Σκοτώνουν την βαριά βιομηχανία της Ελλάδας

 

Εκχωρούν την φέτα σε αφρικανικές χώρες - Ελιές, λάδι, φέτα, γιαούρτι τα τελείωσαν και έπονται κι άλλα.

του Ξενοφώντα Ερμείδη

Τα εγκλήματα που γίνονται εναντίον της χώρας από τις υπαλληλικές κυβερνήσεις της με τις εντολές των δανειστών δεν σκοτώνουν μόνο για ένα διάστημα την οικονομία αλλά την διαλύουν για πάντα. Να μην μπορέσει με κανέναν τρόπο να σηκώσει κεφάλι παραγωγικά, για τον επόμενο αιώνα τουλάχιστον. 

Με αφορμή την δήθεν ανάπτυξη και τον δήθεν ανταγωνισμό καταφέρνουν να βάλουν ταφόπλακα στην πραγματική οικονομία της Ελλάδας που δεν είναι άλλη από την μοναδικότητα των γεωργικών της και κατά συνέπεια κτηνοτροφικών της προϊόντων. Η Ελλάδα ποτέ δεν θα μπορούσε να "χτυπήσει" τις αγορές του κόσμου σε επίπεδο ποσοτήτων. Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας ήταν πάντα η ασύγκριτη ποιότητα των προϊόντων της λόγω της βιοποικιλότητας της ελληνικής γης.

Η ελληνική φέτα ύστερα από μάχη δεκαετιών είχε κατορθώσει να λάβει γεωγραφική ονομασία προέλευσης κυρίως γιατί το αιγοπρόβειο γάλα με το οποίο παρασκευάζεται προέρχεται από ελληνικές φυλές που έχουν τη δυνατότητα να βόσκουν σε αυτή τη μοναδική χλωρίδα. Τώρα, μετά τον Καναδά εκχωρείται και σε αφρικανικές χώρες μετά τη συμφωνία της Ε.Ε την οποία προχθές υπέγραψε και η χώρα. Ακολουθεί το ελληνικό γιαούρτι, ενώ στη συμφωνία ως πακέτο είναι και οι ελιές Καλαμών.

Σημειωτέον ότι νωρίτερα είχε εκχωρηθεί χωρίς μάχη η μοναδική ποικιλία λαδοελιάς κορωναίικη, την οποία εξέλιξαν οι Ισπανοί μετατρέποντάς τη σε κοντή ελιά και κατεβάζοντας δραματικά το κόστος παραγωγής της. Μη έχοντας κατοχυρώσει την πατέντα (royalties) την αφήσαμε να την οικειοποιηθούν οι Ισπανοί, όπως οι Τούρκοι το ελληνικό γιαούρτι και εσχάτως και οι Τσέχοι ή οι Καναδοί, οι Δανοί και οι Γάλλοι τη φέτα.

Σε ό,τι αφορά την ελληνική μαύρη ελιά (Καλαμών) είναι η μοναδική στον κόσμο όχι μόνο για τη γεύση αλλά και για το γεγονός πως όλοι οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας Ιταλοί, Ισπανοί, Τούρκοι δεν μπορούν να την παράγουν και αναγκάζονται να τη «μαυρίζουν» με χημική επεξεργασία.

Είχε κι αυτή κατοχυρωθεί ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης, αλλά οι συνθήκες του Εμπορίου, όπως υποδηλώνει και η διατλαντική συμφωνία (ΤΤΙP) Ευρώπης - ΗΠΑ που βρίσκεται στα σκαριά, δείχνουν την τάση.

Οι νόμοι του διεθνούς εμπορίου δεν καταλαβαίνουν από κουλτούρες, ιστορία ή μύθους... Προς την κατεύθυνση αυτή και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και οι φόροι σε κρασί, τσίπουρο και μπίρα που τείνουν να διαλύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και να την παραδώσουν βορά μαζί με τα προϊόντα της στις πολυεθνικές.

από το «Στον Τοίχο» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΕΠΑΜ