Ελάφρυνση του χρέους; Ξεχάστε το!!!

 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πού συμφωνούν και που διαφωνούν Γερμανοί και Αμερικάνοι; Αυτό είναι το ερώτημα που διευκολύνει την κατανόηση της αντιπαράθεσης γύρω από την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους και, το σημαντικότερο, την αποκάλυψη των ορίων αυτής της αντιπαράθεσης. 

Για να ερμηνευθεί η στάση του ΔΝΤ (οι όροι δηλαδή που θέτει για τη συμμετοχή του, αντίθετα με την ανεπιφύλακτη στάση του το 2010 και το 2012, όταν όλα αποφασίζονταν στο «παρά πέντε») πρέπει ταυτόχρονα με το ρόλο του ως αιχμή του δόρατος της επίθεσης του κεφαλαίου να έχουμε υπ’ όψιν μας τον πολυμερή του χαρακτήρα και το πλαίσιο αρχών υπό το οποίο τυπικά λειτουργεί. Είναι ένα πλαίσιο που παραβιάστηκε κατ’ επανάληψη στο παρελθόν για να γίνει εφικτή η συμμετοχή του στη χρηματοδότηση της Ελλάδας, δείχνοντας ταυτόχρονα και το διακοσμητικό χαρακτήρα αυτού του πλαισίου, όταν για παράδειγμα δεν λήφθηκε υπ’ όψη ο αυστηρός όρος της εξασφάλισης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους για να εγκριθεί η χρηματοδότηση των προηγούμενων προγραμμάτων ή όταν παραβιάστηκε ο όρος για το ανώτατο ύψος της χρηματοδότησης που μπορεί να λάβει μια χώρα. 

Οι κατ’ εξακολούθηση παραβιάσεις της εσωτερικής του νομιμότητας προκάλεσαν κλυδωνισμούς στο εσωτερικό του ΔΝΤ και όπως φαίνεται οδήγησαν στη δημιουργία ενός συνόλου αυστηρών οδηγιών τις οποίες οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλιστικού οργανισμού ακολουθούν απαρέγκλιτα στο πλαίσιο των υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεων.Σημαντικότερη εξ αυτών εκείνη που παραβιάστηκε κατάφωρα κι η εφαρμογή της εξασφαλίζει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα του ίδιου του ΔΝΤ, ότι δηλαδή δεν θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος στην περίπτωση που η Ελλάδα εν προκειμένω προβεί – λόγω αδυναμίας έστω κι όχι πολιτικής βούλησης – σε στάση πληρωμών: η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους. …ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ