ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

 

…«όταν πρόκειται να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, δεν στοιχίζει τίποτα να είσαι ευγενικός και ευχάριστος». …

..«Ενίοτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια, αλλά σηκώνεται βιαστικά και συνεχίζει σαν να μη συνέβη τίποτα». …

..«Εχει το χάρισμα να συμπιέζει το μεγαλύτερο αριθμό λέξεων στο μικρότερο κομμάτι σκέψης»…

..«Συγκαταλέγεσαι στους ρήτορες που προτού ανεβούν στο βήμα δεν ξέρουν τι θα πουν, μιλούν χωρίς να υποπτεύονται τι λένε κι έπειτα δεν θυμούνται τι είπαν». …

…«Είναι εξαιρετικά μετριόφρων. Και έχει κάθε λόγο να είναι». …

…«Ενα άδειο ταξί έφτασε στο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ. Η πόρτα άνοιξε και βγήκε ο Ατλι»….

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Αρκούντως πιωμένη και ακραιφνώς θολωμένη γοητευτική σαραντάρα έσουρνε τα εξ αμάξης στον λεγάμενο, διαβεβαιώνοντας με μνησικακία τις φιλενάδες της πως σύντομα θα του δώσει τα παπούτσια στο χέρι. Εκών άκων την άκουγα από το διπλανό τραπέζι του «Ρούκουνα» στα Πατήσια και τη φαντάστηκα να πασπαλίζει με υδροκυάνιο το παστίτσιο του. Για να ευθυμήσω θυμήθηκα τον Ουίνστον Τσόρτσιλ που πέθανε στις 24 Ιανουαρίου 1965 και κηδεύτηκε σαν σήμερα στο Λονδίνο, παρουσία ενός εκατομμυρίου πολιτών· πρωτοφανής προσέλευση σε κατευόδιο πολιτικού στα ευρωπαϊκά χρονικά.

Τον Εγγλέζο πρωθυπουργό, στρατιωτικό και δημοσιογράφο χαρακτήριζε σπάνια οξύνοια και αστείρευτο χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα. Με την επίσης ευφυολόγο βουλευτή των Συντηρητικών Νάνσι Ασκοτ τον χώριζαν πολλά, με κυριότερο το αβυσσαλέο μίσος της προς το αλκοόλ. Λέγεται πως όταν ο Ουίνστον κατέφυγε στο γούστο της προκειμένου να επιλέξει μεταμφίεση για επίσημο μπαλ μασκέ, εκείνη του πρότεινε ψυχρά: «Δοκιμάστε να έρθετε ξεμέθυστος». Ο Τσόρτσιλ, που της το φύλαγε, αποδόμησε χλευαστικά διαπρύσια ομιλία της στη Βουλή των Κοινοτήτων.

Αγανακτισμένη εκείνη, εκτός εαυτού, διαπνεόμενη από παρόμοια συναισθήματα με την πελάτισσα του ουζερί μας, τον πλησίασε, μετά το πέρας της συνεδρίασης, σε πηγαδάκι του διαδρόμου. «Κύριε, αν ήσασταν άντρας μου, θα σας έβαζα δηλητήριο στο τσάι» του είπε εξοργισμένη. «Αν ήμουν σύζυγός σας, μαντάμ, θα το έπινα πολύ ευχαρίστως» αποκρίθηκε με το γνωστό του φλέγμα, αφήνοντάς την εμβρόντητη.

Καταστρέφουν ολοκληρωτικά τη χώρα οι σύγχρονοι πολιτικοί μας χωρίς να διαθέτουν δυστυχώς ίχνος από το χιούμορ του ευφυούς Βρετανού. Να κάνουν έστω, βρε αδερφέ, κομμάτι πιο πιπεράτη την γκρίζα και μουντή καθημερινότητά μας. Το πολιτικό μας προσωπικό, του αριστερού συμπεριλαμβανομένου, συντίθεται από πάσης φύσεως και χειρίστης ποιότητος υλικά. Ο Βαγγέλης Αποστόλου, λόγου χάριν, προσπάθησε προχθές να βγάλει συλλήβδην ακροδεξιούς και φασίστες είκοσι πέντε χιλιάδες αγρότες που διαμαρτύρονταν στο Βελλίδειο.

Ελεγε ο Τσόρτσιλ, αντιθέτως, πως «όταν πρόκειται να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, δεν στοιχίζει τίποτα να είσαι ευγενικός και ευχάριστος». Ούτε γι’ αυτό το ελάχιστο δεν είναι ικανοί. Τους παραδίδω λοιπόν χωρίς τύψεις στις φαρμακερές του ατάκες. Τις έχει πει βέβαια για άλλους, αλλά κολλάνε γάντι και τους δικούς μας. Για τον Στάνλεϊ Μπόλντγουιν: «Ενίοτε σκοντάφτει πάνω στην αλήθεια, αλλά σηκώνεται βιαστικά και συνεχίζει σαν να μη συνέβη τίποτα». Για τον Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ: «Εχει το χάρισμα να συμπιέζει το μεγαλύτερο αριθμό λέξεων στο μικρότερο κομμάτι σκέψης».

Στον Λόρδο Μπέρεσφορντ: «Συγκαταλέγεσαι στους ρήτορες που προτού ανεβούν στο βήμα δεν ξέρουν τι θα πουν, μιλούν χωρίς να υποπτεύονται τι λένε κι έπειτα δεν θυμούνται τι είπαν». Για τον Κλέμεντ Ατλι: «Είναι εξαιρετικά μετριόφρων. Και έχει κάθε λόγο να είναι». Κι όταν έχασε τις εκλογές απ’ αυτόν: «Ενα άδειο ταξί έφτασε στο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ. Η πόρτα άνοιξε και βγήκε ο Ατλι».

ΠΗΓΗ: efsyn