Πλέον το «Μαζί τα φάγαμε» επιβάλλεται και δικαστικώς, του Αλέξανδρου Ζέρβα

Πρόκειται για μια είδηση η οποία πιθανότατα πέρασε ως συνήθως «στα ψιλά», καθώς η δημόσια συζήτηση μοιράζεται μεταξύ βοσκότοπων, καναλαρχών, θαλασσοδανείων και (προ πολλού) χρεοκοπημένων τραπεζών: μια 51χρονη καταδικάστηκε στη Λάρισα σε 15 χρόνια κάθειρξη, επειδή προ 20 ετών είχε πλαστογραφήσει το απολυτήριο Δημοτικού της, προκειμένου να προσληφθεί ως καθαρίστρια σε κρατικό παιδικό σταθμό θεσσαλικού δήμου.

Συγκεκριμένα, όπως διευκρινίστηκε, είχε τελειώσει την Ε΄ όχι όμως και την ΣΤ΄ Δημοτικού, κάτι που θεωρείτο «απαραίτητο προσόν» για τη συμμετοχή της σε διαγωνισμό πρόσληψης τακτικού προσωπικού για τον τομέα της καθαριότητας κατά το μακρινό 1996.

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας, λοιπόν, υπήρξε άτεγκτο με την εν λόγω περίπτωση. Την καταδίκασε για τα αδικήματα της πλαστογραφίας με χρήση αλλά και της απάτης, καταλογίζοντας της μάλιστα και οικονομική ζημιά εις βάρους του Δημοσίου συνολικού ύψους περίπου 300 χιλιάδων ευρώ. Να σημειωθεί, βέβαια, πως η συγκεκριμένη «οικονομική ζημιά» προκύπτει από τις συνολικές μεικτές αποδοχές που έλαβε η 51χρονη από την εργασία της ως καθαρίστρια τα τελευταία 20 χρόνια.

Σύμφωνα δε με τα όσα αναφέρει η ιστοσελίδα eleftheria.gr, το δικαστήριο δεν κάμφθηκε ούτε από τα υπερασπιστικά επιχειρήματα σχετικά με τις εξαιρετικά δύσκολες οικονομικές συνθήκες στην οικογένειά της (μεταξύ των οποίων και η τοξικομανία συγγενικού της προσώπου), που καθιστούσε επιτακτική την ανάγκη εξεύρεσης εργασίας προκειμένου αυτή να συντηρηθεί. Πολλώ δε μάλλον οι δικαστές δε φαίνεται να συγκινήθηκαν ούτε από τον ισχυρισμό περί «ισάξιας αντιπαροχής λόγω εργασίας σε σχέση με τη ζημιά που επήλθε από την πράξη της», ούτε όμως κι από έκθεση που πιστοποιούσε το ζήλο και την αφοσίωση που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια στην εργασία της.

Προσωπικά δε διεκδικώ επ’ ουδενί το ρόλο εκείνου που κουνάει το δάχτυλο, ιδιαίτερα στους εκπροσώπους της δικαιοσύνης (άλλωστε υπάρχουν πάρα πολλοί που το κάνουν καθημερινά ευχαρίστως), ούτε σκοπεύω να επαναλάβω την εκτίμηση πολλών πως για μια ακόμη φορά αποδεικνύονται «ακριβοί στα πίτουρα, φτηνοί στο αλεύρι». Σε κάθε περίπτωση, η αντιδιαστολή μεταξύ της σπουδής που επιδεικνύουν σε περιπτώσεις όπως της 51χρονης και της διστακτικότητας (ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να χαρακτηρίσει τη στάση τους) σε αντίστοιχες όπως της Siemens, του Noor 1, της Energa και πολλών άλλων, μιλά από μόνη της.

Από την άλλη, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς πως η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση έρχεται να ανακυκλώσει ένα νοσηρό κλίμα ανθρωποφαγίας που καλλιεργήθηκε (μεθοδικά είναι η αλήθεια από μερίδα πολιτικών δυνάμεων και ΜΜΕ) τα χρόνια της κρίσης σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ξέρετε αυτό που συντηρεί την αντίληψη πως για το αδιέξοδο της χώρας ευθύνονται αποκλειστικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι πάσης φύσεως συμβασιούχοι, οι καταλήψεις ανά την Ελλάδα,η ΕΡΤ και..και..

Είναι αυτή ακριβώς η αντίληψη που ζητάει το «κεφάλι επί πίνακι» ακόμη και μιας 51χρονης που «πείραξε» το σχολικό πιστοποιητικό  της για να φαίνεται πως έχει φοιτήσει αντί της Ε΄ στην ΣΤ’ Δημοτικού, μήπως και καταφέρει να δουλέψει καθαρίστρια σε σχολείο. Σε μια τέτοια περίπτωση, λοιπόν, κάποιοι θα επιλέξουν να εξαντλήσουν την αυστηρότητά τους. Θα απαιτήσουν απόλυση, διαπόμπευση, ακόμη και φυλάκιση.

Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με την επιτομή του «Μαζί τα φάγαμε», στη δικαστική της εκδοχή. Κι όσο το ιδεολόγημα του Θόδωρου Πάγκαλου συνεχίζει να εκφράζεται όλο και πιο   ευρέως σε θεσμικό επίπεδο, τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος να αρχίσει να μπολιάζει («πατώντας» πάνω στην εντεινόμενη οργή κι απογοήτευση) τη συνείδηση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών στρωμάτων.

από το «tvxs.gr» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ