Διόδια: μια κυνική, καθημερινή ληστεία, Γράφει ο Μιχάλης Αριδάς

Όλοι μάθαμε στο σχολείο για το ληστή Σκίρωνα, που  παραμόνευε στην Κακιά Σκάλα τους περαστικούς, τους λήστευε και μετά τους κλωτσούσε στα βράχια. Μέχρι που ο Θησέας τον έκανε με τα κρεμμυδάκια.

Ακολουθήστε μας στο Facebook Τελευταία Έξοδος

Όλοι έχουμε δει ένα γουέστερν, όπου οι κακοί ληστές έριχναν ένα δέντρο και σταματούσαν την άμαξα και μετά λήστευαν αγρίως τους επιβάτες. Ή που χαλούσαν τις γραμμές για να μπουκάρουν μέσα στο τρένο και να μην αφήσουν ούτε μανικετόκουμπο στους άτυχους καουμπόηδες.

Το πρώτο ήταν μύθος, το δεύτερο ανήκει σε περασμένες εποχές. Θα μου πείτε, που τα θυμήθηκες τώρα; Αυτά τα πράγματα δε γίνονται σήμερα. Ποιος μπορεί να ληστεύει περαστικούς, με τόση αστυνομία και τη σημερινή τεχνολογία; Έλα ντε!

Δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν «ληστές» που κάνουν το Σκίρωνα και τους καουμπόηδες να μοιάζουν με βυζανιάρικα γατάκια. Κλέβουν τους ταξιδιώτες κάθε μέρα, χιλιάδες φορές. «Ένα διαχρονικό οικονομικό έγκλημα εις βάρος του Ελληνικού λαού», όπως είπε μια ψυχή, που σήμερα παριστάνει τον πρωθυπουργό. Και μάλιστα, κλέβουν με την προστασία του Νόμου και της Πολιτείας. Χρησιμοποιούν την τεχνολογία (κάμερες κλπ), για να μην  ξεφύγει κανένα θύμα τους. Τοποθετούν μεταλλικές μπάρες, ώστε να εγκλωβίσουν τους κακόμοιρους, παραβιάζοντας κάθε έννοια του Συντάγματος περί ελεύθερης πρόσβασης των Ελλήνων στους δρόμους τους. Η δε τροχαία έχει αναλάβει με ιερό πάθος και φανατισμό, την προστασία των "ληστών" από τυχόν κακοπληρωτές.

Ποιοι είναι αυτοί οι «ληστές»;  Είναι οι γνωστοί εθνικοί εργολάβοι (και μερικές ξένες εταιρείες) που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο εδώ και δεκαετίες. Αποκαλούνται με το εξόχως εφευρετικό «παραχωρησιούχοι».

Το 2007, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ επί κυβέρνησης Καραμανλή, Σουφλιάς με τ’ όνομα, υπέγραψε λεόντειες  (επιεικώς) συμβάσεις με εργολάβους, στους οποίους παρέδωσε, χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα, κάτι που δεν ήταν δικό του: τους ελληνικούς εθνικούς δρόμους. Οι δρόμοι είναι δημόσιο αγαθό. Δεν είναι ούτε του υπουργού, ούτε της κυβέρνησης. Είναι δικοί μας, του κάθε Έλληνα πολίτη. Τους φτιάξαμε εμείς, οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας, πληρώνοντας καμιά δεκαριά φορές πάνω από την αξία τους.

Δεν πρωτοτύπησε ο Σουφλιάς. Πρώτος διδάξας, ήταν ένας άλλος τιτάνας της πολιτικής σκηνής αυτής της έρμης χώρας. Ο ορκισμένος σοσιαλιστής Κώστας Λαλιώτης. Αυτός, το 1996, υπέγραψε με το Μπόμπολα, την περίφημη σύμβαση για την κατασκευή και «αξιοποίηση» της Αττικής οδού.

Τι προέβλεπαν οι συμβάσεις, μεταξύ άλλων πολλών τεράτων; Οι εταιρείες θα έβαζαν από την τσέπη τους, το πολύ το 10% του κεφαλαίου για την κατασκευή κάποιων νέων δρόμων. Με μια μικρή υπερτιμολόγηση, το 10% μείον γίνεται 10% συν…

Τα υπόλοιπα χρήματα θα τα έβαζαν οι ηλίθιοι. Εμείς δηλαδή. Είτε με κρατική χρηματοδότηση, είτε με τραπεζική χρηματοδότηση (τις τράπεζες τις ανακεφαλαιοποιούμε εμείς οι κουβαρντάδες), είτε φυσικά μέσω των διοδίων. Πληρώνουμε ένα κάρο λεφτά, σε υπάρχοντα δρόμο για έναν άλλον που ΘΑ γίνει αλλού. Ωραία πράματα. Θα πιάσω και εγώ ένα άδειο χώρο μέσα στην πόλη και θα ζητάω από τον κόσμο να μου δίνει λεφτά για τις τυρόπιτες, που ΘΑ του πουλάω σε άλλο μαγαζί λίγα χρόνια αργότερα. Φυσικά, δε θα μάζευα φράγκο τσακιστό. Στους εργολάβους, γιατί τα δίνουμε αβασάνιστα;

Η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό του μη ραγιά, είναι η εξής: αφού εμείς τα πληρώνουμε όλα, γιατί δεν έφτιαχνε το κράτος τους δρόμους και να μην έχουμε ανάγκη κανέναν; Να μην πληρώνουμε στα αρπακτικά, αιωνίως ,διόδια κάθε 5 χιλιόμετρα; Στο κάτω κάτω της γραφής, τόσα λεφτά δεν έχει πληρώσει ο καταταλαιπωρημένος λαός μας για τους δρόμους; Υπέρ ΤΕΟ στην ασφάλιση του αυτοκινήτου, παράβολα για τις άδειες, αμέτρητα τέλη κυκλοφορίας και πάει λέγοντας. Που είναι αυτά τα λεφτά; Για τους μελλοντικούς δρόμους δεν πήγαιναν;

Η δεύτερη ερώτηση που γεννιέται είναι η εξής: η Δικαιοσύνη τι κάνει για όλα αυτά; Η απάντηση εδώ είναι πιο απλή: το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Γιατί, μέσα στην κόλαση που ζούμε, θυμήθηκα τώρα τα διόδια; Που είναι μπαγιάτικη  ιστορία, άλλωστε. Διότι διάβασα σε ρεπορτάζ κυριακάτικης εφημερίδας, ότι ετοιμάζονται να φτιάξουν 10 νέους σταθμούς διοδίων στην Εγνατία οδό. Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά  δέκα!!!

Η ολοκαίνουργια Εγνατία, πληρωμένη και αυτή από τους Έλληνες φυσικά, μπήκε στο ΤΑΙΠΕΔ και πάει για ξεπούλημα διάρκειας 40 χρόνων, αντί 100 εκ. ευρώ (σύμφωνα με δημοσίευμα), όταν τα ετήσια έσοδα είναι πάνω από 50 εκ. Επικερδείς , συμφωνίες, έτσι; Όχι, παίζουμε. Το ξεπούλημα και τα νέα διόδια, είναι προαπαιτούμενα των «θεσμών». Αφού η Εγνατία ιδιωτικοποιείται, γιατί κόπτονται να μπουν τώρα οι νέοι σταθμοί ξαλαφρώματος οδηγών; Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Το ξένο βαμπίρ, που θα πάρει τσάμπα ένα δρόμο που πληρώσαμε εμείς, γεμάτο διόδια και θα μας πίνει το αίμα με αυτά. Τόσο όμορφο και απλό.

Αν προσθέσουμε και τους υπάρχοντες «παραχωρησιούχους», η κατάσταση γίνεται αφόρητη. 

Σκεφτείτε, πως για να πάει κάποιος με το ΙΧ του, από την Καλαμάτα στη Θεσσαλονίκη, θα πρέπει να περάσει από δεκαεννέα (19) ολόκληρα διόδια  (από την Πόλη μέχρι το Πεκίνο, λιγότερα θα συναντούσε) και να ακουμπήσει 43,50€!!! Για να γυρίσει, άλλα τόσα. 87€ σύνολο. Ψίχουλα. Αν έχει βάλει υγραέριο κίνησης στο αυτοκίνητό του, θα του έλθει πιο πολύ το κόστος των διοδίων, παρά του καυσίμου. Το ίδιο και για τη διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη, όπου θα περάσει από 12 σταθμούς και θα πληρώσει 30,25€ κι άλλα τόσα για να γυρίσει. Στην Ελβετία, με μια κάρτα των 31€ κυκλοφορείς όλο το χρόνο σε όλους τους δρόμους, με συνεχείς γέφυρες και τούνελ. Η σύγκριση είναι εξοργιστική.

Είμαστε καταδικασμένοι να πληρώνουμε τους νόμιμους «ληστές» για πάντα; Όχι βέβαια. Όταν αποφασίσουμε να πάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας, ανάμεσα σε πολλές άλλες, θα απαλλαγούμε κι από αυτή την ληστεία και αυτοί που τώρα μας ληστεύουν, θα τα βρουν με την πραγματική Δικαιοσύνη. Είναι μόνο στο χέρι μας και κανενός άλλου.

* Ο Μιχάλης Αριδάς, μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ

ΠΗΓΗ: ΕΠΑΜ ΛΑΚΩΝΙΑΣ