Home ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα

Προσανατολιστική πολιτική σκέψη Ομηρικών προδιαγραφών. Όμηρος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Καβάφης, Ιθάκη, Πατρίδα

Δευτέρα, Ιουλίου 09, 2018

Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος

 Μετά από μια σύντομη εισαγωγή ακολουθούν μερικά ποιήματα του Καβάφη. Όπως έχουμε υποστηρίξει σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο Καβάφης είναι ένας μεγάλος πολιτικός στοχαστής. 

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Η θέαση των πραγμάτων ήταν βαθιά και εκτεταμένη. Η βιωματική γνώση της Ελληνικότητας έντονη. Το καλλιτεχνικό του ταλέντο απαράμιλλο ούτως ώστε όσο κανείς άλλος πέτυχε να αποτυπώσει «ποιητικά» μεγάλα και σύνθετα νοήματα άπειρων αποχρώσεων. Είναι επιπλέον προσανατολισμός γιατί βλέπει το πως κινήθηκε ο κόσμος, πως συνεχίζει να κινείται, ποια είναι τα αξιώματα των κυμάνσεων του εκκρεμούς της ανθρώπινης φύσης και ποιες οι προϋποθέσεις που οδηγούν είτε σε εκτροχιασμούς (Κύκλωπες, Σειρήνες, Θυμωμένους Ποσειδώνες κτλ) είτε σταθερό προσανατολισμό προς την Ιθάκη (την Πηνελόπη; την οικογένειά του; την πατρίδα του; τον κόσμο του; τον πολιτισμό του; και τι άλλο;). Ο Καβάφης ήταν προσανατολιστικός, περιγραφικός και ερμηνευτικός.
Αντίστοιχα περιγραφικός και ερμηνευτικός ήταν, εκτιμώ, και ο Παναγιώτης Κονδύλης. «Εκπλήσσομαι αν κανείς διαφωνεί ή συμφωνεί μαζί μου», δήλωσε κάποτε. Με την έννοια ότι με αυστηρή αξιολογική ουδετερότητα περιγράφει και ερμηνεύει, οπότε αν κάποιος διαφωνεί σημαίνει πως συμβαίνουν δύο πράγματα. Είτε αυτός που διαβάζει κοχλάζει μέσα στο καζάνι του υποκειμενισμού του και δεν ενδιαφέρεται καν να μάθει (ή δεν κατανοεί τι διαβάζει)  είτε ο αναλυτής αποτυγχάνει στην αποτύπωση μιας αληθινής περιγραφής και ερμηνείας και ως εκ τούτου δεν πείθει τους νοήμονες αναγνώστες.
Ο καθείς, προσθέτουμε, κάνει ότι θέλει στην πολιτική του ζωή. Προηγείται όμως η γνώση και η κατανόηση του τι συμβαίνει πριν αποφασίσει τι θα πράξει στην βάση των δικών του συμφερόντων και του δικού του υποκειμενισμού που ενσαρκώνει την ανθρωπολογική ετερότητά του. Αριστοτελικά μιλώντας η Ελευθερία ορίζεται η αυτεξούσια απόλαυση αυτής της ετερότητας υπό συνθήκες πολιτικής ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας.
Η γνώση πρέπει να υπογραμμιστεί, δεν είναι εύκολο να αποκτηθεί. Και εδώ αναφερόμαστε πρωτίστως στην πολιτική παιδεία μέσα στον Δήμο του κατ’ αλήθειαν βίου κάθε πολιτικά οργανωμένης οντότητας. Οι προϋποθέσεις για πολιτική παιδεία είναι μια πολιτεία  δημοκρατικά προσανατολισμένη προς πολιτική ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία (στην κλασική εποχή «το ιδεώδες της ανεξαρτησίας» εθεωρείτο προϋπόθεση για να μπορούν οι πολίτες εντός της πολιτείας να συγκροτούνται δημοκρατικά)
Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε εδώ για να αποτυπώσουμε τις ιδιότητες της απαράμιλλης Θουκυδίδειας περιγραφής και ερμηνείας που θεμελιώνουν τα αξιώματα των σχέσεων στα τρία επίπεδα ανάλυσης και κυρίως της διεθνούς πολιτικής κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος (βασικά της Κλασικής εποχής και του σύγχρονου διεθνούς συστήματος όπως διαμορφώθηκε και επικυρώθηκε στον ΟΗΕ το 1945).

Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε σε γνωστές ρήσεις όπως «ευχαριστούμε τον Μακιαβέλλι που μας περιέγραψε αυτό που πρέπει να ξέρουμε και όχι αυτό που θέλουμε να ξέρουμε». Όμως, δεν είναι ο σκοπός του παρόντος και έχει επιχειρηθεί σε άλλες δημοσιεύσεις (βλ. για παράδειγμα «Το Θουκυδίδειο «Παράδειγμα» της επιστημονικής μελέτης της διεθνούς πολιτικής και οι «επιστημονικές επαναστάσεις» http://wp.me/p3OlPy-Lb και «Οντολογική θεμελίωση του Πολιτικού και ο ρόλος της ισχύος στην αθέσπιστη διεθνή πολιτική: Πολιτικός στοχασμός versus Πολιτική Θεολογία» http://wp.me/p3OlPy-1no)
Βασική δική μου θέση, πάντως, είναι πως ανεξάρτητα του τι ειπώθηκε έκτοτε, τέσσερα κείμενα κάπου έκλεισαν τον κύκλο της πολιτικής σκέψης για τα αξιωματικού χαρακτήρα, ουσιώδη και στοιχειώδη της πολιτικής σκέψης, δηλαδή του πολιτικού πολιτισμού που αφετηρία έχει το νοερό εκείνο σύνορο όταν οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε πολιτικές ομάδες αφήνοντας πίσω την βαρβαρική εποχή (μερικοί την λένε και προ-πολιτική εποχή). Τα τρία αυτά κείμενα είναι:
  • Ο μέγιστος και υπέρτατος Όμηρος που περιέγραψε προσανατολιστικά (βλ. http://wp.me/p3OlPy-Lb) τα τρία επίπεδα ανάλυσης, δηλαδή του ανθρώπου, του κράτους και της διεθνούς πολιτικής.
  • Ο Θουκυδίδης που θεμελίωσε όπως είπαμε το Παράδειγμα κάθε κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος περιέχει, βασικά, όλα τα αξιώματα της κλασικής και σύγχρονης διεθνούς πολιτικής. Το ζήτημα δεν είναι εάν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί αλλά εάν κατανοεί το πόσο περιγραφικά αληθείς είναι οι περιγραφές και ερμηνείες του Θουκυδίδη (η Jacqueline Rommilly έχει γράψει εξαιρετικά κείμενα για την περιγραφική αντικειμενικότητα του Πελοποννησιακού Πολέμου και την διαχρονική του αξία).
  • Ο τρίτος είναι ο Αριστοτέλης. Περιέγραψε αριστουργηματικά όλες τις κυμάνσεις, όλους τους προσανατολισμούς, όλα τα μικρά και μεγάλα κύματα, όλες τις αποχρώσεις και τα διλήμματα της πολιτειακής συγκρότησης. Μνημείο γνώσης για το τι σημαίνει πολιτεία, πολιτική, πολιτική συγκρότηση και άθλημα κατ’ αλήθειαν συλλογικού βίου. Παρενθετικά λέω ότι δεν έχω πλέον καμιά αμφιβολία, πως ο Γιώργος Κοντογιώργης πέραν της απέραντης προσανατολιστικής γνωσιολογίας, είναι διεθνώς ο πλέον αυθεντικός γνώστης της Αριστοτελικής σκέψης.
  • Ο τέταρτος είναι ο Καβάφης. Εδώ λέμε μόνο ότι όλοι είχαν σαν θεμέλιο τον Όμηρο πλην κανείς εύλογα διερωτάται: Υπήρξε κάποιος που τον υπερέβη; Ο Καβάφης δεν τον υπερέβη αλλά έκανε κάτι ιδιοφυές και αξεπέραστο. Σε μερικά μόνο «ποιήματα» αποτύπωσε τους προσανατολισμούς, τις προϋποθέσεις και τα διλήμματα και τα προβλήματα του ταξιδιού των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου. Είναι επίσης αυτή η ανελέητη πρόκληση που μας έθεσε για την Ιθάκη: Να σκεφτούμε τι είναι ή ακόμη πιο σκληρά και ανελέητα πως στην περίπτωση που «δεν 
    υπάρχει» [δεν υπάρχει ή μήπως ο μεγάλος Αλεξανδρινός έπληξε θανάσιμα κάθε εσχατολογική σκέψη, δηλαδή το ιδεολογικό φαινόμενο των καιρών μας]. Για να επιτύχουμε τους σκοπούς μας θα πρέπει όχι μόνο να ταξιδεύουμε αταλάντευτα προς αυτή αλλά και να την έχουμε μες τον νου μας. Άμα την έχουμε μες τον νου μας δεν θα συναντήσουμε τον θυμωμένο Ποσειδώνα, τους Κύκλωπες, τις Σειρήνες κτλ. Όχι λοιπόν εσχατολογίες και πολιτικές θεολογίες αλλά ανθρωποκεντρικά προσδιορισμένους σκοπούς που ενσαρκώνουν την Ιθάκη των ανθρώπων και των κρατών μέσα σε ένα προγραμματικά και εξ ορισμού ανταγωνιστικό κόσμο πολλών συλλογικών οντοτήτων.
  • Μεγάλος ο Καβάφης, σίγουρα Ομηρικών προδιαγραφών, κατ’ ευφημισμό ποιητής, πρωτίστως όμως πολιτικός στοχαστής και γνώστης της οντολογίας της διαχρονίας,των προσανατολισμών του ιστορικού γίγνεσθαι και το πώς τίθενται τα πράγματα σε ένα κόσμο χωρίς έσχατους τόπους.
  • Ακόμη πιο σημαντικό, οι μελετητές του μέλλοντος θα πασχίσουν πολύ για να καταλάβουν το πώς ο Καβάφης κατάφερε να δώσει, ουσιαστικά, την χαριστική πνευματική βολή σε κάθε πολιτική θεολογία. Να ακυρώσει δηλαδή πνευματικά και πολιτικά την εσχατολογία της ιδεολογικής πολιτικής θεολογίας και της θρησκευτικής πολιτικής θεολογίας. Γιατί εν τέλει η θεολογία διακρίνεται σε Αριστοτελικών προδιαγραφών ανθρωποκεντρική θεολογία που είναι η σύμμειξη και μέθεξη της Ελληνικότητας με τα Χριστοκεντρικά διδάγματα μέσα στον απέραντο πνευματικό κόσμο της Βυζαντινής Οικουμένης και σε Θεοκρατική θεολογία που είναι πρωτίστως η Ρωμαιοκαθολική αλλά και σύγχρονα Ανατολικά («θεοκεντρικά») Δόγματα.
Μετά από αυτή την σύντομη εισαγωγή για μερικά αξονικά ζητήματα τα οποία αναλύονται σε εκτενέστερα κείμενα από πολλούς μη συμβατικούς και μη ιδεολογικά σκεπτόμενους στοχαστές, θα περιοριστούμε στην παράθεση μερικών ποιημάτων του μεγάλου Αλεξανδρινού. Μαζί και την μοναδική μουσική τους απόδοση από τον υιό Χατζή, τον Αλέξανδρο Χατζή.

 Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Θερμοπύλες


Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον


Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί

αόρατος θίασος να περνά

με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Καβάφης

Η πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.

Κωνσταντίνος Καβάφης
Και δύο περιγραφές του Καβάφη που αφορούν ζωτικά τους σύγχρονους Έλληνες «εάν και όταν» δεν διασφαλίζουν την Αλεξάνδρειά τους.

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Άρεσε γενικώς στην Aλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Aριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ’ όνομά του, κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Aγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Aλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,

προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.

 Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Aναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς.) Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.

Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
31/12/2017
Υστερόγραφο. Ταξίδια, Πόλεις, Πατρίδα, ήρωες …
Ο χάρτης αποτυπώνει τα ταξίδια του υποφαινόμενου σε ηλικία 18-20 ετών πριν το πανεπιστήμιο και το ταξίδι που ακολούθησε. Στην Βυζαντινή μου κωμόπολη (ακολουθούν φωτογραφίες) και ο Καβάφης μας έμαθαν πως άλλη Πόλη δεν θα βρούμε. Πλην οι Έλληνες, ουσιαστικά επί δύο αιώνες από τότε που δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας και εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα έξωθεν εξαρτημένο και διοικούμενο κράτος, βλέπουν κάθε μέρα την Πόλη τους να κατεδαφίζεται, να καταστρέφεται και εσχάτως να λεηλατείται.

ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΛΑΠΗΘΟΣ
Έξη ενορίες, έξη Εκκλησίες (Άγιος Λουκάς, Άγιος Θεόδωρος, Αγία Αναστασία, Άγιος Μηνάς, Αγία Αναστασία, Αγία Παρασκευή), σχολεία γύρω από τις Εκκλησίες, Ελληνικό Γυμνάσιο Λαπήθου, Καραβά και περιχώρων, Δήμοι των ενοριών, Δήμος της Λαπήθου, γέροντες ποτισμένοι μέσα στην πολιτική παιδεία, Μνημεία Βυζαντινά και όλης της Ελληνικής διαχρονίας, πολιτισμός και πολιτικές παραδόσεις. Πίσω πανύψηλα Βουνά ο Πενταδάκτυλος, κάτω ολογάλανη εύκρατη θάλασσα, η βουνοπλαγιά και οι κάμποι καταπράσινοι με λεμονιές και όλων των ειδών τα καρποφόρα δέντρα, κεφαλόβρυσα και σπάνια φύση. Τυπικό Ελληνικό τοπίο … Μια όμως από τις πολλές (μέχρι στιγμής) χαμένες πατρίδες

Λάπηθος (Αγία Αναστασία)

Λάπηθος (Αγία Παρασκευή)
Λόντος (Χριστόφορος Καϊμακάμης) συλλαμβάνεται από Άγγλους αποικιοκράτες μετά από την ανάρτηση της σημαίας στο καμπαναριό της Αγίας Αναστασίας.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε έφηβος από τους αποικιοκράτες. Όταν τον οδηγούσαν προς την αγχόνη αυτός και όλοι οι συγκρατούμενοί του τραγουδούσε ύμνους για την Ελευθερία και την Ελλάδα. Μας άφησε μεγάλη παρακαταθήκη ποιημάτων. Μερικοί λένε πως αν δεν τον δολοφονούσαν θα έφθανε και ίσως θα ξεπερνούσε τον Καβάφη. Καταγόταν από την κωμόπολή μου
Θα πάρω μιαν ανηφοριά

θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς,
τη μάνα, τον πατέρα
μες τα λαγκάδια πέρα
και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά
θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι,
βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά,
θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει
σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ,
θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θάν’ απάτη,
δεν θάν’ αληθινό.
Μες το παλάτι θα γυρνώ
ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο
να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
Ας πάρει μιαν ανηφοριά
ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.
Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.
«Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και εσένα»
Ρώτησα τα μάτια που δακρύζουν
κάποια αλήθεια να μου πουν
κλαίνε πικρά να σ’ αντικρύσουν
γιατί μπορεί να σ’ αγαπούν.
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.
ρώτησε εκείνη υπνωτισμένος
μη σε δουν γιατί σιωπούν
το συνιστούν κι αυτά θλιμμένα
για να σου πουν πως σ’ αγαπούν
την Ελλάδα αγαπώ αλλά κι εσένα
με έναν έρωτα μεγάλο αληθινό,
τα γαλάζια σου τα μάτια τα θλιμμένα
τον καθάριο της θυμίζουν ουρανό.


Ξύπνα Γληόρη – Μαρινέλλα – (Ο Επικήδειος Λόγος της μάνας του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου)
  

 Τα «φυλακισμένα μνήματα» όπου έθαβαν τους ήρωες του τελευταίου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων

Συναφής ανάρτηση

ΚΑΒΑΦΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ ποιητής, πολιτικός στοχαστής της ιστορίας, των ανθρώπων, των κρατών και του κόσμου http://wp.me/p3OqMa-1oq
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
Στρατηγική Θεωρία–Κρατική Θεωρία https://www.facebook.com/groups/StrategyStateTheory/
Διεθνής πολιτική 21ος  αιώνας https://www.facebook.com/groups/InternationalPolitics21century/
ΗΠΑ: Ιστορία, Διπλωματία, Στρατηγική https://www.facebook.com/groups/USAHistDiplStrat/
Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος: Ανισόρροπο τρίγωνο https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/
Διαχρονική Ελληνικότητα https://www.facebook.com/groups/Ellinikotita/
Άνθρωπος, Κράτος, Κόσμος–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/Ifestos.political.thought/
Κονδυλης Παναγιώτης– https://www.facebook.com/groups/Kondylis.Panagiotis/
Θολό βασίλειο της ΕΕ https://www.facebook.com/groups/TholoVasileioEU/
Θουκυδίδης–Πολιτικός Στοχασμόςhttps://www.facebook.com/groups/thucydides.politikos.stoxasmos/
Μέγας Αλέξανδρος–Ιδιοφυής Στρατηγός και Στρατηλάτηςhttps://www.facebook.com/groups/M.Alexandros/
Εκλεκτά βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν https://www.facebook.com/groups/eklektavivlia/
Ειρηνική πολιτική επανάσταση https://www.facebook.com/groups/PolitPeacefulRevolution/
Προσωπική σελίδα https://www.facebook.com/p.ifestos
Πολιτισμός, Περιβάλλον, Φύση, Ψάρεμα https://www.facebook.com/Ifestos.DimotisBBB
«Κοσμοθεωρία των Εθνών» https://www.facebook.com/kosmothewria.ifestos
Προσωπικό προφίλ https://www.facebook.com/panayiotis.ifestos
Tags :

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης ( Atom )
Από το Blogger.