Απο την τσιμινιέρα στο cloud

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Λίγοι ξέρουν τον Λούη Τίκα, τον συνδικαλιστή από την Κρήτη που δολοφονήθηκε 20 Απριλίου 1914 στο Κολοράντο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας μεγαλειώδους εργατικής απεργίας στα ορυχεία του Ροκφέλερ στην περίφημη σφαγή στο Λάντλοου.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Λίγοι επίσης γνωρίζουν για το αίμα που κύλησε στο Σικάγο στις 4 Μαΐου του 1886 κατά τη διάρκεια μιας εργατικής διαδήλωσης στο Χέιμαρκετ. Λιγότεροι υποθέτω θα ξέρουν την Φεντερασιόν Θεσσαλονίκης, τα επεισόδια με νεκρούς την Πρωτομαγιά του 1911 και την ιστορία του Μπεναρόγια. 

Έχει άραγε αξία σήμερα που ελάχιστοι πλέον συνανθρώποι μας ''πεθαίνουν'' σε ορυχεία, σε εργοστάσια, σε διαδηλώσεις, να τα γνωρίζουμε όλα αυτά; Έχει νόημα να ξέρουμε για τους εργατικούς αγώνες έναν αιώνα πριν; Και φυσικά δεν αναφέρομαι για ταξική συνείδηση αλλά άραγε ξέρουμε ότι σήμερα εργαζόμαστε με 8ωρο, με ασφαλιστική κάλυψη και δικαιώματα γιατί κάποιοι κάποτε πέθαναν αγωνιζόμενοι για αυτά ;

Δεν τολμάς να γράψεις σήμερα για την εργασία. Μοιάζεις με κομμουνιστή που θεωρεί ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω απο τον εργάτη. Και μπορεί βέβαια αυτό να μην συμβαίνει, αφού χωρίς τους μικρούς και μεγάλους εργοδότες δουλειά δεν υπάρχει, όμως ποτέ δεν έπαψε -και ποτέ δεν θα πάψει- να είναι η εργασία αυτή που κινεί την οικονομία και την κοινωνία. Και ο σύγχρονος παραγωγικός άνθρωπος δεν είναι μόνο ο μισθωτός στην αλυσίδα παραγωγής προιόντων. 

Ζούμε στην εποχή των εύηχων φράσεων: γνωσιακός εργαζόμενος (cognitariato), συμμετοχική οικονομία, ομότιμη παραγωγή στα δίκτυα, δημιουργοί περιεχομένου, ανοιχτοί κώδικες, πλατφόρμας συνεργασίας, κ.α. Σε μια εποχή όπου οι επιστήμονες ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν αφεντικό το ασύδοτο κράτος με την υπερφορολόγηση και τα χαράτσια, το κράτος που δημιουργεί αντικίνητρα και στρεβλώσεις. Η οικονομία άλλαξε και μαζί της άλλαξε και η φύση της εργασίας. Το νόημα της όμως για την κοινωνική ζωή και τον άνθρωπο παραμένει υπέρτατη προτεραιότητα.

Στην χώρα μας έχουμε υποστεί μια βίαιη υποτίμηση της ζωής μας εδώ και οχτώ χρόνια. Δουλεύουμε περισσότερο, με χειρότερες συνθήκες, με χαμηλότερες αμοιβές. Όσοι επιχειρούν μόνοι τους στην ζωή, δεν τα καταφέρνουν σχεδόν στην πλειοψηφία τους. Το περίφημο κεφάλαιο απεργεί περιμένοντας να πέσουν οι φόροι αλλά και να γίνει πιο χαμηλός ο μισθός. Η Ελλάδα παγκοσμιοποιήθηκε άγαρμπα μετά την πολυετή σοβιετοποίηση της και το κρατικοδίαιτο ολιγοπωλιακό μοντέλο ανάπτυξης της. Οι εργαζόμενοι έγιναν εργάτες και τα αφεντικά μικροεργοδότες, στα χρόνια των μνημονίων.

Η 1η του Μάη δεν προσφέρεται για ιδεολογική νοσταλγία και αναζήτηση πολιτικού προσήμου στην σύγχρονη εποχή. Δεν είναι μια μέρα όπου απλά θα πρέπει να ''σφυρηλατηθεί'' η εργατική τάξη, το προλεταριάτο και ο συνδικαλισμός. Είναι η μέρα του ιερού δικαιώματος για δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες. Για εργασία με σεβασμό στην παροχή έργου και διάνοιας από και προς τον άνθρωπο. Χαμένοι στα δίκτυα και στις πλατφόρμες φθηνής και ευέλικτης απασχόλησης, χωμένοι στα γραφεία και στα κινητά, χωρίς τσιμινιέρα εργοστασίου απο πάνω μας αλλά ανεβάζοντας αρχεία στο cloud, οι περισσότεροι άνθρωποι έγιναν πλέον χρήστες λογισμικών, διεκπεραιωτές γραφειοκρατικού έργου, παραγωγοί περιεχομένου για το ολιγοπώλιο του internet (Facebook, Apple, Google, Amazon).

Πολλοί άλλοι είναι μεσίτες προσφοράς και ζήτησης, σύμβουλοι χωρίς κοστολογημένη εξειδίκευση, μικροί μαγαζάτορες και ατομικοί επιχειρηματίες. Και όλοι ''ανταγωνίζονται'' τους μισθωτούς του δημοσίου τομέα( με σταθερούς μισθούς) και τους ελάχιστους καλοπληρωμένους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα (χωρίς την σιγουριά μόνιμης απασχόλησης). Για τους υπόλοιπους, την πλειοψηφία δηλαδή των χαμηλόμισθων, οι περιορισμοί είναι εξ ίσου ισχυροί. Η επιθυμία δημιουργίας και έργου υποχωρεί μπροστά στην ανάγκη της επιβίωσης.

Μην αναρωτιέστε γιατί δεν βγάζετε πολλά λεφτά από την δουλειά σας. Έτσι δουλεύει το σύστημα, έτσι κινείται η Ιστορία. Πάρα πολλή δύναμη μαζεύτηκε στα χέρια πάρα πολύ λίγων ανθρώπων. Και ταυτόχρονα πάρα πολλά λεφτά μαζεύτηκαν από επίσης πολύ λίγους. Η απασχόληση, η εργασία, η δουλειά, όπως θέλετε ονομάστε την , εξαρτάται από αυτές τις συσσωρεύσεις. Τουλάχιστον ας μας γίνει συνείδηση αυτό, κάθε 1η του Μάη...

ΠΗΓΗ