα νώτα τους, δίχως να μπορούν να δουν τα πρόσωπά τους… Ο τόπος του Big Brother.

Το απίστευτο "χριστουγεννιάτικο" δέντρο του Δήμαρχου Θεσσαλονίκης (που τον έχουμε συνηθίσει να προκαλεί το κοινό αίσθημα). Όπως μπορείτε να δείτε, σ' αυτό απεικονίζονται μάγισσες, ξωτικά και άλλες περίεργες μορφές...

*[Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο περ. Τρίτο Μάτι τ.176, Δεκέμβριος 2009, και έχει επικαιροποιηθεί](2014)

ΠΗΓΗ http://pylitonfilon.blogspot.gr/2014/12/blog-post_24.html