Οι ευρωπαϊκές ελίτ ετοιμάζονται να υποδεχθούν τη Λεπέν

Γράφει ο Μάκης Ανδρονόπουλος

Με το «χαρτζιλίκι» των 100 ευρώ στα «κίτρινα γιλέκα», κόστους 10 δισ ευρώ, η Γαλλία εισέρχεται στο «κόκκινο» του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, με εκτιμώμενο έλλειμμα στο 3,2% του ΑΕΠ για το 2019 και τον Εμανουέλ Μακρόν πλήρως αποδυναμωμένο έναντι της Γερμανίας.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

 Το Βερολίνο μπορεί να συνεχίσει να απολαμβάνει τα θηριώδη πλεονάσματά του, που παράγει το φθηνό ευρώ που του προσφέρουν οι «αδύναμοι» του Νότου.

Η Σύνοδος Κορυφής της περασμένης εβδομάδας για το μέλλον της ΕΕ, που ήταν και η τελευταία του 2018 -μόλις πέντε μήνες πριν τις κρίσιμες ευρωεκλογές- ήρθε να επιβεβαιώσει την αδυναμία των διαιρεμένων Ευρωπαίων ηγετών. Μια αδυναμία που σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων για τα κρίσιμα θέματα της «εμβάθυνσης» της Ευρωζώνης, όπως η εγγύηση των καταθέσεων μέχρι 100.000 ευρώ, ο κοινός προϋπολογισμός της Ευρωζώνης, το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027 και η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ).

Όμως, η Σύνοδος αποκάλυψε και κάτι άλλο. Συγκεκριμένα, έφερε στο φως τη στρατηγική επιλογή των περισσότερων ηγετών να κρύβονται πίσω από το μεταναστευτικό, δηλαδή τις αποφάσεις για ένα νέο κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου, προκειμένου να μην λαμβάνονται αποφάσεις για οτιδήποτε. Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά θέματα θα μετατεθούν για μετά τις ευρωεκλογές, ήτοι όταν θα έχουμε ένα άλλο Ευρωκοινοβούλιο και ενδεχομένως σε μια άλλη Ευρώπη.

Το ελληνικό δράμα και η τραγωδία του Brexit έχουν καταστήσει στους πάντες σαφές πως η έξοδος από την ΕΕ είναι μια εξαιρετικά επώδυνη και δαπανηρή επιλογή, στα όρια του αδύνατου. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε «αποικία χρέους» και η Βρετανία εισήλθε σε μια πολυδιάστατη κρίση. Το Brexit ταλανίζει το βρετανικό Κοινοβούλιο καθώς κανένα σχέδιο, καμία εναλλακτική λύση δεν φαίνεται να έχει πλειοψηφία. Αν μέχρι τις 21 Ιανουαρίου το Κοινοβούλιο δεν ψηφίσει τη συμφωνία της Μέι, τότε οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα χρειαστεί να ξανασυναντηθούν για να αποφασίσουν πώς θα προχωρήσουν στο διαζύγιο, εκτός εάν φθάσουμε στον Μάρτιο χωρίς συμφωνία (συζητείται πάντως μια μεταβατική περίοδος έως και το 2020).

Η ιδέα ενός δεύτερου δημοψηφίσματος, αν και τίθεται όλο και πιο έντονα, προκαλεί σε όλους αμηχανία και φόβο, διότι σε κάθε περίπτωση θα λειτουργήσει διχαστικά. Δεν είναι μόνο το backstop, ο μηχανισμός ασφαλείας για την αποφυγή «σκληρών-τελωνειακών-συνόρων» μεταξύ Βόρειας Ιρλανδίας και Ιρλανδίας, είναι η ίδια η συνοχή του Ηνωμένου Βασιλείου που θα ξανατεθεί στο προσκήνιο.

Είναι «φυλακή η ΕΕ;»

Μπορεί, βέβαια, να είναι ακόμη νωρίς για να μιλήσει κανείς για «ΕΕ-φυλακή», όμως είναι οφθαλμοφανές ότι οι νεοφιλελεύθερες ελίτ που διοικούν την Ευρώπη υπό την καθοδήγηση του Βερολίνου δεν μπορούν ούτε τις καταθέσεις να εγγυηθούν ούτε να δώσουν κάτι παραπάνω από χαρτζιλίκια, προκειμένου οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι «να ζουν» αντί να «επιβιώνουν». Συνεπώς, αφού οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν να βρουν λύση από τους επικυρίαρχους, θα την αναζητήσουν αλλού. Μάλιστα, θα το κάνουν όπως-όπως, ψάχνοντας, δοκιμάζοντας, αναθεωρώντας.

Πάντως, τα «κίτρινα γιλέκα» ήρθαν για να μείνουν, όχι μόνο γιατί αποτελούν φυσική συνέχεια του κινήματος Νuit debout (τη Νύχτα Ξύπνιοι), αλλά γιατί το αυθόρμητο αυτό σκορποχώρι μπόρεσε να διατυπώσει ένα πακέτο με ποσοτικά οικονομικά αιτήματα, αλλά και κρίσιμα πολιτικά. Το αίτημα κατώτατος μισθός στα 1500 ευρώ και κατώτατη σύνταξη στα 1200 σημαίνει ότι η εργατική τάξη της Γαλλίας και οι συνταξιούχοι γυρίζουν την πλάτη στα αναποτελεσματικά για τα συμφέροντά τους συνδικάτα. Ταυτόχρονα, η απαίτηση για λαϊκά δημοψηφίσματα έρχεται να επιβεβαιώσει την αποφασιστικότητα των μαζών να τερματίσουν το νομοθετικό μονοπώλιο των ελίτ.

Έτσι, αφού τα μη προνομιούχα αυτά στρώματα έδωσαν στον Μακρόν πρωτοφανή ισχύ κόντρα στην επέλαση της Μαρίν Λεπέν και αφού απογοητεύτηκαν από τις εχθρικές προς τα συμφέροντά τους μεταρρυθμίσεις, του γύρισαν την πλάτη, ρίχνοντάς τον στο 23% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Ταυτόχρονα, βλέποντας τη συμβιβαστική στάση των συνδικάτων, γύρισαν και προς αυτά την πλάτη και οργανώνονται από τη βάση. Η εργατική τάξη οργανώνεται έξω από το κομματικό και συνδικαλιστικό σύστημα και αργά ή γρήγορα θα επιδιώξει την πολιτική του έκφραση που πιθανώς να δοκιμαστεί στις ευρωεκλογές.

Η Λεπέν είχε την ευφυΐα να σιωπήσει, αφήνοντας τον Μακρόν να κάνει όλες τις απρέπειες και τα λάθη έναντι των εργαζομένων «κίτρινων γιλέκων». Στην Ιταλία η αριστερή βάση του Κινήματος 5 Αστέρων εμφανίζεται απογοητευμένη από την εγκατάλειψη της αύξησης του κατώτατου μισθού, λόγω του συμβιβασμού της κυβέρνησης με τις Βρυξέλλες για τον ιταλικό προϋπολογισμό του 2019 (2,04% έλλειμμα). Τα «κίτρινα γιλέκα» επεκτάθηκαν στο Βέλγιο, ενώ χιλιάδες Ούγγροι κατέβηκαν τη Δευτέρα στους δρόμους της Βουδαπέστης για να διαμαρτυρηθούν κατά του νέου εργατικού νόμου, αλλά και της, όλο και περισσότερο, αυταρχικής διακυβέρνησης του ακροδεξιού εθνικιστή πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν.

Οι «Καταραμένοι» και τα γερμανικά πλεονάσματα

Είναι κοινό μυστικό ότι η ΕΕ και η Ευρωζώνη βρίσκονται σε κοινωνική κρίση, σε κρίση αξιών και αντιπροσώπευσης. Επίσης, είναι ανεπίσημο μυστικό ότι για όλα αυτά φταίει η βουλιμία του Βερολίνου για επιβολή και επικυριαρχία. Στη σύνοδο των Βρυξελλών, οι βαστάζοι του Βερολίνου, με αφορμή τη βρετανική αποχώρηση, προτείνουν μείωση των δαπανών συνοχής κατά 10% και των δαπανών για την ΚΑΠ κατά 15%. Προτείνουν ακόμα την έμμεση επανεθνικοποίησή της με αύξηση των εθνικών δαπανών από το 20% στο 30%.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανατροπή των συσχετισμών στις ευρωεκλογές μπορεί να προκαλέσει πιέσεις στο Βερολίνο στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης της Ευρωζώνης, έτσι ώστε να παραδίδει μέσω grants (επιχορηγήσεις) τα πλεονάσματα που κερδίζει από το φθηνό ευρώ. Σημειωτέον ότι σύμφωνα με ορισμένες πηγές, αν η Γερμανία αποχωρούσε από την Ευρωζώνη, το μάρκο της θα εκτινασσόταν κατά 60-75% πάνω από το ευρώ, γεγονός που θα τραυμάτιζε καίρια την περίφημη γερμανική ανταγωνιστικότητα.

Βέβαια, «Οι Καταραμένοι» (του Λουκίνο Βισκόντι/The Damned) δεν θα διστάσουν και σήμερα, όπως έκαναν το 1933, να συμμαχήσουν με τους ακροδεξιούς. H Xριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας (CDU) θα τα βρει με την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), παρά την εκλογή της Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ στην ηγεσία της (CDU). Και θα τα βρει όχι μόνο με αυτούς αλλά και με όλους τους  ορμπανίζοντες και λοιπούς αυταρχικούς, όπως έκανε άλλωστε ο Κουρτς στην Αυστρία. Άρα, πιθανότατα, εκεί που θα παιχτεί το ευρωπαϊκό ντέρμπι είναι το γήπεδο της Λεπέν και του Σαλβίνι στη χαλαρή Ευρώπη, ενός άλλου ευρώ.

Πηγή