Γ. Αναλυτής: Δεν έχουν τα ΜΜΕ δύναμη, εμείς έχουμε αδυναμία…

 

Ως πότε τα ΜΜΕ θα μας εξαπατούν αντί να μας ενημερώνουν; Η ελληνική ιστορία και η πορεία αυτής της χώρας είναι σε πολλά σημεία συνυφασμένη με την ιστορία και την πορεία του Τύπου. Πολλές φορές, ο Ελληνικός Τύπος υπήρξε πυρσός των εθνικών συμφερόντων, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αλλά και πολλές φορές υμνητής παρανοϊκών δικτατόρων, συνήγορος βλαβερής πολιτικής για τον τόπο μας. 

Γράφει ο Γιώργος Αναλυτής*

Η δημοσιογραφία για έναν πολιτικό είναι το απαραίτητο μέσο κοινοποίησης των ιδεών του στο πλήθος, στην κοινή γνώμη δηλαδή, ώστε να γίνει αναγνωρίσιμος. Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει ο δημοσιογράφος να έχει και να εκφράζει ελεύθερη γνώμη πάνω στα γενικά ή επιμέρους προβλήματα της χώρας.

Πώς, όμως, μπορεί να συμβεί αυτό, όταν οι πιο πολλές εκδόσεις εφημερίδων, τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί χρηματοδοτούνται από εταιρείες, τράπεζες και μονοπώλια; Οπότε ο δημοσιογράφος, ο εργαζόμενος δηλαδή, ποτέ δεν μπορεί να εκφράσει δημόσια, είτε γραπτά είτε προφορικά, το σωστό, αλλά πρέπει να εκφέρει αυτό που είναι αρεστό στον εργοδότη του, προκειμένου να εξυπηρετήσει αυτόν και τους στόχους του – είτε πολιτικούς, είτε οικονομικούς. Θα εκλείψει, λοιπόν, η έγκυρη και έγκαιρη ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Γι΄ αυτόν τον λόγο και ο Έλληνας, μέσα από τον ορυμαγδό των «κατασκευασμένων» ειδήσεων, κατέληξε να μην ξέρει τι πρέπει να πιστέψει και τι όχι!!!

Προϋπόθεση για την καλή λειτουργία της Δημοκρατίας είναι η καλή λειτουργία του Τύπου.

Ο «εκδημοκρατισμός» των πολιτών, όμως, δεν μπορεί να επιτευχθεί με την παραποίηση και τη διαστροφή της πραγματικότητας από τον Τύπο ή με την αγνόηση των προβλημάτων του λαού και την προβολή των «ηρώων» της βίας και του εγκλήματος ή με την καλλιέργεια της αντίληψης ότι η ζωή βελτιώνεται με τον τζόγο και τα τυχερά παιγνίδια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα ΜΜΕ εξατομικεύουν την ψυχαγωγία και, συνεπώς, οδηγούν σταδιακά στην κρίση επικοινωνίας, στην έλλειψη προβληματισμού και στη συρρίκνωση της φαντασίας.

Η επικοινωνία, κατ΄ ανάγκην, είναι μονόπλευρη και ο θεατής ή ακροατής μετατρέπεται σε ένα παθητικό δέκτη μηνυμάτων και πληροφοριών. Έτσι, με δεδομένη την επιβολή και την υποβολή που ασκούν, τα ΜΜΕ παθητικοποιούν, μαζικοποιούν και χειραγωγούν την κοινή γνώμη.

Ένα μέσο ενημέρωσης -έντυπο ή ηλεκτρονικό- για να είναι όπλο γνώμης και ποιότητας, αδέσμευτο και προοδευτικό, θα πρέπει να στηλιτεύει κάθε φιλοφασιστική, φιλοϊμπεριαλιστική και φιλοπολεμική τάση. Αλλά, πώς να γίνει αυτό, όταν σε μια χώρα υπάρχουν 3 ή 4 όμιλοι, που από τα παρασκήνια διευθύνουν το τι και το πώς θα γραφτεί και θα ειπωθεί; Έτσι, εξαφανίζονται η πολυφωνία και ο πλουραλισμός και επικρατεί η κακή ή και φανταστική πληροφόρηση με συνέπεια την παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Τα ΜΜΕ, αντί να ψυχαγωγούν, να ενημερώνουν και να μορφώνουν τους πολίτες, διαμορφώνουν τις συνειδήσεις τους!

Οι μέτριοι γίνονται «μεγάλοι» και οι πραγματικά μεγάλοι «θάβονται».

Οι άνθρωποι των γραμμάτων και της οικονομίας του τόπου πέφτουν στη διάκριση του «βιρτουόζου τραγουδιστή» της δημοσιογραφίας -το λεγόμενο «παπαγαλάκι»- πίσω από τον οποίο υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα. Αν εξυμνείς τον εργοδότη του και τα συμφέροντά του, τότε σε προβάλλει και σε κάνει γνωστό και «μεγάλο». Αν, όμως, του εναντιωθείς λέγοντας και γράφοντας την αλήθεια, τότε σε «σκοτώνει», είτε με τον αποκλεισμό σου από όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, είτε με φριχτή και αβάσιμη συκοφαντία εναντίον σου!

Γι΄ αυτό και μετατρέπουν απίθανες μετριότητες της δημόσιας ζωής, της τέχνης, του εμπορίου και της πολιτικής σε «μεγάλους» αστέρες και βεντέτες, ενώ τους πραγματικά μεγάλους και ταλαντούχους Έλληνες τους παραγκωνίζουν και αποκλείουν από την ελληνική ζωή, όταν δεν τους εξοντώνουν – με αποκορύφωμα την εξόντωση των ζωντανών και αυθεντικών δυνάμεων ενός έθνους, και προπαντός των πνευματικών, αυτών δηλαδή που πρωτοπορούν στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην ανάπτυξη.

Δεν έχουν τα ΜΜΕ δύναμη, εμείς έχουμε αδυναμία…

Πολλές φορές έχουμε πει ή έχουμε ακούσει ότι τα ΜΜΕ έχουν τη δύναμη, ενώ στην πραγματικότητα εμείς έχουμε αδυναμία. Αδυναμία για σκέψη, για αμφισβήτηση, για αναζήτηση ενημέρωσης με ολότητα και επιχειρήματα.

Η επανάληψη ψευδών ειδήσεων και της υποτιθέμενης λύσης ως «μονόδρομου» σε κάθε πρόβλημα, μας κάνει να νοιώθουμε ότι μας αξίζει η καταστροφή και ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Αποδεχόμαστε, δηλαδή, ευκολόπιστα και με παθητικότητα αυτά που μας λένε, χωρίς καν προσπάθεια προβληματισμού ή αμφισβήτησης. Υποφέρουμε βουβά βλέποντας τηλεόραση και ζώντας μια εικονική πραγματικότητα!!!

Θα μου πείτε: «Με τέτοια κοινωνική δομή, τι μπορούμε να αλλάξουμε;». Πολλά μπορούμε να κάνουμε, αλλά το ζήτημα είναι άλλο: Θέλουμε; Διότι, υπάρχουν δύο αρνητικά στοιχεία: ο φόβος και το βόλεμα (με το δεύτερο να έχει σύντομα ημερομηνία λήξης). Μπορούμε να κάνουμε πολλά, αρκεί να το θελήσουμε, αρκεί να σκεφτούμε και να μη δεχόμαστε «μασημένη» τροφή, να μην είμαστε καταναλωτικά «πρόβατα». Εξάλλου, από εκεί δεν ξεκινούν όλα; Από τη σκέψη!!!

Δεν αρκεί, λοιπόν, να ακούμε ή να βλέπουμε μια είδηση ή ακόμα και μια απλή πληροφορία. Είναι και ανάγκη και χρέος μας να την ελέγχουμε.

Η τυφλή πίστη και ο φανατισμός δεν χαρακτηρίζουν πολιτισμένους και έξυπνους ανθρώπους(Ηράκλειτος).

*μελος ΕΠΑΜ Αμαρουσίου-Πευκης-Λυκοβρυσης

ΠΗΓΗ: enypografa