Μην το τολμήσουν, μην το διανοηθούν καν!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το τι ακούγεται και το τι διακινείται από την κυβέρνηση στο θέμα των πλειστηριασμών δεν περιγράφεται!

Έχουμε φτάσει στο σημείο να παρακολουθούμε ρεπορτάζ στην κρατική τηλεόραση όπου ο κόσμος καλείται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτοί που τον κατέστρεψαν και τον φτωχοποίησαν, τώρα θα του παίρνουν και το σπίτι!

Αλλά επειδή οι «δήμιοι» είναι καλοί άνθρωποι, μαθαίνουμε ότι αφού του πάρουν το σπίτι μετά θα του επιτρέπουν να μένει στο κατασχεθέν σπίτι, πληρώνοντας όμως νοίκι για το σπίτι που του πήραν!

Η’ θα τον πετούν σε άλλο σπίτι, μικρότερο και σε πιο υποβαθμισμένη περιοχή, ίσα – ίσα για να μην στοιβάξουν κι άλλους άστεγους στα πεζοδρόμια, στις πλατείες και στις εισόδους των κτιρίων της Αθήνας…

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και οι εταίροι της εκείνο που κουβεντιάζουν είναι για το πώς θα νομοθετήσουν την ανατροπή των όποιων εγγυήσεων προστασίας υπάρχουν μέχρι σήμερα για την πρώτη κατοικία.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, παρά τις δηλώσεις επί δηλώσεων του πρωθυπουργού ενάντια στα «funds» που εποφθαλμιούν τα «κόκκινα δάνεια», ανοίγει το δρόμο σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και μάλιστα την ώρα που οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται για μια ακόμα φορά με χρήμα που θα κληθεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός.

Το τι σημαίνει η πολιτική των πλειστηριασμών είναι γνωστό και στα τέσσερα σημεία του πλανητικού – καπιταλιστικού – ορίζοντα:

Στις ΗΠΑ (που δεν έχουν… μνημόνιο), από την εκδήλωση της κρίσης – μια κρίση για την οποία οι τράπεζες μόνο «ανεύθυνες» δεν είναι – πάνω από 7 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει τα σπίτια τους!

Στις ΗΠΑ το ποσοστό της ιδιοκατοίκησης (σσ: η ιδιοκατοίκηση αποτέλεσε συστατικό στοιχείο του λεγόμενου «αμερικανικού ονείρου») έχει κατρακυλήσει στα επίπεδα της δεκαετίας του ‘60!

Οι τράπεζες πρώτα έπαιξαν και κερδοσκόπησαν με τη στεγαστική φούσκα. Τώρα, στα χρόνια της κρίσης, κατάσχουν κατά εκατομμύρια τα σπίτια των ανθρώπων που χρεοκόπησαν.

Οι τελευταίοι, ακόμα κι αν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν, δεν τους δίνεται καμία ευκαιρία ρύθμισης των χρεών τους. Πώς αντιμετωπίζεται εκεί η ασυδοσία των τραπεζών;

Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό: Το αμερικανικό κράτος έχει εντοπίσει 500.000 περιπτώσεις καταχρηστικής εφαρμογής του νόμου για τις κατασχέσεις κατοικιών από τις τράπεζες.

Πώς αποζημιώνει τους ανθρώπους που υπέστησαν την κατάσχεση των σπιτιών τους από την καταχρηστική λειτουργία των τραπεζών; Παρέχοντάς τους το εφάπαξ επίδομα… των 300 δολαρίων! Τέτοια «κοινωνικά κριτήρια» στο Αμέρικα…

Στην Ισπανία (που δεν έχουν μνημόνιο…) από την εκδήλωση της κρίσης υπολογίζονται σε πάνω από 400.000 οι Ισπανοί που έχουν χάσει τα σπίτια τους!

Προφανώς δεν πρόκειται για «μπαταξήδες», ούτε για κατοίκους της «Εκάλης» της Μαδρίτης, αλλά για τα θύματα μιας πολιτικής που έχει οδηγήσει 1,5 εκατομμύρια οικογένειες να μην εργάζεται κανένα μέλος τους, που έχει οδηγήσει τον έναν στους δυο νέους στην ανεργία.

Τι γίνεται εκεί με τις τράπεζες; Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της «Bankia». Η «Bankia» έφτασε στα όρια της κατάρρευσης εξαιτίας της μεγάλης έκθεσης που είχε σε στεγαστικά δάνεια, ύψους 32 δισ. ευρώ, τα οποία ήταν αδύνατο να αποπληρωθούν.

Σαν αποτέλεσμα η ισπανική κυβέρνηση πήρε υπό την προστασία της την τράπεζα, την «εθνικοποίησε», της έχει δώσει ενισχύσεις που φτάνουν τα 40 δισ. ευρώ και την ίδια ώρα η «Bankia» και οι άλλες τράπεζες που τυγχάνουν της αρωγής του ισπανικού κράτους βουτάνε τα σπίτια του κόσμου, τον οποίο πρώτα τον χρεοκόπησαν!

Αυτή την πολιτική θέλουν να φέρουν και στην Ελλάδα. Αλλά εδώ, στην Ελλάδα (που έχουμε και μνημόνιο…) η δήθεν «αριστερή» κυβέρνηση καμώνεται ότι οι πλειστηριασμοί θα γίνονται… με κοινωνική ευαισθησία!

Φυσικά στο πλαίσιο του «έντιμου συμβιβασμού» που αναζητούν στα «κόκκινα δάνεια» (σσ: θυμίζουμε ότι ο προηγούμενος «έντιμος συμβιβασμός» κατάληξε σε νέο ανθρωποκτόνο Μνημόνιο), ούτε η νυν ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις μας είπαν ποτέ: Τι έχει γίνει με εκείνα τα εκατοντάδες δισ. ευρώ, που από την έναρξη της κρίσης έχουν φορτωθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού και έχουν πάει με τη μορφή ενισχύσεων στις τράπεζες για την… «αποκατάσταση της υγιούς τραπεζικής».

Αυτή είναι η πολιτική των πλειστηριασμών. Κι όσοι την προωθούν δεν έχουν ούτε όσιο, ούτε ιερό! Η απανθρωπιά τους δεν έχει όριο! Είναι αδίστακτοι! Και το θέμα δεν είναι προσωπικό. Δεν αφορά τα πρόσωπα. Αν αφορούσε τα πρόσωπα θα ήταν μικρό το κακό. Εδώ μιλάμε για ένα σύστημα λεηλασίας, αρπαγής και εξολόθρευσης του λαού!

Εδώ μιλάμε για μια πολιτική ταξικού κανιβαλισμού! Απέναντι στον κανιβαλισμό η απάντηση δεν είναι οι «διαπραγματεύσεις», αυτή η γελοία επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης, ούτε οι «έντιμοι συμβιβασμοί» που καταλήγουν σε επαίσχυντες μνημονιακές υπογραφές.

Η απάντηση είναι (κι ας το βάλλουν καλά στο μυαλό τους οι… «αριστεροί» κυβερνήτες μας): Κανένας πλειστηριασμός, ούτε ενός σπιτιού, ούτε ενός ανθρώπου του μόχθου, ποτέ!