Απροστάτευτη από πλειστηριασμούς η πρώτη κατοικία για χρέη στην Εφορία

Σχόλιο ιστολογίου: Επιβεβαιώνεται οδυνηρά όσο βαραίνει το καθεστώς στις πλάτες μας ότι εξαρχής ο σκοπός της νέας κατοχής είναι το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα. 

Ξέρουν ότι το οικόπεδο κατοικείται από ανεπιθύμητους ιθαγενείς ιδιοκτήτες. Ξέρουν από την εμπειρία τους ότι οι ιθαγενείς μπορούν να ισοπεδωθούν με "έξυπνα" όπλα όπως το άγχος των χρεών, της ανεργίας, της κοινωνικής καταστροφής. 

Δημιουργούν επιστημονικά μία κατάσταση που στερεί την δυνατότητα στους ιθαγενείς να ονειρευτούν, να συντηρήσουν ή να δημιουργήσουν οικογένειες, να βρουν την δύναμη να αντισταθούν. 

Θέλουν η προσπάθεια ακόμα και για τα βασικά της καθημερινής μας επιβίωσης να  μετατρέπεται σε καθημερινό Γολγοθά. 

Ακόμα και αυτοί που επιμένουν να θέτουν στενά ταξικά και κλαδικά αιτήματα για να αντιμετωπίσουν αυτή την βαρβαρότητα της ολομέτωπης επίθεσης, που εκ των πραγμάτων δεν περιορίζεται στα εργασιακά δικαιώματα, θα καταλάβουν αργά ή γρήγορα ότι το πρώτο καθήκον ενός λαού-έθνους που θέλει να εξασφαλίσει την φυσική του επιβίωση-ύπαρξη είναι η εθνική του κυριαρχία ώστε να μπορέσει να επανακτήσει μέσα από την διεκδίκηση του τα δικαιώματα που χάνει καθημερινά.

Δικαιώματα όπως η τροφή, η στέγη, η εργασία, η ασφάλεια και η προοπτική του. 

Το δικαίωμα στην ίδια την ζωή του που δεν μπορεί να ορίσει πια,  όντας δουλοπάροικος στον τόπο  του.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ME ΤΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΠΟΥ

Από την καλή διάθεση των εφόρων εξαρτώνται όσοι έχουν οφειλές προς το Δημόσιο, καθώς, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για χρέη προς τις τράπεζες, δεν υπάρχει αντίστοιχη προστατευτική διάταξη έναντι πλειστηριασμών για οφειλές προς την Eφορία.

Από τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών αλλά και από την πρακτική όλων των προηγούμενων ετών, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση ή σχεδιασμός για την εφαρμογή αυτού του σκληρού μέτρου εναντίον όσων έχουν χρέη προς το Δημόσιο. Ωστόσο, όσο δεν εισάγεται προς ψήφιση- όπως κατά καιρούς υπάρχει τέτοια διαβεβαίωση από αρμόδια χείλη- προστατευτική διάταξη, οι οφειλέτες μένουν εκτεθειμένοι, ενώ ζήτημα γεννάται και για όσους εφαρμόζουν τις ισχύουσες διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, καθώς στην πραγματικότητα είναι στον «αέρα». 

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα αν λάβει κανείς υπόψιν ότι την ευθύνη και την αρμοδιότητα της είσπραξης των δημοσίων εσόδων δεν έχει, πλέον, το υπουργείο Οικονομικών αλλά η ανεξάρτητη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, η οποία είναι υποχρεωμένη να εξαντλεί κάθε διαθέσιμο νόμιμο μέσο για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι έχουν ξεκινήσει προ πολλού οι κατασχέσεις ακόμα και για μικρές οφειλές προς την εφορία- ο νόμος ανάβει πράσινο φως για χρέη άνω των 500 ευρώ- εφόσον αυτές παραμένουν αρρύθμιστες, ενώ ο κατάλογος των πλειστηριασμών κατοικιών, καταστημάτων, οικοπέδων, αγροτεμαχίων γίνεται όλο και πιο μακρύς. 

Επί του παρόντος διάθεση και πρόθεση εξάντλησης της αυστηρότητας των κείμενων διατάξεων, με πλειστηριασμούς ακόμα και πρώτης κατοικίας, δεν φαίνεται να υπάρχει. Υπάρχει, όμως, μια αμηχανία ή απροθυμία ως προς το ποιο υπουργείο θα πρέπει να φέρει προς ψήφιση την αναγκαία προστατευτική διάταξη, καθώς το υπουργείο Οικονομικών «δείχνει» προς την πλευρά του υπουργείου Δικαιοσύνης και αντιστρόφως. 

Αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς έχοντας την εμπειρία ανάλογων νομοθετικών πρωτοβουλιών, είναι ότι για να φτάσει μια τέτοια διάταξη στη Βουλή, θα πρέπει να έχει την έγκριση των δανειστών, εξ ου και όλοι βολεύονται/ βολεύονταν με τις πολιτικές οδηγίες προς τις εφορίες. Αν ανοίξει, όμως, μια τέτοια συζήτηση, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι ξένοι τεχνοκράτες θα απαιτήσουν την πρόβλεψη χαμηλών εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων- όπως ακριβώς έγινε με την επικαιροποίηση του νόμου Κατσέλη- προκειμένου να περιορίσουν το πεδίο εφαρμογής. 

Με βάση τις κείμενες διατάξεις, για την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο που δεν έχουν υπαχθεί σε νομοθετική ρύθμιση μπορεί να ληφθούν , κατά την κρίση του Προϊσταμένου της αρμόδιας για την επιδίωξη της οφειλής Υπηρεσίας, τα μέτρα που προβλέπονται στο άρθρο 9 του ΚΕΔΕ και είναι: 

α) κατάσχεση κινητών, είτε στα χέρια του οφειλέτη, είτε κινητών και απαιτήσεων γενικώς του οφειλέτη που βρίσκονται στα χέρια τρίτου, 

β) κατάσχεση ακινήτων. Εκτός των ανωτέρω είναι δυνατή, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η λήψη σε βάρος του οφειλέτη του Δημοσίου, διοικητικών, ασφαλιστικών και δικαστικών μέτρων. 

Πηγή: