Τι δουλειά έχει ο πρέσβης των ΗΠΑ της Μεϊντάν στην Αθήνα; Θέλουν να μας κάνουν Ουκρανία;

Μπορεί η Ελλάδα να γίνει ένα νέο Ιράκ, μια νέα Συρία, μια νέα Ουκρανία ή, έστω, μια νέα Γεωργία;

Γράφει Ο Γιώργος του Κλικ

Στις 2/10/2016, εμφανίστηκε ένα σύντομο άρθρο, χωρίς σαφή αναφορά στην πηγή, το οποίο αναρωτιέται για την σημασία της τοποθέτησης του νέου πρέσβη των ΗΠΑ Geoffrey Pyatt στην Ελλάδα. Ο Pyatt ήταν προηγούμενα πρέσβης στην Ουκρανία, κατά την περίοδο πριν και μετά την εκεί “επανάσταση” και το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014. Ήταν και ο συνομιλητής της Αμερικανίδας υφυπουργού εξωτερικών Victoria Nuland κατά την τηλεφωνική επικοινωνία του περίφημου “f@@@ the EU”.

Το άρθρο μιλάει για “προβλήματα που έρχονται στην Ελλάδα” στη μορφή εμφυλίου πολέμου στα πλαίσια αποσταθεροποίησης της χώρας “εν μέσω πολιτικής κρίσης” ώστε να μπορέσει να υπάρξει “επέμβαση των ΗΠΑ” προκειμένου αυτές να “βοηθήσουν τον ελληνικό λαό για την αποκατάσταση της δημοκρατίας”. “Ο ερχόμενος χειμώνας θα είναι κρίσιμος” καταλήγει το σύντομο αυτό άρθρο μεταφέροντας τα λόγια της μη σαφώς προσδιοριζόμενης πηγής του.

Μια εύκολη αναζήτηση με τις λέξεις κλειδιά “Pyatt – Greece – revolution” μας αποκαλύπτει την “πηγή της πηγής” του εν λόγω άρθρου. Πρόκειται για το καθ' όλα σοβαρό μπλογκ New Eastern Outlook, τον επίσημο ιστότοπο του Ινστιτούτου Ανατολικών Μελετών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, το οποίο στις 29/9/16 δημοσίευσε ένα άρθρο όπου μιλάει για την πιθανότητα “έγχρωμης επανάστασης στην Ελλάδα”.

Φυσικά το “έγχρωμη” παραπέμπει στις έξωθεν κατασκευασμένες και προωθούμενες, από ΜΚΟ και άλλες ευαγείς οργανώσεις, “επαναστάσεις”, όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην Γεωργία, στην Ουκρανία κλπ ή στο σήριαλ των “αραβικών ανοίξεων” και που όλες κατέληξαν με επιβολή είτε διάλυσης του συντεταγμένου κράτους, είτε καθεστώτων σκληρότερης καταπίεσης και εκμετάλλευσης των πόρων των χωρών αυτών από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα.

Οπουδήποτε χρειάστηκε μια ριζική γεωπολιτική αλλαγή σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα σχέδια, ακολούθησαν ανάλογες “θεραπείες” που πηγαίνουν από την ωμή πολεμική παρέμβαση έως τον εμφύλιο, την “έγχρωμη” επανάσταση και το πραξικόπημα.

Στις χώρες που εφαρμόστηκαν αυτές οι θεραπείες, είτε είχαν την μορφή της ωμής επέμβασης (2003 στο Ιράκ), είτε της αναταραχής και της έμμεσης επέμβασης που εξελίχθηκε σε “εμφύλιο” (2011 στη Συρία), είτε της έγχρωμης επανάστασης (των “τριαντάφυλλων” το 2003 στην Γεωργία), είτε της βίαιης κατάλυσης του πολιτεύματος με το πρόσχημα της “επανάστασης” (έγχρωμη επανάσταση το 2004, πραξικόπημα το 2014 στην Ουκρανία), σε όλες αυτές τις χώρες, υπήρχαν πάντα κάποιοι γηγενείς παράγοντες που ευνοούσαν αυτές τις εξελίξεις και τις οποίες εκμεταλλεύθηκαν οι ελίτ του νεοφιλελευθερισμού.

Για να μην αναλύσουμε ένα προς ένα όλα τα προαναφερθέντα παραδείγματα, θα αρκεστούμε να πούμε πως χρειάστηκε πάντα να χρησιμοποιηθούν σαν υπομόχλιο κάποια χαρακτηριστικά των χωρών που είχαν μπει “στο στόχαστρο” έτσι ώστε η δουλειά να γίνει όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.

Ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά;

Είναι αυτά που θα ονομάσουμε των “μεγάλων μειονοτήτων”, γιατί με τις μικρές μειονότητες είναι αδύνατον να υπάρξει φαγωμάρα που να εξυπηρετεί τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών.

Αυτοί χρειάζονται μεγάλες μειονότητες, και στα κράτη που αναφέραμε (με εξαίρεση την Γεωργία) υπάρχουν τέτοιες: Είτε θρησκευτικές, είτε εθνοτήτων, είτε γλωσσικές, συν, φυσικά, οι συνδυασμοί τους.

Πέραν αυτών των βαθιά ριζωμένων διαφορών στην κουλτούρα, στα ήθη και στα έθιμα των ανθρώπων, δεν υπάρχουν άλλες σοβαρές αιτίες για την πρόκληση συγκρούσεων και σοβαρών αντιπαραθέσεων. Δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση, έστω και χρωματιστή, για τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, για το χιπ χοπ ή το ροκ, για τον φραπέ ή τον ελληνικό.

Συνεπώς δεν έχεις παρά να πάρεις ένα κοσμικό μέχρι χτες κράτος, ει δυνατόν ομόσπονδο de jure ή de facto δηλαδή επίσημα και ουσιαστικά ή εκ των πραγμάτων, και να αρχίσεις να σπέρνεις ζιζάνια, ξοδεύοντας κάποια από τα εκατομμύρια σου φυσικά. Είναι μια δουλειά που ο Σόρος γνωρίζει πολύ καλά αν και λέγεται ότι αυτός προτιμάει τις “ειρηνικές” λύσεις, δεν του αρέσουν οι εισβολές και οι πόλεμοι. Όχι για λόγους ευσπλαχνίας, ούτως ή άλλως το αποτέλεσμα το ίδιο είναι, απλά προτιμάει τους εμφύλιους που θεωρεί πιο αποτελεσματικούς και λιγότερο δαπανηρούς.

Επίσης μπορείς να εκμεταλλευθείς και κάποια φυσικά φαινόμενα αν σου δοθεί η ευκαιρία, όπως έγινε με την Συρία και την λειψυδρία της (τεκμήριο #5) το 2011 για παράδειγμα.

Τα δεδομένα λοιπόν είναι αυτά και κατά συνέπεια η Ελλάδα εμφανίζεται ως “εμβολιασμένη” από τέτοιους κινδύνους, γιατί και εθνικά ομοιογενής είναι, και θρησκευτικά επίσης, η δε ελληνική γλώσσα κυριαρχεί σε όλη την (μέχρι προ μηνών) επικράτεια, έστω, σε όλο το ελληνικό οικόπεδο.

Η λύση Ιράκ αποκλείεται γιατί δεν μπορεί το ΝΑΤΟ να εισβάλλει για πολεμικές επιχειρήσεις στην ΕΕ, μόνο σαν “βοήθεια” μπορεί να έρθει. Η λύση Συρία και η λύση Ουκρανία αποκλείονται γιατί δεν υπάρχει σε εμάς κανενός είδους ανομοιογένεια. Η λύση Γεωργία αποκλείεται γιατί δεν έχει απομείνει πολιτικό κόμμα (που να υπηρετεί τις ελίτ) για να διεκδικήσει την διακυβέρνηση εν ονόματι της “καταπολέμησης της διαφθοράς” γιατί όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν πλέον εκτεθεί ως μνημονιακά.

Το μεγάλο ζήτημα όμως είναι ότι αυτά που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα ήταν απλά το ορντέβρ, ήταν απλά μια γεύση του τι μας έχουν σχεδιασμένο για το προσεχές μέλλον. Και δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουμε στο κύριο πιάτο αν δεν βάλουμε κι εμείς ένα χεράκι, αν δηλαδή δεν αρχίσουμε να τρωγόμαστε αναμεταξύ μας.

Πως θα το πετύχουν αυτό;

Μπορούν εν πρώτοις να επιστρατευθούν ανύπαρκτες μειονότητες βγαλμένες από την ναφθαλίνη όπως οι τσάμηδες στην ΒΔ Ελλάδα ή η διαβόητη “τουρκική μειονότητα” της Θράκης που όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν ότι μπορούν για να στηρίξουν στα πόδια της εδώ και δεκαετίες.

Τα σχέδια τους όμως θα διευκολυνθούν ιδιαίτερα αν σε ολόκληρο το οικόπεδο δημιουργηθεί ένα κλίμα έντασης που θα θέσει σε κίνδυνο την “δημόσια τάξη και ασφάλεια” οπότε για το καλό μας θα δοθεί η ευκαιρία για την εγκατάσταση σε ολόκληρη την Ελλάδα ενός είδους FRONTEX που δεν γνωρίζουμε ακόμα ποια ακριβώς ονομασία και τι ακριβώς μορφή θα έχει. Το σίγουρο είναι ότι στην πράξη θα πρόκειται για έναν στρατό κατοχής με βαρύ οπλισμό σε ρόλο χωροφυλακής. Είναι ένα ερώτημα σ' αυτό το σημείο, πως διάβολο θα συμπεριφερθεί στην περίπτωση αυτή εκείνο που θα έχει απομείνει από τον δικό μας στρατό, τον ελληνικό στρατό. Η λύση ΝΑΤΟ φαίνεται να μπορεί να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο “πρόβλημα”, αν υπάρξει, γιατί το ΝΑΤΟ είναι “σύμμαχοι”.

Αρκούν οι τσάμηδες ή η “τουρκική μειονότητα” της Θράκης για την δημιουργία ενός κλίματος έντασης σε όλη την επικράτεια; Με τίποτα. Οι μεν τσάμηδες μπορούν να εξελιχθούν το πολύ πολύ σε ληστοσυμμορίες, η δε “τουρκική μειονότητα” της Θράκης άντε να δώσει αφορμή στον σουλτάνο να μας αποσπάσει κανένα κομμάτι. Θα ήταν καταστροφικό για μας, αλλά σ' αυτούς δεν αρκεί. Αυτοί θέλουν παρέμβαση σε όλη την επικράτεια.

Τι μένει; Οι μετανάστες/πρόσφυγες φυσικά. Όχι οι λίγο ή πολύ ενταγμένοι, αλλά αυτοί που μας έχουν φορτώσει τους τελευταίους μήνες στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πρώτη Φορά Αριστεράς και αυτοί που θα μας έρθουν να μαντρώσουμε σε στυλ ανθρωπιστικής καταστροφής ή να φιλοξενήσουμε ακόμα και στα σπίτια μας με το δόλωμα ενός ενοικίου από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Όπως θα γίνει στο Ρέθυμνο μετά από απόφαση του δημοτικού του συμβουλίου. Χωρίς να είναι καν πρόσφυγες και χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα γι αυτούς εκτός από αυτό που οι Γερμανοί που θα μας τους στείλουν γνωρίζουν: ότι δηλαδή είναι ή ύποπτοι ή σεσημασμένοι.

Το σημαντικό γεγονός, αυτό που κρίνει τις εξελίξεις των πραγμάτων, παραμένει στην αφάνεια, καλά κρυμμένο: Το γεγονός ότι οι πρόσφυγες, από την στιγμή που δεν εφοδιάζονται όπως θα έπρεπε από τις ελληνικές αρχές με το σχετικό ταξιδιωτικό έγγραφο του πρόσφυγα όπως προβλέπουν οι διεθνείς συνθήκες, χάνουν την ιδιότητα του πρόσφυγα και μετατρέπονται σε μια ακαθόριστη μάζα εξαθλιωμένων που λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης είναι επιρρεπείς τόσο στην παραβατική συμπεριφορά όσο και στην χειραγώγηση. Εμείς μπορούμε, χάριν συνεννόησης, να συνεχίσουμε να τους αποκαλούμε “πρόσφυγες” γιατί στην πραγματικότητα πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι, όμως την διεθνώς καθορισμένη νομική έννοια του όρου και τα πλεονεκτήματα που αυτή επιφέρει την έχουν πλέον απωλέσει.

Παύουν να είναι πρόσφυγες και γίνονται αντικείμενο πάρε δώσε στα πλαίσια των ναζιστικών κανονισμών του Γ Ράιχ της ΕΕ με βάση τα διάφορα Δουβλίνα που υπέγραψαν πίσω από τις πλάτες μας οι δωσίλογοι.

Συνοψίζοντας, έχουμε λοιπόν από τη μια πλευρά

1. τους λίγους που έχουν καταλάβει τι παίζεται αλλά είναι μειοψηφία και καθυβρίζονται ως ρατσιστές,

2. τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου όπου το προσφυγικό έχει αρχίσει να παίρνει τις δραματικές διαστάσεις που μεθοδεύουν οι ελίτ και γι' αυτό εξεγείρονται (για να κολλήσουν και σ' αυτούς την ρετσινιά του ρατσιστή), και

3. τους πολλούς αλλά αφελείς (μερικούς κουτοπόνηρα αφελείς) που δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι το πραγματικό παιχνίδι

και από την άλλη

1. τους δωσίλογους που εκτελούν εντολές καλυπτόμενοι πίσω από τον “ανθρωπισμό”,

2. κάποιους καλά κρυμμένους ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες για μελλοντική χρήση, και

3. τους λεβέντες “αλληλέγγυους” όπως αυτούς που δημιούργησαν τα επεισόδια έξω από το Δημαρχείο του Ρεθύμνου για να θολώσουν τα νερά και να αποσπασθεί η προσοχή από την κρίσιμη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπως περιγράφεται στο ηχητικό.

Τους “αλληλέγγυους” βέβαια τους έχουμε ξαναδεί σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλά σημεία της χώρας με το σύνθημα “όχι σύνορα όχι έθνη”. Λίγη σημασία έχει πόσοι από αυτούς ξέρουν ακριβώς τι κάνουν και πόσα βάζουν στην τσέπη και πόσοι είναι απλά φανατισμένοι στρουθοκαμηλίζοντες και αδαείς “διεθνιστές” της συμφοράς.

Σημασία έχει ότι τα επεισόδια στο Ρέθυμνο είναι η μικρογραφία της αλληλοφαγωμάρας για την οποία μιλούσαμε προηγούμενα. Είναι η μαγιά. Άγνοια, βλακεία και εξαγορά, τα συστατικά της.

Δεν είναι καθόλου ευχάριστες αυτές οι προβλέψεις αλλά είναι ακόμα χειρότερο να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Οι δωσίλογοι που κυβέρνησαν και κυβερνούν την χώρα τα τελευταία 6 χρόνια από τη μια, και η νωθρότητα και η δυσπιστία του κακομαθημένου από την δική μας πλευρά, μας οδήγησαν σε ένα τούνελ που ενώ στην αρχή ήταν πανεύκολο να διαρρήξουμε καθίζοντας στο σκαμνί όλους τους προδότες, τώρα, όσο πάει και στενεύει αφήνοντας όλο και λιγότερα περιθώρια χειρισμών.

Μην ξεχνάμε όμως ότι οι λύσεις που μπορούμε ακόμα και τώρα να δώσουμε, είναι παιχνιδάκι μπροστά σε εκείνες που θα αναγκαστούμε να δώσουμε όσο αφήνουμε τον χρόνο να κυλάει σε βάρος μας.

Με αυτά κατά νου, αυτό που έχει σημασία είναι να κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι και να μείνουμε ενωμένοι για να υπερασπιστούμε τον τόπο μας απομονώνοντας τους κάθε είδους προβοκάτορες.

Η δύναμη είναι με το μέρος μας γιατί είμαστε οι πολλοί. Είμαστε ο λαός. Την δύναμη αυτή θα την χάσουμε μόνο αν διαιρεθούμε.

Αυτοί φοβούνται περισσότερο από εμάς. Φοβούνται το “κλικ”. Το βλέπουν στους εφιάλτες τους.

Ας κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα.