Χρειάζεται κάτι καινούριο στην πολιτική σκηνή; Υπάρχει ανάγκη; Γράφει ο Μιχάλης Αριδάς

Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να λάβει οριστικό τέλος αυτή η κατάσταση που ζούμε τώρα. Είναι κοινή παραδοχή και από κανέναν δεν επιδέχεται αμφισβήτηση πλέον.

Πως θα γίνει αυτό; Υπάρχουν διάφορες απόψεις. Πχ κάποιοι θέλουν να γίνει με την χρήση του άρθρου 120 του Συντάγματος. Δηλαδή, ο λαός με τη βία θα προστατεύσει το ίδιο το Σύνταγμα. Βλέπετε να είναι στα σκαριά κάτι τέτοιο; Εγώ πάντως, μόνο σαν ανέκδοτο το βλέπω. Όχι γιατί δεν θα το ήθελα, αλλά το να ζητάς επανάσταση (γιατί αυτό είναι στην ουσία), ενώ ο Έλληνας είναι απογοητευμένος όσο γίνεται από την πολιτική, έχει χωθεί βαθιά στον καναπέ του και δεν πιστεύει κανέναν και δε συμμετέχει σε τίποτα, ε είναι ανέκδοτο.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Κάποιοι λένε ότι θα σταματήσει η παλιοκατάσταση με μηνύσεις, στα πλαίσια ανένδοτου αγώνα.  Λέω να μην φθείρω χωρίς λόγο το πληκτρολόγιό μου. Τσάμπα κόπος...

Πως μπορεί να γίνει λοιπόν; Μόνο με έναν πολιτικό φορέα, ο οποίος θα συμμετέχει κανονικά στις εκλογές, θα μπει στη Βουλή, θα συγκεντρώσει σαν μαγνήτης το λαό γύρω του και όταν ο λαός καταλάβει ότι έχει πλέον τη δύναμη, θα πράξει όπως αυτός επιλέξει.

Γίνεται να καταλάβει τη δύναμή του ο λαός και να οργανωθεί για τον στόχο του με άλλον τρόπο; Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν κάποιος τον ξέρει, ας μας τον πει. Τα τελευταία 8 χρόνια, οι άλλοι τρόποι έχουν αποτύχει παταγωδώς.

Υπάρχει αυτός ο πολιτικός φορέας; Ρητά και κατηγορηματικά όχι. Πολλοί πολιτικοί σχηματισμοί υπάρχουν, με παρόμοιο πολιτικό λόγο και ίδιο στόχο. Πόσοι είναι αυτοί που λένε για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, εθνικό νόμισμα, νέο Σύνταγμα κλπ; Πάρα πολλοί, έτσι  δεν είναι; Γιατί όμως δεν καταφέρνει τίποτα, όλο αυτό το συνονθύλευμα κομμάτων;

Για δύο λόγους, κατ΄ εμέ. Πρώτος, ότι είναι μερικές χιλιάδες (κυριολεκτικά) τα κόμματα, ενώ το καθένα από αυτά είναι πανσίγουρο ότι αυτό τα λέει καλύτερα από όλους τους άλλους, οι οποίοι μπορεί να είναι και ψιλοπροδότες, πράχτορες και πουλημένοι... Αυτός ο πολυκερματισμός κάνει τον κόσμο να γελά και να αδιαφορεί για την ύπαρξη όλων των επίδοξων πάνσοφων σωτήρων.

Δεύτερος λόγος είναι ότι όλοι μιλούν για οικονομικά και πολιτικά προγράμματα, που θα δώσουν συντάξεις και μισθούς και κέρδη, αλλά κανείς δεν μιλά για την κοινωνία που θα καταφέρει όλα αυτά τα καλά.

Κανείς δεν μιλά για την κοινωνία που θα ζούμε εμείς και θα ζήσουν τα παιδιά μας.

Κανείς δε συγκινεί τη βασανισμένη ψυχή του Έλληνα κι ούτε την γοητεύει.

Να λοιπόν, η ανάγκη του καινούριου φορέα στην πολιτική σκηνή. Για τους δύο παραπάνω λόγους και μόνο, είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίος. Είναι, μάλιστα, πιο επιτακτικό από ποτέ, καθότι ο χρόνος πιέζει και τα περιθώρια στενεύουν. Πρέπει σύντομα (όχι βιαστικά) να δημιουργηθεί ο πολιτικός σχηματισμός που θα ενώσει το διάσπαρτο σκηνικό, αλλά και θα καταφέρει με την παρουσία του και το λόγο του να ξεχωρίσει και να διακριθεί, να αγγίξει τον κόσμο, ώστε να γίνει μαζικός και να πετύχει τον κοινό μας στόχο.

Ένα πρώτο καλό βήμα, έγινε πολύ πρόσφατα και πήγε πάρα πολύ καλά. Ελπίζω να είναι τόσο  πετυχημένα και τα επόμενα βήματα, μήπως και πάρουμε ανάσα επιτέλους.