O APHΣ ZEI KAI EINAI ANAMEΣA MAΣ

Γράφει Ο Γιώργος του Κλικ

Πριν 71 χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Άρης Βελουχιώτης. Και πέρασε στην ιστορία.

Για πάντα.

Δεν θα “πλέξω το εγκώμιο” του Αρχηγού. Δεν θα αναφερθώ ούτε στο μεγαλείο του, ούτε στην διορατικότητα του, ούτε στην σχεδόν υπερφυσική του αντοχή και αποφασιστικότητα, ούτε στην προδοσία της οποίας έγινε θύμα.

Δεν χρειάζεται.

Όπως δεν χρειάζεται να πλέξω το εγκώμιο του Κολοκοτρώνη. Ή του Καραΐσκάκη.

Άντρες σαν αυτοί έχουν περάσει στην Ιστορία και δεν χρειάζονται αναφορές, περιγραφές και επεξηγήσεις.

Αρκεί το όνομα. Το όνομα τα λέει όλα.

Γεμίζει υπερηφάνεια και θάρρος τους απλούς και καταφρονημένους.

Γεμίζει τρόμο και μίσος τους εξουσιαστές παντός καιρού.

"Εδώ, στις 16 Ιουνίου του 1945, έπεσαν καταδιωκόμενοι ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης και ο ξακουστός μαυροσκούφης Τζαβέλλας. Στη βάση του βράχου δίπλα στη ρεματιά είναι τοποθετημένη μια πέτρινη πλάκα και λίγο ψηλότερα ένα κομμάτι μαύρου γρανίτη με χαραγμένη τη μορφή του Άρη." Φωτογραφία Οικοδόμος ΠΗΓΗ

Θέλω μόνο να πω ότι ο Άρης βρίσκεται ανάμεσα μας. Όχι μόνο σαν ιστορική μορφή.

Βρίσκεται και πραγματικά, το παλεύει, ίσως να μην το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ούτε ο ίδιος, αλλά είναι εδώ.

Σε τέτοιες ιστορικές στιγμές υπάρχει πάντα ένας εκκολαπτόμενος Άρης.

Μόνο που η γέννα αργεί και είναι πιο επώδυνη από τότε.

Γιατί τότε η κοινωνία είχε ζωντανές τις αξίες της, πέρα από ιδεολογικές τοποθετήσεις και πολιτικά πιστεύω.

Σήμερα πρέπει, αργά και κοπιαστικά, να τις ξαναθυμηθεί. Να τις ζωντανέψει.

Και τότε, αυτός ο λαός, ο καταφρονημένος, ο περίγελως των εξουσιαστών, των κατακτητών και των δωσίλογων υπηρετών τους, θα αναδείξει τον νέο του Άρη.

Θα πάρει το αίμα του πίσω.

Και η κατήφεια θα γίνει κέφι.

Κέφι και μεγαλείο.

15-06-2017