Τι κάνεις όταν το νόμισμα γίνει πατσαβούρα;

Γράφει Ο Γιώργος του Κλικ

Το σχέδιο είναι ένα: Να μας τα πάρουν όλα. Οι μέθοδοι πολλές, αλλά μια ξεπερνάει όλες τις άλλες: Να μετατρέψουν το ευρώ σε χαρτί τουαλέτας. Και, με την ευκαιρία, να μας κάνουν και χοντρό καψόνι.

Μην κρυβόμαστε.

Όλοι όσοι δεν έχουν φτάσει ακόμα στον πάτο, όλοι όσοι ξυπνάνε το πρωί και δεν αναρωτιούνται “πως τρώμε σήμερα;”, όλοι όσοι εξακολουθούν, για διάφορους λόγους, να έχουν “κάτι” στην άκρη και, έχοντας πάρει πρέφα την στημένη απάτη των “καταθετικών ιδρυμάτων”, δεν επιθυμούν να γίνουν “επενδυτές” αποταμιεύοντας τα λεφτά τους στην τράπεζα, τι κάνουν;

Πρώτα κάνουν τον σταυρό τους (μια και μόνο ο θεούλης έχει απομείνει να τον εμπιστεύεσαι) και ύστερα αναζητούν ασφαλείς κρυψώνες στο σπίτι τους. Γλάστρες, κρυφά ντουλάπια και εσοχές, το καζανάκι της τουαλέτας, κάλτσες, παλιοπάπουτσα, βιβλία και άλλα τέτοια “ασφαλή” σημεία “οικιακής κατάθεσης” χωρίς κάπιταλ κοντρόλς, που περιγράφονται  στους ευχάριστους καιρούς που ζούμε με την έκφραση “κάτω από το στρώμα”.

Βέβαια, αν μας χώσουν ένα διπλό νόμισμα όπως είχαν κάνει και στην προηγούμενη κατοχή, τα λεφτουδάκια μας θα ξεφτιλιστούν ανεπανόρθωτα, αλλά εκείνα που θα βρίσκονται “κάτω από το στρώμα”, θα εξακολουθούν να φαντάζουν όπως φάνταζαν στους παππούδες μας οι χρυσές λίρες. Αυτά τα χρήματα, τα “κάτω από το στρώμα”, δεν εξασφαλίζουν φυσικά τον κάτοχο εσαεί αλλά όσο εξακολουθούν να υπάρχουν, του δίνουν μιαν ανάσα, κάποιο περιθώριο ελπίδας.

Τι γίνεται όμως αν και τα “κάτω από το στρώμα” μετατραπούν σε κουρελόχαρτα μέσα σε μια νύχτα;

Πως; Πάμε μια βόλτα στην Ινδία.

Πριν καμιά δεκαριά μέρες, συγκεκριμένα το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου οι τηλεοράσεις ανακοίνωσαν ότι ο πρωθυπουργός Μόντι θα απηύθυνε “μήνυμα προς το έθνος”.

Περίεργοι και ανήσυχοι οι Ινδοί καθηλώθηκαν μπροστά στις τηλεοράσεις τους (αυτοί που έχουν, γιατί στην Ινδία μιλάμε για φτώχεια ρημαγμένη) και περίμεναν γιατί ξέρουν ότι όταν “ο πρωθυπουργός απευθύνεται στο έθνος” σίγουρα δεν είναι για καλό σκοπό. 

Βγαίνει λοιπόν ο δικός σου και ανακοινώνει βαρύγδουπα και με το ανάλογο σοβαρό “λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης” ύφος ότι επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να πατάξει μια για πάντα την φοροδιαφυγή, το μαύρο χρήμα και την τρομοκρατία (αυτή η τρομοκρατία θαύματα κάνει σήμερα) από την επόμενη το πρωί τα χαρτονομίσματα των 500 (7,5 ευρώ) και των 1000 (15 ευρώ) ρουπιών αποσύρονται από την κυκλοφορία.

Έτσι απλά.

Τα υπό κατάργηση χαρτονομίσματα μπορούσαν να αλλαχτούν μόνο με κατώτερης κοπής χαρτονομίσματα των 100 ρουπιών (1,5 ευρώ) στις τράπεζες και τα ταχυδρομεία. Την επομένη όμως οι τράπεζες ήταν κλειστές όχι λόγω αργίας αλλά λόγω απόφασης της κυβέρνησης. Άρχιζε το καψόνι και η σπέκουλα.

Όταν οι τράπεζες άνοιξαν έγινε φυσικά ο κακός χαμός.

Η Ινδία είναι μια έντονα ταξικά διαστρωματωμένη κοινωνία στην οποία ο μισός πληθυσμός δεν διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό και το 97% της οικονομίας της βασίζεται στο ρευστό χρήμα.        

Αυτά τα δυο στοιχεία αρκούν για να καταλάβουμε τον Γολγοθά που βρέθηκαν να αντιμετωπίσουν οι φτωχοί, οι ηλικιωμένοι και οι άρρωστοι για τους οποίους τα λιγοστά χαρτονομίσματα που διέθεταν αποτελούσαν την μοναδική δυνατότητα επιβίωσης.

Γι αυτούς δεν έμενε άλλη λύση παρά να αναθέτουν, όσοι μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους, την αλλαγή των χαρτονομισμάτων τους σε υπαίθρια “γραφεία” νεαρών (που αντέχουν τις ουρές) με παρακράτηση του 20% των χρημάτων τους.

Όχι πως για τους υπόλοιπους τα πράγματα ήταν εύκολα μια και οι ουρές που σχηματίστηκαν έξω από τράπεζες και ταχυδρομεία ήταν εφιαλτικές.

Σύντομα ΑΤΜ, ταχυδρομεία και οι ίδιες οι τράπεζες ξέμειναν από ρευστό.

Ο κόσμος προσπαθεί να επινοήσει τους πιο απίθανους τρόπους επιβίωσης. Τις πρώτες ώρες για παράδειγμα, πριν ισχύσει η απόσυρση, έκλειναν θέσεις στο τραίνο και μετά τις ακύρωναν για να πάρουν τα λεφτά πίσω σε χαρτονομίσματα νόμιμα. Άλλοι έπαιζαν ξύλο σε βενζινάδικα και σουπερμάρκετ για να ξοδέψουν όσα μπορούσαν από τα επίμαχα χαρτονομίσματα με χρήσιμο τρόπο.

Τώρα, η απόγνωση και η κερδοσκοπία βασιλεύουν και κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση. Επικρατεί το απόλυτο χάος

ενώ ο Μόντι ζητάει από τον κόσμο “να κάνει υπομονή” και να του δώσει “πίστωση χρόνου” γιατί όπου να 'ναι η οικονομία θα αναστηθεί.

Εκτός και αν ο Ινδός πρωθυπουργός πιστεύει στα θαύματα, τα απλά μαθηματικά λένε ότι ανάκαμψη δεν θα υπάρξει. Και λένε επίσης ότι αυτό έγινε επίτηδες. Με στόχο τον απλό κοσμάκη. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν ήδη διαρροές ότι “κάποιοι” ήξεραν τι επρόκειτο να συμβεί και είχαν λάβει έγκαιρα τα μέτρα τους.

Θα πει ίσως κανείς ότι αυτοί “εκεί κάτω” είναι τριτοκοσμικοί ενώ εμείς “εδώ πάνω” είμαστε Ευρωπαίοι. Άλλο το ευρώ και άλλο η ρουπία.

Στο τελευταίο θα συμφωνήσω. Άλλο το ευρώ. Το ευρώ είναι πιο φονικό εργαλείο από τη ρουπία γιατί το ευρώ δεν είναι εθνικό νόμισμα ενώ η ρουπία είναι.

Ως προς το πρώτο, καλό είναι να καταλάβουμε κάποτε ότι για τις ελίτ δεν υπάρχουν πια πρώτοι και τρίτοι κόσμοι. Όπου και να βρίσκεσαι στον πλανήτη, στην Ινδία, την Ευρώπη ή στις ίδιες τις ΗΠΑ, είσαι αναλώσιμο υλικό γι αυτούς.

Τίποτα παραπάνω.