Ρευστοποίηση κομμάτων και αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού

Το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ κρίνει την τύχη της κυβέρνησης

Γράφει ο Σπύρος Παναγιώτου

Με τον κυνισμό και την άνεση του απόλυτου γκουρού της πολιτικής, ο Ν. Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής και βασικός παράγοντας του παρασκηνίου των μηχανισμών σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου, απεφάνθη προ ημερών στην ΕΡΤ ότι «λόγω των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων, εμφανίζονται φαινόμενα ρευστοποίησης πολιτικών δυνάμεων ήδη μέσα στο 2018 και το 2019».

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Οι «γενικότερες πολιτικές εξελίξεις» βέβαια δεν είναι ούτε οι διακηρύξεις περί οικονομικών «ευκαιριών» της μεταμνημονιακής περιόδου, ούτε η προετοιμασία κάλπικων ρήξεων με τους θεσμούς σχετικά με μέτρα (νέες περικοπές συντάξεων, χαμηλοί μισθοί) που συμφώνησε και νομοθέτησε η κυβέρνηση πριν λίγο καιρό. Αυτού του είδους οι λεονταρισμοί και, τελικά, οι απόλυτες προσαρμογές στις απαιτήσεις των θεσμών είναι συνηθισμένα πράγματα για την παρέα του Μαξίμου και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι επικίνδυνες εξελίξεις απορρέουν από την εκτέλεσης της (αμερικάνικης) παραγγελιάς για εσπευσμένη «επίλυση» του Μακεδονικού, ώστε να επιταχυνθεί το σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας και από τη Βαλκανική. Οι «σπασμοί» στη γειτονική χώρα έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους στην εγχώρια σκηνή πριν ακόμα μαθευτεί το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και εκκινήσει η διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης.

Δοκιμαστικές βολές Κοτζιά

Η νέα εντολή ΗΠΑ και Ε.Ε. είναι ότι η «μοναδική ευκαιρία» που συνιστά η πρωθυπουργία Αλ. Τσίπρα οφείλει να φθάσει μέχρι τέλους και να ολοκληρώσει την «εργολαβία» της συμφωνίας των Πρεσπών, ώστε να αποτραπεί κάθε πιθανή περιπλοκή

Οι μέχρι τώρα υπολογισμοί, ότι δηλαδή η κυβερνητική ευθύνη ολοκληρώθηκε με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών και λόγω πολιτικού κόστους η τελική επικύρωση από το κοινοβούλιο μπορεί να μεταφερθεί στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, διαψεύστηκαν. Η νέα εντολή ΗΠΑ και Ε.Ε. είναι ότι η «μοναδική ευκαιρία» που συνιστά η πρωθυπουργία Αλ. Τσίπρα οφείλει να φθάσει μέχρι τέλους και να ολοκληρώσει την «εργολαβία» της συμφωνίας των Πρεσπών, ώστε να αποτραπεί κάθε πιθανή περιπλοκή. Όχι γιατί ο Κ. Μητσοτάκης αποτελεί απειλή για τους σχεδιασμούς Ουάσιγκτον-Βερολίνου αλλά γιατί η επόμενη Βουλή μπορεί να περικλείει εκπλήξεις ικανές να δημιουργήσουν μικροεμπλοκές και απρόβλεπτες καθυστερήσεις, πράγμα που δεν επιτρέπεται.

Κι αν ο Αλ. Τσίπρας είναι σήμερα «απασχολημένος» με τις μεθοδεύσεις πολιτικής του σωτηρίας, σχεδιάζοντας «κόνξες» με τους θεσμούς, ο «καθ’ ύλην» αρμόδιος για την εργολαβία υπουργός Ν. Κοτζιάς αναλαμβάνει να επιταχύνει τις, εσωτερικές αυτή τη φορά, διεργασίες.

«Δεν χρειάζεται πλειοψηφία κομμάτων, αλλά πλειοψηφία βουλευτών» για να κυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, δήλωσε ο υπουργός δυναμιτίζοντας το πολιτικό σκηνικό. Οργισμένα αντέδρασε ο «συγκυβερνήτης» Π. Καμμένος και δια του εκπροσώπου του δήλωσε: «Ακόμη μία φορά, με τις δηλώσεις του, ο κ. Κοτζιάς προσπαθεί να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβερνητική συνεργασία». Και κατάληξε σε ένα φθηνό χτύπημα κάτω από τη μέση: «Όσον αφορά τα θέματα της Βουλής, κατανοούμε ότι δεν γνωρίζει (ο Κοτζιάς) τις διαδικασίες, διότι ουδέποτε υπήρξε εκλεγμένος βουλευτής απευθείας από τον λαό. Κρίμα».

Κρίμα, ίσως, αλλά κανένας δεν λυπάται. Ο μόνος που «ιδρώνει» είναι ο ίδιος ο Π. Καμμένος που πέρα από τις δυσοίωνες δημοσκοπικές μετρήσεις και τις απώλειες που ήδη μετρά σε αποχωρήσεις βουλευτών, βλέπει κι άλλους βουλευτές και στελέχη του να «αλληθωρίζουν» προς το μοναδικό όχημα πολιτικής τους διάσωσης που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. «Όμορφος κόσμος»… Όπως ακριβώς τον έφτιαξαν οι δύο συγκυβερνήτες, Τσίπρας και Καμμένος, οι οποίοι έσπευσαν σε έκτακτη συνάντηση τους, να επιβεβαιώσουν την προσήλωσή τους στο κυβερνητικό έργο. Μετέθεσαν δε για το Μάρτη την επίλυση των αντιθέσεων τους για τη συμφωνία των Πρεσπών, στέλνοντας μήνυμα στον επισπεύδοντα Ν. Κοτζιά.

Μήνυμα χωρίς όμως ουσιαστικό αποδέκτη, καθώς η απόφαση έχει παρθεί από άλλα κέντρα και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις ή καθυστερήσεις. Ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωσε από τη Νέα Υόρκη, όπου η γλώσσα «λύνεται» για ευνόητους λόγους, ότι θα ψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών, ακόμα κι αν χρειαστεί να βρει νέο συγκυβερνήτη.

Τρικυμία στους μικρότερους

Οι τροχιοδεικτικές βολές του «καθ’ ύλην» αρμόδιου υπουργού Εξωτερικών, αποδείχθηκαν «βόμβες ενισχυμένης γόμωσης». Και ο έμπειρος πολιτικός Ν. Βούτσης διείδε τις συνέπειες και πρόβλεψε τις εξελίξεις. Έκτοτε, η «ρευστοποίηση» των μικρότερων κομμάτων πήρε χαρακτήρα επιδημίας.

Όλως αιφνιδίως, τρία από τα μικρότερα κόμματα της Βουλής, Ένωση Κεντρώων, Ποτάμι και ΑΝ.ΕΛ., κινδυνεύουν να βρεθούν με κοινοβουλευτικές ομάδες μικρότερες των 5 βουλευτών. Πέρα από το πλήγμα αξιοπιστίας τους, η εξέλιξη αυτή σημαίνει σημαντική συρρίκνωση των προνομίων και δικαιωμάτων τους, γεγονός που επιτείνει τις δυσκολίες για τη μελλοντική τους επιβίωση.

Ήδη το κόμμα του Β. Λεβέντη, μετά την ανακοίνωση ανεξαρτητοποίησης του βουλευτή Φωκά, μένει με 5 βουλευτές. Αν επαληθευθούν οι προβλέψεις για διαγραφή ή αποχώρηση και του Γ. Σαρίδη, η Ένωση Κεντρώων δεν θα μπορεί να παίρνει τον λόγο σε συζητήσεις σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή και θα χάσει το δικαίωμα να έχει αντιπρόεδρο του σώματος.

Στην ίδια θέση βρίσκεται το Ποτάμι, με σημερινή δύναμη 6 βουλευτών. Δύο εξ αυτών, οι Ψαριανός και Αμυράς, δεν έχουν καν διαψεύσει τις δημοσιογραφικές πληροφορίες σχετικά με το ενδιαφέρον προς την Ν.Δ. και όλα αναμένονται να ξεκαθαριστούν στο συνέδριο του κόμματος, τον ερχόμενο Νοέμβριο.

Οι ΑΝ.ΕΛ. συμπληρώνουν το πάζλ, με τις διαφοροποιήσεις του βουλευτή Παπαχριστόπουλου, τις νεφελώδεις δηλώσεις Τέρενς Κουίκ και την απρόβλεπτη συμπεριφορά των Κουντουρά και Ζουράρι.

Η συστηματική «ρευστοποίηση» των μικρότερων κομμάτων και η ύπαρξη, μέχρι σήμερα, 10 ανεξάρτητων βουλευτών, δημιουργούν ένα εύθραυστο πολιτικό σκηνικό, ικανό να προσφέρει ανάσες και διεξόδους στο πολιτικό σύστημα. Παρά το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πολιτών και συστημικών κομμάτων.

Η σημερινή καταθλιπτική εικόνα της Βουλής, επιτείνει την απαξίωση των κομματικών μηχανισμών στη συνείδηση των πολιτών. Παράλληλα, υπογραμμίζει την έλλειψη διεργασιών για διαμόρφωση πολιτικών διεξόδου για το τόπο.

Πηγή