Χώρα χωρίς πυξίδα και ένα συνεχές μπάχαλο. Η κορυφή όμως ποτέ δεν φταίει! Γράφει ο Στρατηγός ε.α. Δημήτρης Κυπριώτης

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Όταν  Ηγεσία δεν υπάρχει τα πάντα θα τα χρεώσει στους κάτω. Νομοτέλεια!

Κάθε χρόνο τα ίδια. Το Χειμώνα πλημμύρες, χιονοπτώσεις, καταστροφές και απώλειες ζωών  και το Καλοκαίρι φωτιές, θαλάσσια ατυχήματα και πάλι καταστροφές και θύματα, ενίοτε και καταστροφικοί σεισμοί με τα ίδια αποτελέσματα.!

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Αυτή δεν είναι μια στιγμιαία διαπίστωση, είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση που συμβαίνει πολλά χρόνια στην Ελλάδα.  Φυσικά κανείς  δεν υποστήριξε, ούτε επιστημονικά στηρίζεται, ότι δεν θα υπάρχουν πλημμύρες και δεν θα παίρνουν φωτιά τα δάση  και  ότι από τις φυσικές καταστροφές δεν θα υπάρξουν, έστω και στατιστικά,  ανθρώπινες απώλειες. Αυτό φαντάζει αδύνατο και δεν παρατηρείται πουθενά στον κόσμο.

Φυσικά και δεν μιλάμε για τα συμβαίνοντα ακραία φαινόμενα της φύσης. Άλλο αυτό και άλλο να μην υπάρχει η στοιχειώδης πρόληψη για την αντιμετώπιση των καιρικών φαινομένων και να χάνονται εξ αιτίας αυτής της κατάστασης, εκατοντάδες άνθρωποι και ζώα και να προκαλείται τεράστια περιβαλλοντολογική καταστροφή ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ! Αυτό δεν είναι φυσιολογικό να συμβαίνει σε μια χώρα, που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, που η τεχνολογία, τα μέσα και οι ειδικοί υπάρχουν και παρόλα αυτά, τα φαινόμενα δεν αντιμετωπίζονται, ούτε καν σε υποφερτό βαθμό. Τι φταίει λοιπόν; Η κακή μας η ώρα; Η γκαντεμιά μας; Οι πράκτορες και οι εχθροί μας ή οι εξωγήινοι;

Υπάρχουν άνθρωποι μεταξύ μας που μπορεί να υποστηρίζουν και κάτι από τα παραπάνω, όμως εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε είναι η εξέταση  για τον  τρόπο εφαρμογής της ορθολογικής  και θεσμικής συγκρότησης του Κράτους, ο σεβασμός στους Νόμους και  στις διατάξεις, πρωτίστως από αυτούς που τις νομοθετούν,  ο  σεβασμός των ανθρωπίνων  δικαιωμάτων  και πάνω από όλα ο τρόπος, με τον οποίο  η παιδεία των Ελλήνων στηρίζεται  πάνω και σε αυτά.

Αυτή είναι η βάση του θέματος που εξετάζεται και υπεύθυνος φορέας για την εξασφάλιση όλων των παραπάνω αλλά και άλλων παραγόντων, είναι πρωτίστως  η Πολιτεία, το Κράτος που εκπροσωπείται από τους φορείς του Δημοσίου, ευρύτερου και τοπικού ενδιαφέροντος,  αλλά και σε δεύτερη και παράλληλη βοήθεια, οι φορείς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που εκφράζονται  μέσα από εργασιακούς, πολιτικούς και κοινωνικούς ρόλους και οι ίδιοι οι πολίτες. Όλοι έχουν κάποιο μερίδιο ευθύνης μεγάλο ή μικρό, αλλά πάντως έχουν και δεν υπάρχουν ανεύθυνοι σε μία καταστροφή, όποιας μορφής και αν είναι.

Και το πρώτιστο ερώτημα που μπαίνει είναι γιατί οι οργανισμοί της Πολιτείας και οι θεσμοί αποτυγχάνουν; Μα πολύ απλά για τι είναι δημιουργήματα του ανθρώπου, με τις «κατασκευαστικές τους ή άλλες ατέλειες», οι οποίες φυσιολογικά θα πρέπει κάθε φορά που αποτυγχάνουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν καταστροφικά φαινόμενα, να «επιδιορθώνονται», να βελτιώνονται και οι θεσμοί και οι οργανισμοί να γίνονται αποτελεσματικότεροι στην επόμενη φορά που θα χρειαστεί να ενεργήσουν.

Δηλαδή για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται , οι  εθνικές ή μικρότερης εμβέλειας καταστροφές, θα πρέπει αμέσως μετά την επούλωση των όποιων τραυμάτων άφησαν, να λειτουργήσουν σαν ένα σχολείο, που οι ειδικοί και οι υπεύθυνοι που το έχουν καταστρώσει,  το βάζουν κάτω και αμέσως αρχίζει η ανάλυση του. Καταγράφονται τα αποτελέσματα που υπήρξαν και  βήμα το βήμα αξιολογούνται όλες οι ενέργειες που έγιναν και στο τέλος με τον τελικό απολογισμό καταγράφονται με τη σειρά όσες δεν έγιναν από τις προβλεπόμενες, αυτές που μερικώς έγιναν , ποιες δεν απέδωσαν και τι θα χρειαζόταν να είχε προβλεφθεί ακόμη, να αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει και στο τέλος να ξεκινήσει και πάλι ή κατάστρωση  του νέου βελτιωμένου  σχεδίου..

Όμως σχέδια χωρίς συντονισμό, χωρίς υπεύθυνους  σε κάθε τμήμα του σχεδίου  και χωρίς δοκιμές και βελτιώσεις, δεν μπορούν να είναι έτοιμα για να παραδοθούν για εφαρμογή. Το κυριότερο όμως στην κατάρτιση αυτών των σχεδίων, είναι το γεγονός ότι  δεν έχουν θέση ούτε οι βουλευτές, ούτε οι υπουργοί, ούτε ακόμη και αυτός  ο πρωθυπουργός. Τόσο απλά. Όλοι αυτοί δέχονται ενημερώσεις από τους αρμόδιους, γνώμες εκφράζουν και αν κάτι μπορούν να υποδείξουν και θεωρηθεί χρήσιμο και  κατάλληλο ως μέτρο βελτίωσης , τότε οι υπεύθυνοι φορείς και μόνο,  αναλαμβάνουν την ευθύνη υλοποίησης του.

Επομένως τα κυρίαρχα σημεία πάνω στα οποία εφαρμόζονται τα σχέδια είναι: Η  ευθύνη κατάστρωσης των σχεδίων, ο συντονισμός τους και η κατανομή της εξουσίας στην εφαρμογή τους. Σε αυτά να προστεθεί ως πολύ σημαντικό στοιχείο και κυρίως στην εφαρμογή τους η επικοινωνία. Το σχέδιο είναι σίγουρο ότι θα καταστρωθεί τελικά  από τους ειδικούς με τον άλφα ή βήτα τρόπο και μπορεί εδώ να υπάρχουν διαφορετικές γνώμες για το ποια εκδοχή σχεδίου  είναι η καλλίτερη  και η  πλέον  κατάλληλη για εφαρμογή.

Ο συντονισμός του σχεδίου ή των σχεδίων είναι πολύ κομβικό σημείο. Κεντρικός  ή αποκεντρωμένος συντονισμός; Η πράξη έχει αποδείξει ότι αν ο συντονισμός αλλά και η λήψη της απόφασης για την εφαρμογή του άλφα η του βήτα σταδίου γίνεται αποκεντρωμένα, τότε έχει καλλίτερα αποτελέσματα, αφού βρίσκεται κοντά στο χώρο που εξελίσσεται ένα φαινόμενο. Βέβαια αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει πανάκεια για όλα τα είδη σχεδίων και φυσικά εξαιρούνται από τα σχέδια αυτά, τα εθνικά σχέδια Άμυνας , Πληροφοριών κλπ. Μιλάμε αποκλειστικά και μόνο για τα Σχέδια Εκτάκτων Αναγκών.

Η κατανομή της εξουσίας. Είναι το μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας, που έχει σχέση και με το προηγούμενο θέμα, αυτό του συντονισμού. Η πολιτική εξουσία και κυρίως το κομματικό συμφέρον θέλει ντε και καλά να βάζει τη μύτη του παντού, ακόμη και εκεί που δεν «το σπέρνουν». Τόσο απλά. Όλοι επιζητούν κομμάτι να ασκήσουν την εξουσία τους, για να καρπωθούν τα όποια κομματικά οφέλη μεταφραζόμενα σε ψήφους. Όλα τα άλλα είναι αστεία που λέγονται. Ναι, αλλά όταν έρθει ο κακός λογαριασμός τότε όλοι θέλουν να είναι έξω από αυτό που λέγεται ανάληψη ευθύνης! Η λύση είναι μία ! Αφήστε τους ειδικούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες  να κάνουν τη δουλειά τους! Αυτοί ξέρουν. Κάντε έλεγχο αν δεν την κάνουν καλά.

Και ερχόμαστε σε ένα καλό παράδειγμα των ημερών , αλλά αντί να διδασκόμαστε από αυτό, βάζουμε μπροστά τα σενάρια φαντασίας για να το απορρίψουμε. Μιλάμε για την έγκαιρη  εκκένωση των Κατασκηνώσεων του Δήμου Αθηναίων και του ΚΑΑΥ, του λεγόμενου και θέρετρου των Ενόπλων Δυνάμεων στον Άγιο Ανδρέα, δηλαδή σύνορο με το Μάτι! Βάζουν πολλοί το θέμα και αναρωτιούνται,  γιατί αυτές οι εγκαταστήσεις εκκενώθηκαν γρήγορα και διαφύλαξαν τους κατασκηνωτές , μικρά παιδιά από τη μία πλευρά  και στελέχη των ΕΔ με τις οικογένειες τους από την άλλη;

Πολύ απλή η απάντηση και θα αρκούσε ένα σοβαρό  ερώτημα προς τους υπευθύνους αυτών των κατασκηνώσεων ή προς τους προϊστάμενους φορείς  τους,  για να μάθουν ότι:

Η καλή οργάνωση, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, οι Επικοινωνίες, η ύπαρξη Σχεδίων καλά προετοιμασμένων και δοκιμασμένων και η αυτόνομη  κίνηση με υπάρχοντα λεωφορεία που βρίσκονται σε επιφυλακή, ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που έδωσαν άμεση λύση εκκένωσης στις κατασκηνώσεις αυτές. Ας αποτελέσουν παράδειγμα για μίμηση και όχι να υπάρχει όργιο παραπληροφόρησης.

Μακάρι όλοι οι άλλοι δημόσιοι φορείς να μπορούσαν να είχαν φτάσει στο επίπεδο αυτό της οργάνωσης και τότε είναι σίγουρο, πολλά από αυτά που συνέβησαν και βύθισαν στο πένθος τη χώρα, θα είχαν αποφευχθεί.

Πηγή