Μελισσοκτόνος, του Στάθη

   

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, ευθέως ανάλογο κατά την κενότητά του με το «παράλληλο πρόγραμμα» της Θεσσαλονίκης, κινήθηκε κατά τη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ο Τσίπρας.

Ο άνθρωπος έδειξε να πιστεύει πραγματικά ότι η κυβέρνησή του δεν έχει  πειράξει τις συντάξεις του 90% των συνταξιούχων! Κατόπιν τούτου κάθε πολιτικό σχόλιο περισσεύει. Επίσης

για μιαν ακόμη φορά απεδείχθη ότι είναι εξαιρετικά φιλόδοξο να περιμένει κανείς ότι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται τη διάκριση των εξουσιών και μάλιστα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης – έτσι, έστω, για τα μάτια του κόσμου.

Καλύτερος ο ίδιος από την Κασσάνδρα (την οποίαν συνεχώς εξορκίζει, διότι δεν εννοεί να καταλάβει ότι η κοπέλα προμάντευε σωστά) προέβλεψε με τη σειρά του, ότι δεν θα χρειασθεί «να παρθούν άλλα, νέα μέτρα διότι πάμε καλά». Οντως! ένας άνθρωπος που «εγκαινιάζει» από τώρα ένα κάτι από ένα μετρό που ίσως να κάνει τις πρώτες του δοκιμές το 2019, είναι ιδιαζόντως αισιόδοξος. Πάει καλά, καλιά του. Τί είναι τα δυο χρόνια έως το 2019, μπροστά στα 97 χρόνια που θα μας απομένουν από τα 99 χρόνια που χρειάζονται για να ξαναγίνει η χώρα ανεξάρτητη!

Διότι, ως και τα μνημόνια επαίνεσε ο Τσίπρας! ιδιαιτέρως το δικό του – «οι τηλεοπτικές άδειες ήταν μνημονιακή υποχρέωση ήδη απ’ το πρώτο μνημόνιο», είπε, ευτυχής πλέον για το «μαύρο» που ρίχνει πάνω σε κάθε λέξη του Συντάγματος. Καθ’ ότι ο καλός αυτός άνθρωπος της Αριστεράς (!) επικαλέσθηκε τον «ανταγωνισμό» και

δήλωσε ότι «η αγορά αυτορυθμίζεται»

Όχι, δεν ήταν αξιολύπητος όταν προσπάθησε να αντιπαραθέσει εργαζόμενους με εργαζόμενους! όχι, δεν ήταν αξιοθρήνητος όταν προσπάθησε να ερεθίσει τον λεγόμενο «κοινωνικόν αυτοματισμό» καταφεύγοντας στο «διαίρει και βασίλευε»! ήταν απλώς ο εαυτός του. Ο τύπος εκείνος δηλαδή που λέει άνετα ψέματα (όπως ότι δεν κινητοποιηθήκαμε για το μαύρο στην ΕΡΤ). Ο τύπος εκείνος που καταφεύγει στη χυδαία εξίσωση προς τα κάτω (του στυλ: τώρα απολύεσθε εσείς, αλλά έχουν απολυθεί κι άλλοι) - !!! - λες και η μία απόλυση νομιμοποιεί την άλλη, λες και ο ένας φόνος δικαιολογείται από άλλον.

Κι όλα αυτά (τόσον αριστερά, όσον οι αθλιότητες για «επιδότηση προσλήψεων» ή για «επιδότηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων για έναν χρόνο», λες και οι εργαζόμενοι είναι ζήτουλες) υπό τη συνοδεία μαγκίτικων εκφράσεων όπως ότι το «τζάμπα πέθανε»! Ευτυχώς

που ζει η ιδεολογία της πορτοφόλας -αν και, ακόμα κι αυτή στρεβλά. Διότι ο ένας δίνει 40 χαρτιά (εκατομμύρια) και παίρνει άδεια, ενώ ο άλλος δίνει 61 χαρτιά (εκατομμύρια) και δεν παίρνει.

Εδώ, κάπου τα έχει κάνει σαλάτα ο άσσος της αστροφυσικής Παππάς, πλην όμως, ως φαίνεται «απολογείται» κι αυτός (μόνον) «στην Αριστερά», όπως δήλωσε ο κ. Φίλης (προσθέτοντας και ολίγην από «νεολαία»). Το ενδεχόμενο να θεωρούν υποχρέωσή τους ότι απολογούνται και ότι θα απολογηθούν και οι δύο στον λαό, δείχνει να μην τους περνάει απ’ το μυαλό.

Από τη Θεσσαλονίκη πριν από τις εκλογές του 2015 έως τη Θεσσαλονίκη του «παράλληλου προγράμματος» ο Τσίπρας διήνυσε γονατισμένος μια διαδρομή που αναπόφευκτα θα τον έφερνε στη χθεσινή Θεσσαλονίκη – κυνικόν, γυμνόν από κάθε δόξα, στόχο του πόνου πολλών, σκέλεθρο όσων έταξε – ένας ηγεμών του θανάτου των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού…

από το "enikos.gr" μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ