Το Ρωμαίϊκο Φιλότιμο

Αρετή εν ελλείψει στο καθεστώς της Δεσποτοκρατίας

του Λαυρέντιου Ντετζιόρτζιο[1]

Δύο χιλιάδες χρόνια η επί γης στρατευομένη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού εις την καθ’ ημάς Ανατολή σφυρηλατεί και διαφυλάττει την ιδιοπροσωπία της Ρωμηοσύνης· το όμαιμον, το ομόθρησκον, το ομόγλωσσον και το ομότροπον του Έθνους,[2] χαρακτηριστικά που μεταποιεί στην μεγαλωσύνη της πνευματικότητος του Ορθοδόξου Γένους.

Από την αρχαία ελληνική παράδοση διασώζει την ευσεβεία προς το θείο, αλλά αποβάλλει τους ψεύτικους θεούς και τις δεισιδαιμονίες· υιοθετεί το μεγαλύτερο μέρος του παραδοσιακού τυπικού της λατρείας και το γεμίζει με την αποκεκαλυμμένη Αλήθεια του Θεανθρώπου Χριστού, με την αγάπη Του και με τη διδασκαλία Του περί του μόνου και αληθινού Αγίου Τριαδικού Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου δια της Εκκλησίας Του εις την επουράνιο βασιλεία Του. Από την ελληνική φιλοσοφία διατηρεί τη μέθοδο της συζητήσεως/αναζητήσεως και το σύστημα των λογικών κατηγοριών, αλλά απορρίπτει τις δαιμονικές και εφάμαρτες αντιλήψεις. Διασώζει την μοναδική σε λεκτικό πλούτο, νοηματοδότηση και δομή ελληνική γλώσσα, με την οποίαν αποκλειστικά και μόνον είναι δυνατόν να εκφραστούν στην αυθεντικότητά τους τα βαθειά, λεπτοφυή και υψηπετή ―κυρίως και πριν απ’ όλα θεόπνευστα― θεολογικά νοήματα της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως.

Δομείται στην Αλήθεια Του και στην Αγάπη Του με το ―θείᾳ προνοίᾳ― προϋπάρχον ελληνικό φιλότιμο· μία ψυχική κατάσταση που δύσκολα περιγράφεται, αλλά αποτελεί τη βάση κάθε καλού και μεγάλου, πνευματικού-ψυχικού-υλικού έργου που επιτελεί το Ελληνικό Έθνος, είτε σε προσωπικό είτε σε εθνικό επίπεδο. Δεν είναι ακριβώς το «καλόν κἀγαθόν» και το «μέγα»· είναι το «κάτι», που προσδίδει έναν μοναδικό χαρακτήρα εις το «καλόν κἀγαθόν» και το «μέγα». Κι αυτό το «κάτι» δεν περιγράφεται, δεν αναλύεται, δεν αντιγράφεται, δεν αναπαράγεται, δεν χειραγωγείται· μόνον υπάρχει ―όταν υπάρχει― και γίνεται σε όλους, οικείους και αλλοτρίους, αισθητό και αντιληπτό με ιδιαιτέρως έντονο, μοναδικό και κυρίως απρόσμενο τρόπο. Είναι αυτό το «κάτι» που κάνει το αδύνατον δυνατόν, το άσχημο ωραίο, το μικρό μεγάλο, το καθημερινό ηρωϊκό, το ασήμαντο σημαντικό, το δειλό θαρραλέο, το φτωχό αρχοντικό, το παρακατιανό μοναδικό!... Είναι αυτό το «κάτι», που όταν προκύπτει εμφανίζεται συνήθως με απρόσμενο τρόπο και σε ανυποψίαστο χρόνο· και μάλιστα την ώρα όπου όλοι πιστεύουν ότι τα πάντα έχουν χαθεί!!! Είναι αυτό το «κάτι» που δημιουργεί Εθνεγερσίες όπως το 1821 και Έπη όπως το 1940, ή ανατάσεις όπως το αποτέλεσμα του ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Είναι αυτό το «κάτι» που εκμηδενίζει τον ορθολογισμό, εισχωρώντας στην περιοχή τού «υπέρ τον λόγον» και καθιστά το ακατόρθωτο ηρωϊσμό της «ελληνικής τρέλας»!!!

Είναι αυτό το «κάτι», που προσδιόρισε την ειδοποιό διαφορά μεταξύ του Εβραϊκού λαού και του Ελληνικού έθνους. Εις τους Εβραίους «κατά χάριν» παραχωρήθηκε η δυνατότητα/ευκαιρία να καταστούν ο περιούσιος λαός του Θεού, αλλά τους έλλειπε αυτό το «κάτι» και η έλλειψή του τους οδήγησε στην άρνηση του Θεανθρώπου, δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος και Υιού του Θεού Πατρός. Εις τους Έλληνες πλεόναζε αυτό το «κάτι»· και αυτή η περίσσεια τούς επέτρεψε «καθ’ ομοίωσιν» να καταστούν ο εκλεκτός λαός του Θεού!... Ώστε δια του πολιτισμού τους ―ιδιαιτέρως της γλώσσας τους, εις την οποίαν συμποσούται η πεμπτουσία του πολιτισμού ενός λαού― και κυρίως δια της θυσιαστικής και μαρτυρικής αφοσιώσεώς τους εις τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό, κατέκτησαν ως έθνος τον στέφανο της δόξης του Χριστού· τον οποίον και διατηρούν εφόσον ―και στον βαθμό που― συνεχίζουν να εμμένουν στη θυσιαστική και μαρτυρική αφοσίωσή τους!... Διότι αυτό το «κάτι» τούς επέτρεψε όχι μόνον να δεχθούν αλλά και να ασκήσουν τις υπέρτατες δωρεές του Κυρίου: την ελευθερία του προσώπου και το αυτεξούσιο της συνειδήσεως· δωρεές που μόνον στην ελληνική έκφανσή τους και μόνον μέσω αυτής κατέστη εφικτό να τις αντιληφθεί και να τις κατανοήσει το πλάσμα του Δημιουργού Θεού. Αυτή ήταν η οικονομία Του!...

Είναι το ρωμαίϊκο φιλότιμο αυτό το «κάτι», που το αναγνωρίζουμε τόσο όταν υπάρχει όσο και όταν δεν υπάρχει. Είναι αυτό το «κάτι», που μας τιμά όταν το έχουμε· και μας ατιμάζει όταν δεν το έχουμε· κι όταν τό ’χουμε διπλά μάς τιμά εάν ελεύθερα το εκδηλώνουμε στα έργα μας, ενώ διπλά μάς ατιμάζει εάν το φυλακίζουμε στην σιωπή μας η και στα λόγια μας!!! Είναι αυτό το «κάτι» που όταν υπάρχει πηγάζει κατευθείαν από τα βάθη της καρδιάς μας κι εκδηλώνεται αποκλειστικά και μόνον στα έργα μας και στις πράξεις μας!...

Είναι αυτό το «κάτι», που συνήθως χάνουν οι δυτικόπληκτοι και οι κοσμοπολίτες διανοούμενοι, οι δυτικότροποι πολιτικοί και οι πολυπράγμονες επιχειρηματίες, οι αρειμανίως επαναπαυόμενοι στην μακαριότητα του δημοσίου κορβανά· ιδιαιτέρως συχνότερα το χάνουν οι ενδιατρίψαντες εις την φιλήδονη κι εκμαυλιστική αυλή της Κίρκης εν τη Εσπερία, χωρίς όμως τον νόστο του Οδυσσέα, έστω ν’ αργοσαλεύει στην ψυχή τους!...

Είναι αυτό το «κάτι», που συνειδητά απέρριψε η Δεσποτοκρατία,[3] ναυαγισμένη στην εξουσιολαγνεία της και παγιδευμένη στην εξουσιοκρατία της, όπου τα μέλη της, οι θιασώτες της και οι παρατρεχάμενοί της διακονούν τους πειρασμούς του Σατανά στην άνυδρη κι αιχμηρή έρημο της καρδιάς τους, που απλώθηκε στα αποξηραμένα νάματα τού απ’ εκεί εκδιωχθέντος ρωμαίϊκου φιλοτίμου· διαγκωνιζόμενοι σε δαιδαλώδεις διαδρόμους, καθηλωμένοι σε σκοτεινές αίθουσες, διαπραγματευόμενοι πίσω από ερμητικές θύρες, υποσχόμενοι υποταγή και αφοσίωση σε εντολοδόχους της σιωνιστικής Παγκοσμιοκρατίας έναντι πινακίου εξουσίας, αναλαμβάνοντες πάσης φύσεως δουλείες και χειραγωγούμενοι σε αδιέξοδες στοές από «ποδίτσες» με εωσφορικές εξουσίες!!!

Η Δεσποτοκρατία, που εκπροσωπεί κι εκφράζει ο Αθηνών Ιερώνυμος, έχει συνειδητά απωλέσει τορωμαίϊκο φιλότιμο, αυτό το «κάτι», που κράτησε ζωντανούς και ορθίους τους Έλληνες ως πρόσωπα και το Ελληνικό Έθνος ολόκληρες χιλιετίες· και το οποίο χρησιμοποίησε για να οικοδομηθεί η επί γης στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού με το άλικο αίμα των Μαρτύρων της, με τους πολυάθλους πνευματικούς αγώνες των Ασκητών της, με τις βαθυκάρδιες προσευχές των Αγίων της, με την θυσιαστική ευλάβεια και την μαρτυρική ευσέβεια του πιστού λαού του Θεού!... Και χωρίς αυτό τορωμαίϊκο φιλότιμο η Δεσποτοκρατία νομίζει ότι μπορεί να επιβάλει στον Ορθόδοξο Ελληνικό Λαό τους οποιουσδήποτε εωσφορικούς δεσμούς με την αρνησίχριστη και αντίχριστη Δύση της Νέας Εποχής και της εωσφορικής Νέας Τάξεως Πραγμάτων στον παγκοσμιοποιημένο ζόφο του Αντιχρίστου...

Αυτοβούλως και οικειοθελώς εξέλιπε από την Δεσποτοκρατία το ρωμαίϊκο φιλότιμο· διότι πρόδωσε τον Χριστό και προσκύνησε τον Αντίχριστο στα πρόσωπα των προδρόμων του Αντίχριστου!!! Καὶ την αυτομολία της, τη διατυμπανίζει ξεδιάντροπα. Ο Αθηνών Ιερώνυμος, επισκεπτόμενος προσφυγικό καταυλισμό αυθαιρέτως εισβαλλόντων εις την ανοχύρωτη Πατρίδα μας μουσουλμάνων ―προσφύγων και λαθρομεταναστών― αυτοβούλως και οικειοθελώς εκδύθηκε τον Σταυρό του Μαρτυρίου του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού ―σύμβολο της Ορθοδόξου Πίστεώς μας― και αφαίρεσε τα εγκόλπιά του με τις εικόνες του Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου ―σύμβολα του αρχιερατικού αξιώματός του, ιερά και όσια της ορθοδόξου Πίστεως και Λατρείας μας― για να μην προσβληθούν οι μουσουλμάνοι!... Δικαίωσε έτσι την απαγόρευση του Σταυρού και του Ευαγγελίου του Χριστού και των ιερών Ναών της Εκκλησίας Του στις μουσουλμανικές χώρες· αλλά και τους διωγμούς κατά των Χριστιανών «εξάγνισε», εφόσον αυτοί «προκαλούνται» από τα αδιάκριτα θύματά τους!!! Ἀφοῦ θεωρεί εύλογη την απόκρυψη των χριστιανικών συμβόλων στις χριστιανικές χώρες, τότε μάλλον περισσότερο ευλόγους θεωρεί τους διωγμούς τών Χριστιανών στις μουσουλμανικές χώρες!!! Ἔτσι εξηγείται η σκανδαλώδης σιωπή και η ανάλγητη αδιαφορία της Δεσποτοκρατίας, ως καθεστώτος και ως προσώπων ―κατά μίμησιν, βεβαίως, του αρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, καταπατητή του Φαναρίου και σφετεριστή του οικουμενικού πατριαρχικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως― για τα σατανικής εμπνεύσεως εγκλήματα/ανοσιουργήματα των ισλαμιστών κατά των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στη Νοτιοανατολική Ασία, στη «χριστιανική» Ευρώπη, και όπου αλλού σε όλον τον κόσμο!...

Δηλαδή ο Αθηνών Ιερώνυμος αρνήθηκε αυτοβούλως και οικειοθελώς τα σύμβολα της εν Χριστώ ομολογίας του· ομολογών και κηρύττων δημοσίως γυμνή τη κεφαλή ―δια της πράξεώς του― την παναιρετική οικουμενιστική και συγκρητιστική, την αρνησίχριστη και αντίχριστη ιδεολογία του. Είναι σαν ο αρχηστράτηγος να αποβάλλει τα εθνικά και στρατιωτικά διάσημά του ενώπιον του εισβολέα εχθρού, τον οποίον μάλιστα δεν πολέμησε ως εκ της ιδιότητός του και εκ των όρκων του όφειλε να πράξει, αλλά τον καλοδέχτηκε στην Πατρίδα που έπρεπε να υπερασπιστεί εναντίον του· τον περιθάλπει και τον ενισχύει δε, για να τρανέψει κι εν συνεχείᾳ ν’ αφανίσει το Έθνος του και την Πατρίδα του!!! Άξιος ο μισθός σου ―όποιος κι αν είναι― επίορκε αρχιεπίσκοπε της αρνησίχριστης και αντίχριστης Δεσποτοκρατίας!... Άξιος ο μισθός και όσων σε υπερασπίστηκαν, όπως ο Φθιώτιδος Νικόλαος και ακόμα η Διαρκής «Ιερά» Σύνοδος της Δεσποτοκρατίας…

Αλλά για τον Χριστό, για την τιμή του Σταυρού και της Παναγίας και για την Ορθόδοξο Πίστη τους μαρτύρησαν κι έδωσαν τη ζωή τους απειράριθμοι άσημοι και «ασήμαντοι» Ομολογητές και Μάρτυρες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, δεχόμενοι τον στέφανο της δόξης του Χριστού και επιδαψιλευόμενοι πλείστα όσα χαρίσματα εκ του Αγίου Πνεύματος!... Και μάλιστα έναντι των μουσουλμάνων κατακτητών ―αρνούμενοι με παρρησία και δημοσίως τον εξισλαμισμό τους― μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια οι ως εκ τούτου αποκαλούμενοι Νεομάρτυρες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, ομολογούντες Χριστόν και αίροντες τον Σταυρό του μαρτυρίου τους, χωρίς την ιερωνυμική «ευαισθησία» να νοιαστούν εάν έτσι θα «προσβάλλονταν» οι μουσουλμάνοι, οι οποίοι καθοδηγούμενοι από το «ιερό» τους Κοράνιο· όπως άλλωστε πράττουν και σήμερα!!! Αυτούς κυρίως ―μετά τον Χριστό― επρόδωσε ο Ιερώνυμος, το όνειδος των Αθηνών και πάσης Ελλάδος· ο οποίος, ωστόσο, δεν θα διστάσει ―μάλιστα άνευ ίχνους αιδούς― να χοροστατήσει στους πανηγυρικούς Εσπερινούς των Αγίων Νεομαρτύρων!... Εωσφορικώς παραθεωρεί ο αρνησίχριστος και αντίχριστος και ανάξιος της ιερωσύνης δεσποτοκράτης, ότι την ώρα που αυτός τιμά τους ισλαμιστές απεκδυόμενος τον Χριστό και τον Σταυρό, χιλιάδες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ομολογούν τον Χριστό και αίρουν τον Σταυρό του μαρτυρίου τελειούμενοι δια πυρός και ξίφους και σταυρικού θανάτου και μυρίων άλλων μαρτυρίων υπό των σατανικών ισλαμιστών, τα αιμοσταγή χέρια των οποίων εξοπλίζουν τα συμφέροντα και οι μηχανισμοί της «χριστιανικής» Δύσεως μετά της οποίας συνουσιάζεται η Δεσποτοκρατία που εκπροσωπεί και εκφράζει ο Αθηνών Ιερώνυμος!!! «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος»!... (Διονύσιος Σολωμός)

Και ο μεν Αθηνών Ιερώνυμος δείχνει ν’ αδιαφορεί τόσο για τη σωτηρία της ψυχής του, όσο και για τη σωτηρία του λογικού ποιμνίου που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος, ως αυθεντικός και συνεπής προβατόσχημος λύκος.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όμως, και μάλιστα οι δεδηλωμένοι «αντί-οικουμενιστές»;

η εν πολλαίς ολιγωρίαις και αμφισημίαις και υπαναχωρήσεις περιπεσούσα άτυπος «αντί-οικουμενιστική» ― Σύναξις Κληρικών και Μοναχών·

ο πολύς και θορυβώδης Πειραιώς ― Σεραφείμ·

ο άφωνος Αιτωλοακαρνανίας ― Κοσμάς·

ο αεί αναμένων Κηθύρων ― Σεραφείμ·

ο «θεολογών» μοναχοδιώκτης Ναυπάκτου ― Ιερόθεος·

ο πολυπράγμων Γέρων ― Αθανάσιος ο Αγιομετεωρίτης·

ο παρασκηνιακός π. Θεόδωρος ― Ζήσης·

ο διπλωμάτης π. Γεώργιος ― Μεταλληνός·

ο αλεξίκαρτος-666 π. Σαράντος ― Σαράντης·

οι αενάως και ατελεσφόρως ― υπογράφοντες «ομολογίες» και «διαμαρτυρίες» και «διακηρύξεις» και «επιστολές»·

οι αλυσιτελώς συνεδριοτελούντες και ημεριδοστατούντες κατά κόρον ― γράφοντες και εκφωνούντεςιερεμιάδες κατά του Οικουμενισμού·

οι τόσοι ― επώνυμοι και ανώνυμοι·

Πως τον ακολουθούν και γιατί τον διατηρούν στην κορυφή της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος; Τι περιμένουν ακόμη;

Το «κοινόν ποτήριον»; Μα αυτό έχει ήδη τόσο φθαρεί και γαριάσει από την χρήση και την κατάχρηση, που είναι πλέον για πέταμα, εν όψει μάλιστα της επελάσεως του Αντιχρίστου· κι αυτοί, βολεμένοι στην «κόκκινη γραμμή» τους, ακόμη περιμένουν την επίσημη ανακοίνωση της διακοινωνίας (intercommunio) εξαπατούντες και παραμυθιάζοντες εαυτούς και αλλήλους!...

Τι περιμένουν ακόμη; Την μεγάλη και υπερτελή «πανορθόδοξο» Σύνοδο; Κι αν αυτή τελικώς γίνει και δεν τους «βγει» ως άλλοθι, όπως ελπίζουν, τότε τί θα κάνουν χωρίς τους βαρβάρους, των οποίων η αναμονή γι’ αυτούς ήταν «μία κάποια λύσις»;[4]

Μήπως έχασαν και αυτοί το ρωμαίϊκο, το ορθόδοξο φιλότιμό τους; Μήπως ακριβώς διότι έχασαν τοορθόδοξο φιλότιμό τους έχουν πλήρη γνώση και συνείδηση ότι δεν ανήκουν πλέον στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά στην «εκκλησία» της Δεσποτοκρατίας, δηλαδή στην «εκκλησία» του Αντιχρίστου; Τον οποίον ―«αρνούνται» μεν στα λόγια― ασμένως αποδέχονται και τον προσκυνούν στην πράξη δια της μνημονεύσεως και της κοινωνίας τους μετά των ακοινωνήτων!!! Μόνον έτσι μπορεί να εξηγηθεί η σκανδαλώδης ανοχή τους και η ένοχη αποδοχή τους επί των απροσχηματίστων πλέον προκλήσεων των μελών και εκφραστών της παναιρετικής οικουμενιστικής Δεσποτοκρατίας!!!

Πατέρες της ατύπου «αντί-οικουμενιστικής» Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών, στο όνομα του Χριστού και της Εκκλησίας Του, στο όνομα των Αγίων και Ομολογητών Μαρτύρων του χθες και της σήμερον, επιτέλους σηκώστε ―με την Αποτείχισή σας από τους αιρετικούς και αιρετίζοντες επισκόπους― τον Σταυρό από την αρνησίχριστη ντροπή και την αντίχριστη ύβρι, όπου τον καταπόντισε ο Αθηνών Ιερώνυμος για λογαριασμό της Δεσποτοκρατίας, και υψώστε Τον στο θεάρεστο μεγαλείο του θεοπροβλήτου Μαρτυρίου.

Μην επικαλείστε πλέον τάχα σχίσματα και διαιρέσεις.

Το σχίσμα είστε εσείς, που δεν ακολουθείτε το ιερό Ευαγγέλιο, την ιερά Παράδοση, την αγιοΠατερική διδασκαλία, τους ιερούς Κανόνες, τις αγίες οικουμενικές και τοπικές Συνόδους, τη διαχρονική ιστορία της Εκκλησίας, τη διδασκαλία και το θέλημα αυτού τούτου του Κύριου και Θεού μας Ιησού Χριστού, παρόλο που πολύ καλά τα γνωρίζετε και τα διδάσκετε· αλλά σκανδαλωδώς δεν τα πράττετε!...

Επί τέλους, ορθοτομείστε την Αλήθεια Του ως εις τόπον και εις τύπον Χριστού ευρισκόμενοι!...

Επί τέλους τιμείστε το ράσο που φοράτε, το τιμημένο από πραγματικούς και αληθινούς Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας!...

Εσείς διαιρείτε την Εκκλησία του Χριστού, αποξενώνοντας και αντιπαραθέτοντας τους συγχρόνους Γέροντες από τους προ αυτών Αγίους και Φίλους του Θεού, που θεολόγησαν και δίδαξαν και νομοθέτησαν και παραδειγμάτισαν με τη βιοτή τους την αυθεντική και ανόθευτο Ορθόδοξο Πίστη μας και την ενδεδειγμένη στάση των Ορθοδόξων Χριστιανών εν καιρώ αιρέσεως· την Αποτείχιση από αιρετικούς και αιρετίζοντες επισκόπους!...

Μη συστοιχίζεσθε κι εσείς με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο Αρχοντώνη, που καταγγέλλει τον Μέγα Φώτιο, τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, ως εωσφορικώς πλανηθέντες, οι οποίοι κατήγγειλαν και καταδίκασαν και πολέμησαν αδιαλείπτως και ακαταπαύστως επί δύο χιλιάδες χρόνια τις πάσης φύσεως αιρέσεις!!! Μη γίνεσθε και αγιομάχοι!...

Εσείς υπονομεύετε και ακυρώνετε τον αντί-οικουμενιστικό Αγώνα του πιστού λαού του Θεού, που με την δεσποτοκρατική αντίληψη και νοοτροπία σας (εξουσιολαγνεία και εξουσιοκρατία) συνειδητά καταστέλλετε, εκ των πραγμάτων υπηρετούντες ―εκόντες άκοντες― την παναίρεση του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, και εν τέλει τους σχεδιασμούς και τους στόχους της σιωνιστικής Παγκοσμιοκρατίας!!!

Εάν δεν έχετε το έρμα και τα κότσια, τότε σιωπείστε και μην αποπροσανατολίζετε και παγιδεύετε τον πιστό λαό του Θεού σε μίαν ατέρμονη και αδιέξοδη —και κυρίως ανέξοδη!!!— αναμονή τής αδήλως επερχομένης τάχα «κατάλληλης» ώρας!...

Επιτέλους αντιληφθείτε τις ευθύνες σας απέναντι του αγίου Τριαδικού Θεού μας και του λαού Του. Συνειδητοποιείστε, ότι θα δώσετε λόγο για την αβελτηρία σας και την ολιγωρία σας!...

Η αγάπη, το έλεος, η οικονομία του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού συνεχώς μάς προσφέρει την δυνατότητα —μέσα από ανίερα έργα και βλάσφημα λόγια αιρετικών κι αιρετιζόντων, που επιτρέπει για τις αμαρτίες μας και για τον σωφρονισμό μας— να συνειδητοποιήσουμε και να πράξουμε το αγιοΓραφικώς και αγιοΠατερικώς και ιεροΚανονικώς δέον γενέσθαι σήμερα, στον καιρό της γενικευμένης επικρατήσεως της παναιρέσεως του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, της επιτομής όλων των αιρέσεων, παλαιών και νέων απάντων κατεγνωσμένων...

Εσείς, πατέρες, έως πότε θα συνεχίσετε να κωφεύετε και να εθελοτυφλείτε; εάν υποθέσουμε ότι η αρνησίχριστη και αντίχριστη στάση σας δεν είναι συνειδητή και στοχευμένη;...

ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΝΤΕΤΖΙΟΡΤΖΙΟ

Δροσερό Τρικάλων, Κυριακή της Ορθοδοξίας 2016

[1]Εκδότης, συγγραφέας, διευθυντής της περιοδικής εκδόσεως για την Αγία Ορθοδοξία μας «Κοσμάς Φλαμιάτος».

^[2] «Τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι, ἤθεά τε ὁμότροπα» (Ηροδότου Ιστορίαι, Ουρανία, 144).

[3]Βλ. Λ. Ντετζιόρτζιο, «Δεσποτοκρατία. Από την έκπτωση του Εωσφόρου στην πτώση του Ανθρώπου και στους εν ερήμῳ πειρασμούς του Χριστού», Degiorgio Εκδόσεις [υπό έκδοσιν].

^«⁴Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. / Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μία κάποια λύσις» (βλ. Κ.Π. Καβάφης, ˮΠεριμένοντας τους βαρβάρους‟, εις: «Ποιήματα 1897-1933», εκδ. Ίκαρος, 1984).

ΠΗΓΗ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.