ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΙΑΜΕ ΑΜΑΣΗΤΟ

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι προσυπογράφω την επιστολή του Ηλία προς τους αγρότες.
Αν οι αγρότες αντιληφθούν τη δύναμη τους, μπορούν να πετύχουν πάρα πολλά.
Αυτό ισχύει και για τους υπόλοιπους πολίτες, αλλά δεν θέλω να ξαναπώ πράγματα που ειπώθηκαν καλύτερα από άλλους.

Πάντως τόσοι αγρότες και δεν αναρωτιούνται:

Δέκα αγρότες μας παράγουν όσα παράγει το Λουξεμβούργο και κάθονται σαν χάνοι να παρακαλάνε υποτακτικές κυβερνήσεις.

Και το λέω από αγάπη, είναι κρίμα για τον αγρότη από παραγωγός να μετατρέπεται σε ικέτη.

Οι Άγγλοι έχουν ένα ρητό: beggars can’ t be choosers (οι ζητιάνοι δεν μπορούν να έχουν επιλογές), οπότε μετά θα ‘ναι αργά για δάκρυα, οι αγορές θα σας πάρουν τα σκαλπ είτε με τον Αλέξη ή τον Κυριάκο, και όσο πιο γρήγορα το καταλάβετε -ότι ο αγώνας δεν τελειώνει με την απόσυρση ενός ασφαλιστικού νομοσχεδίου, αλλά ακριβώς τότε ξεκινάει- τόσο το καλύτερο.

Φτύστε λοιπόν τις αγορές, τα παζάρια και τους πλασιέ τους πριν σας πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες.

Ξέρετε, ένας από τους λόγους που η χώρα πάει κατά διαόλου είναι γιατί ξυπνήσαμε μια μέρα και δεχθήκαμε ότι χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε.

‘Ολα τα άλλα και τα τρία μνημόνια είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης.

Μας είπαν ότι είμαστε άχρηστοι και αντιπαραγωγικοί και το κατάπιαμε αμάσητο.

Μας το είπαν οι δανειστές, οι οίκοι αξιολόγησης, το ΔΝΤ, η ΕΕ, η ΕΚΤ και οι ολιγάρχες με τα ΜΜΕ τους και το πιστέψαμε σαν το Καραγκιόζη ότι εμείς σκοτώσαμε τη χώρα.

Οι ίδιοι που θεωρούν υπόδειγμα μια χώρα με ιδιωτικό χρέος που υπερβαίνει πάνω από 3.000 φορές το ΑΕΠ της (το Λουξεμβούργο) και βρίζουν μια χώρα με μεγάλη αγροτική παραγωγή και δυνατότητες για ακόμα παραπάνω, μας είπαν μαλάκες και το δεχθήκαμε.
Και μόνο που κάποιοι θα γελάσουν στο άκουσμα της πρότασης ότι η Ελλάδα παράγει, αρκεί για να καταλάβουμε πόσο βαθιά έχει ριζώσει η σαπίλα.

Το κόλπο που στήθηκε τα χρόνια προ των μνημονίων ήταν να μας πείσουν ότι ζούμε σε μια αντιπαραγωγική χώρα, αλλά ακόμα περισσότερο ότι ζούμε σε μια χώρα ανίκανη να παράγει.

Δυστυχώς, η ίδια ασθένεια κατάφερε να πλήξει ακόμα και τους ίδιους τους παραγωγούς, δηλαδή τους αγρότες.

Κάθονται πάνω από ένα «χρυσωρυχείο» και κλαίνε την μοίρα τους, ψάχνοντας ποιο χέρι θα φιλήσουν.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

‘Οταν λέω ότι η Ελλάδα παράγει, το κάνω επειδή είναι βλακώδες να εξαρτάται από δάνεια, δάνεια και δάνεια, τα οποία στην τελική δεν της προσφέρουν απολύτως τίποτα ως αντάλλαγμα.

‘Ασε που τα πήρε για να καλύψει τις φούσκες των ολιγαρχών και των τραπεζιτών, οι οποίοι μετά την κρίση του 2008 έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους.

‘Οσο η ελληνική κοινωνία αρνείται να καταδικάσει αυτό το πλαίσιο και όσο κοροϊδεύει όποιον μιλάει για μονομερή διαγραφή του χρέους, ξεχάστε να έχουν οι όποιοι αγώνες αποτέλεσμα.

Το στοίχημα όταν προχωράς δεν είναι απλά να προχωράς, πρέπει να ξέρει και πού πηγαίνεις.

Και δεν μπορείς να ξέρεις πού πηγαίνεις, αν δεν ξέρεις που είσαι.

Τρομάζω όταν βλέπω τους αγρότες τόσα χρόνια να αναρωτιούνται πώς θα ζήσουν αν τους κοπεί εκείνο ή το άλλο.

Τι να πω και εγώ που αν χάσω τη δουλειά μου, δεν ξέρω να φυτεύω ούτε στη γλάστρα.

Δεν λέω πως περνάτε ζωή και κότα, το αντίθετο, αυτό εννοώ όταν λέω να αντιληφθούμε τη δύναμη μας.

Αν δεν σας αφήνουν να ζήσετε, προχωρήστε χωρίς αυτούς ρε!

Ξεπεράστε τους πριν σας ξεπεράσει η ζωή που σας επιφυλάσσουν.

‘Εχει πέσει μια ολόκληρη χώρα στην κατάθλιψη, λες και κάηκαν όλα τα χωράφια ή έγινε σεισμός και μας κατάπιε όλα τα νησιά.

«Αχ τι συμφορά μας βρήκε Μανώλη μου, ανέβηκαν τα spreads και έπεσε ο Nasdaq.»

Και θα το λέω μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μου, κάντε το όπως η Ισλανδία που να πάρει.

Ειδικά, όταν αυτή εδώ η χώρα δεν έχει τους τεράστιους περιορισμούς του νησιωτικού κράτους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια, εξάλλου τα έχω γράψει εκτενέστερα σε σχετικό κείμενο.

Σαφέστατα, υπάρχει θέμα ως προς την παραγωγή κρέατος· δεν καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας σε βοδινό και χοιρινό κρέας αποκλειστικά από την εγχώρια παραγωγή, που είναι και το μόνο πρόβλημα όσον αφορά την αυτάρκεια.

Ποιος σας είπε όμως ότι η ρήξη με τους δανειστές θα οδηγήσει τη χώρα στην απομόνωση;

‘Ισως σταματήσουν να μας στέλνουν κρέας οι Ολλανδοί, οι Βέλγοι και οι Γερμανοί, ως μέσο πίεσης, που και πάλι αμφιβάλλω.

Τις ίδιες παπαριές έλεγαν στους Ισλανδούς και παρά τις …ταλιμπανιές των νησιωτών, μια χαρά συνεχίζουν να τους προμηθεύουν οι λεγάμενοι.

Τα σύκα σύκα και η μπίζνα μπίζνα, στο τέλος της ημέρας.

Αλλά για χάρη της συζήτησης, ας πούμε ότι η Ελλάδα δεν παράγει απολύτως τίποτα και ότι τα μνημόνια ήρθαν να μας θεραπεύσουν από τις χρόνιες παθογένειες που ακούμε απ’ όταν ήμασταν στην κούνια.

Δεν μιλάει κανείς για την ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) φυσικά.

Απ’ όταν εφαρμόστηκε, εγκαταλείφθηκε η καλλιέργεια όσπριων, μαλακού σιταριού και γενικά όποιου προϊόντος δεν επιδοτείτο.

Γέμισε η ύπαιθρος σκληρό σιτάρι και …τριφύλλι.

Το απίστευτο είναι ότι μειώθηκε το εισόδημα των αγροτών 25% από το 2005 ως το 2011, ενώ η χώρα βρέθηκε από θετικό αγροτικό ισοζύγιο το 1981, σε ένα τεράστιο ελλειμματικό 30 χρόνια μετά, που δεν έχει να κάνει πάντως τόσο με την αυτάρκεια όσο με τους νόμους των αγορών.

Είναι γεγονός, όμως, πως η αγροτική παραγωγή περιορίστηκε και μάλιστα αυτό συνέβη και στην υπόλοιπη Ευρώπη και θα το εξηγήσω παρακάτω.

Φρόντισαν κιόλας να διαλύσουν την εικόνα που έχει η κοινωνία για τον αγρότη· μάλιστα έπεισαν και τον αγρότη πως αυτή είναι η εικόνα του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα στερεότυπα ισχύουν.

Λένε ότι γέμισαν τα χωριά Καγιέν και πως γίνεται η Πόρσε να εγκατέλειψε την ελληνική αγορά λόγω τραγικών πωλήσεων, αυτό εμένα με ξεπερνάει.

Αλλά άμα το λέει βουλευτής της ΝΔ σε επιχειρηματικό forum, μετά γίνεται η υπέρτατη γνώση.

Πίσω στην ΚΑΠ και ότι άλλαξε από το 1981 που εφαρμόστηκε πρώτη φορά.

‘Εκλεισαν δεκάδες εργοστάσια παραγωγής ή μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, ενώ μας υποχρέωσαν να ξεριζώσουμε αμπέλια και εσπεριδοειδή, ακόμα και να μειώσουμε το χοιρινό κρέας καθώς βγάζει αρκετό η Ολλανδία.

Η αυτάρκεια αγροτικών προϊόντων της χώρας σε 30 χρόνια έχει υποχωρήσει από το 130-140% στο 95% και ελάτε σε άλλα 30 χρόνια να ξανακάνουμε αυτή τη συζήτηση.

Τρώμε ελαιόλαδο από την Ελβετία και πορτοκάλια από την Αργεντινή, ηλίθιε.

Και η μόνη αντίδραση είναι να κυνηγάμε μετά μανίας το ελληνικό προϊόν, οπότε πάει ο άλλος κολλάει μια ελληνική σημαία στο κομπανιέρικο πορτοκάλι και πας την επομένη και αγοράζεις το ίδιο πράγμα, αλλά αυτή τη φορά με μπλούζα του Διαμαντίδη.

Εδώ χιλιάδες τόνοι βοδινού κρέατος εισάγονται από τις Κάτω Χώρες και καταφέρνουμε να τρώμε όλοι ελληνικό μοσχάρι, θαύμα-θαύμα.

Την ίδια ώρα, σε όλη την ΕΕ, μειώνεται η αγροτική παραγωγή κάθε χρόνο και αυτό επειδή οι μεγάλες εταιρείες δραστηριοποιούνται πια στον Τρίτο Κόσμο, όπου τα μεροκάματα είναι άγνωστη λέξη και μπορούν να βγάζουν πολύ μεγαλύτερο κέρδος· όλα στην τελική γι’ αυτό γίνονται.

Οι πιο ανταγωνιστικές αγορές εξαφανίζουν τις λιγότερο ανταγωνιστικές.

Καλωσήρθατε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που θέλει τον ‘Ελληνα αγρότη να μην είναι πια αγρότης, αλλά λούμπεν μικροαστός όπως οι συμπολίτες του.

Οι αγρότες, λοιπόν, εξαφανίζονται συστηματικά εδώ και 30 χρόνια, αλλά το πήραν πρέφα σήμερα που τους την φόρεσε ο Τσίπρας ότι οδηγούνται στην γκιλοτίνα, η οποία έχει φρέσκο αίμα από τους εκτελεσθέντες των περασμένων έξι ετών.

Αναγκαζόμουν παλιότερα να προσπαθώ να συναντήσω τους άλλους κάπου στη μέση, αλλά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, αν ο άλλος θέλει πραγματικά να προχωρήσει, δεν θα τον πειράξουν λίγα χιλιόμετρα παραπάνω.

Εθνική οδός, Βουλή, κοινωνική δικαιοσύνη, άμεση δημοκρατία τα χωρίζει ένα τσιγάρο δρόμος· ατέλειωτο όμως το ρημάδι, ρε παιδί μου.

Με εκτίμηση

Άρης

(Αγαπητέ Άρη, είναι τραγικό ότι γράφουμε τα ίδια πράγματα που γράφαμε και το 2010. Και είναι πια 2016. Και το 2020 -καλά να είμαστε- τα ίδια θα γράφουμε. Και βέβαια, όλοι είναι ακόμα στην θέση τους. Ολιγάρχες, καναλάρχες, τηλεδημοσιογράφοι, πολιτικοί, όλος ο καλός ο κόσμος. Και το 2020 εκεί θα είναι. Πραγματικά, η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Όλη αυτή η εύφορη χώρα που βλέπουν οι Έλληνες γύρω τους είναι αντικατοπτρισμός. Η Ελλάδα είναι έρημος. Και οι Έλληνες Βεδουίνοι. Αλλά αυτά παθαίνουν αυτοί οι αγρότες που είναι τόσο κρετίνοι που δεν εμπιστεύονται τα μάτια τους αλλά τα τηλελαμόγια των ολιγαρχών που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το άλογο από την κατσίκα. Άρη, με το Δώσε πόνο Ισλανδία και ας μην νιώθουμε, έδωσες πόνο. Βέβαια, και το 2020, αυτό το κείμενο θα είναι πάλι επίκαιρο. Να είσαι καλά, Άρη.)

ΠΗΓΗ: pitsirikos