Ακσενέρ, η «Λύκαινα» από τη Θεσσαλονίκη

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού 

Ο εκλογικός αιφνιδιασμός που επέλεξε ο Ταγίπ Ερντογάν έχει βασικό στόχο να είναι αυτός που θα διαμορφώσει τις εξελίξεις και όχι να τρέχει πίσω από αυτές. Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι η συγκυρία τον ευνοεί σε όλα τα επίπεδα. Επιπρόσθετα, στερεί από τους πολιτικούς αντιπάλους του τον χρόνο να οργανωθούν και αποκλείει το κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ από την εκλογική διαδικασία. Για την ακρίβεια έτσι νόμιζε.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος 

Ο τουρκικός εκλογικός νόμος ορίζει ότι ένα κόμμα επιτρέπεται να καταθέσει υποψηφιότητα για τις εκλογές έξι μήνες μετά το τέλος του ιδρυτικού του συνεδρίου. Η Aκσενέρ ολοκλήρωσε το ιδρυτικό συνέδριο του νέου της κόμματος (“Καλό Κόμμα”) μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο. Επομένως μέχρι τα τέλη Αυγούστου δεν εκπληρώνει την προϋπόθεση.

Μόνο που ο Ερντογάν υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο. Και εν προκειμένω ξενοδόχος είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δάνεισε 15 βουλευτές στο κόμμα της Ακσενέρ, ώστε να συγκεντρώσει τον αναγκαίο αριθμό των 20 βουλευτών, ώστε να έχει επισήμως Κοινοβουλευτική Ομάδα και ως εκ τούτου να έχει δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές του Ιουνίου.

Ο κεμαλικός Κιλιντσάρογλου με την Ακσενέρ, όμως, πήγαν ένα βήμα παραπάνω. Συζητούν το ενδεχόμενο να υποστηρίξουν από κοινού και με το ισλαμικό κόμμα του Ερμπακάν (από εκεί προήλθε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) ως υποψήφιο πρόεδρο τον Αμπντουλάχ Γκιούλ. Ο Γκιούλ ήταν ο αναμφισβήτητος Νο2 στην τετράδα των ηγετικών στελεχών που είχαν αποσχισθεί από το κόμμα του Ερμπακάν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και είχαν ιδρύσει το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Έχει διατελέσει πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών και Πρόεδρος Δημοκρατίας, αλλά τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν τον περιθωριοποίησε, όπως και τα υπόλοιπα δύο ανώτατα στελέχη τον Αρίντς και τον Σενέρ.

Το χαρτί Γκιούλ

Εάν οι διαβουλεύσεις καταλήξουν και εάν ο Γκιούλ δεχθεί να είναι υποψήφιος, ο Ερντογάν θα τα βρει σκούρα. Ο πρώην στενός συνεργάτης του νεοσουλτάνου θεωρείται μετριοπαθής ισλαμιστής, με ευρύτερο κύρος και ερείσματα στη Δύση. Μία εκλογική νίκη του θα την έβλεπαν με ανακούφιση και στην Ουάσιγκτον και στην Ευρώπη.

Η Ακσενέρ (πρώην βουλευτής των Γκρίζων Λύκων) μπορεί να κόψει ψήφους που θα πήγαιναν στον Ερντογάν από το κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η υποψηφιότητά της να συγκεντρώσει κάθε είδους δυσαρεστημένους εθνικιστές, αλλά και οπαδούς του Γκιουλέν, οι οποίοι δεν έχουν εναλλακτική λύση.

Ο πυρήνας του κόμματός της («Καλό Κόμμα») αποτελείται από στελέχη του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, τα οποία διαφώνησαν με την επιλογή του μέχρι πρότινος αρχηγού τους Μπαχτσελί να συνεργαστεί με τον Ερντογάν. Στο κόμμα συμμετέχουν και παλαιοί απόστρατοι αξιωματικοί, μεταξύ αυτών και αρκετοί που είχαν κατηγορηθεί για τις υποθέσεις Εργκένεκον και Βαριοπούλα.

Η γεννημένη το 1956 σε μια μικρή κωμόπολη, έξω από την Κωνσταντινούπολη, πολιτικός έχει κερδίσει το προσωνύμιο «Λύκαινα». Στην Ευρώπη την αποκαλούν «Λε Πεν της Τουρκίας». Οι οπαδοί της τής αναγνωρίζουν θάρρος και πυγμή, προσδίδοντάς της, μάλιστα, μυθικές σχεδόν διαστάσεις. Οι γονείς της ήταν μουσουλμάνοι που ζούσαν στην Θεσσαλονίκη.

Η πολιτική την κέρδισε νωρίς

Οι πρόγονοί της είχαν μεταναστεύσει τον 15ο αιώνα από το Ντιγιάρμπακιρ στην Καβάλα. Το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, η οικογένειά της επέστρεψε στην Τουρκία. Υπερεθνικίστρια ούσα έχει καταφερθεί ουκ ολίγες φορές εναντίον της Αθήνας κατά τη διάρκεια της εκστρατείας που οργάνωσε εναντίον του Ερντογάν λίγο πριν το δημοψήφισμα.

Συχνά πυκνά καλούσε εμμέσως πλην σαφώς σε εισβολή της Τουρκίας στο Αιγαίο: «Εάν το μέλλον αυτής της χώρας είναι πιο ασήμαντο από το δικό σας προσωπικό μέλλον ασφαλώς θα οχυρώσουν τα 18 νησιά (του Αιγαίου) και θα σουβλίσουν αρνί κοροϊδεύοντάς σας». Τότε ήταν που η Ακσενέρ κέρδισε απήχηση στο ευρύ κοινό. Στις εμφανίσεις της, το πλήθος παραληρεί ωσάν να βρίσκεται ενώπιον ενός ροκ σταρ, τη στιγμή που κραυγάζει εν ρυθμώ «πρωθυπουργό Μεράλ».

Η πολιτική την κέρδισε από νωρίς. Η ίδια έχει πει ότι κόλλησε το μικρόβιο όταν στην πόλη της είδε να εκλέγεται η πρώτη γυναίκα δήμαρχος η Λεϊλά Ατακάν. Μέχρι τότε κάτι τέτοιο φάνταζε εξωφρενικό. Η πολιτική περίσσευε στο σπίτι της, καθώς και ο πατέρας και ο αδελφός της ήταν μέλη των Γκρίζων Λύκων. Παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, συνέχισε με μεταπτυχιακό στις Κοινωνικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με διδακτορικό στην Ιστορία. Εργάστηκε για χρόνια ως λέκτορας στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κοτζαελί και του Μαρμαρά, μέχρι που αναμείχθηκε με την πολιτική.

Η μαμά-τίγρης

Εισήλθε στην Εθνοσυνέλευση με το κόμμα του Ορθού Δρόμου της Τανσού Τσιλέρ, η εμπρηστική ρητορική της οποίας και η πολιτική της στο παρελθόν είχε προκαλέσει σοβαρή κρίση στις σχέσεις με την Ελλάδα, οδηγώντας και στην κρίση των Ιμίων. Έξυπνη, μεθοδική, σκληρή και αδίστακτη, σύμφωνα με τους επικριτές της, αναρριχήθηκε σε σύντομο χρόνο.

Είχε διορισεί υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση συνασπισμού Ερμπακάν-Τσιλέρ. Όταν το 1997 το Γενικό Επιτελείο με ανακοίνωσή του υποχρέωσε σε παραίτηση αυτή την κυβέρνηση, η Ακσενέρ χάθηκε από την πολιτική για δέκα ολόκληρα χρόνια. Η ίδια ισχυρίζεται ότι αφοσιώθηκε στον σύζυγο και στον μοναχογιό της, περιγράφοντας τον εαυτό της σαν «μαμά-τίγρη».

Με τον μετέπειτα σύζυγό της γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο. Το όνομά του είναι Τάκνερ και όπως η ίδια έχει εξομολογηθεί σε συνέντευξή της «ήταν φανατικός μαοϊκός, αλλά μυήθηκε στη δική μου ιδεολογία. Ήμουν πολύ πεισματάρα για να μην τον υποτάξω». Ο γιός της Φατίχ γεννήθηκε το 1983 και σπούδασε στην Γαλλία. Η ίδια, μάλιστα, ταξίδευε εκεί κάθε εβδομάδα(!) για να του πλένει τα ρούχα και να του καθαρίζει το φοιτητικό του δωμάτιο. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Ερντογάν ήταν κουμπάρος στον γάμο του γιού της το 2015, καθώς μέχρι πρόσφατα διατηρούσαν θερμές σχέσεις.

Επέστρεψε στην πολιτική ως μέλος του Εθνικιστικού Κόμματος, στους κόλπους του οποίου εκτρέφεται η νεολαία των Γκρίζων Λύκων. Εξάλλου, αν και κάποιοι ισχυρίζονται ότι το παρουσιαστικό της αποπροσανατολίζει, παραπέμποντας σε μία νοικοκυρά της μεσαίας τάξης, θεωρείται ιδιαίτερα σκληρή. Δεν δίστασε να συγκρουστεί με τους στρατηγούς που την είχαν απειλήσει ακόμα και με σούβλισμα.

Ιδιαίτερα επιτήδεια, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον επιχειρηματικό κόσμο. Πολλοί της έχουν καταλογίσει υπόγεια παιχνίδια με κορυφαίους επιχειρηματίες. Είναι υπέρμαχος της στενής συνεργασίας της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν, ενώ η στάση της στο Κυπριακό δεν διαφέρει πουθενά από την αδιαλλαξία του Ερντογάν. Αν και δηλώνει ότι είναι υπέρ του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Τουρκίας, καταγγέλλει την ΕΕ για ρατσισμό εναντίον της χώρας της.

Πηγή