Πρώτη Φορά Αριστερά

 

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης

Με τη Μαριάνθη γνωριζόμαστε καιρούς και ζαμάνια. Γειτόνισσα, αρχιτεκτόνισσα, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ανυποχώρητη αναγνώστρια της «Εφ.Συν.». Μου παραπονιέται όταν αγοράζω το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας απ’ τον Σταύρο -με δίνει στεγνά ο αφιλότιμος- και αναγκαστικά το στερούμαι για χάρη της. Από κείνον μαθαίνω τα νέα της. Παντρεύτηκε τον Ιούνιο σε στενό κύκλο τον Βαγγέλη, με τον οποίο συζούν από ετών. Δεν είχαμε συναντηθεί έκτοτε και υπέθετα ότι λείπουν ταξίδι του μέλιτος.

Ηξερα πως η κρίση τη σμπαράλιασε, όπως όλους τους μηχανικούς. Δεν έχει που δεν έχει δουλειές, έλεγα, θα ’ναι στο χωριό να κάνει τα μπάνια της. «Σαν τα ψηλά βουνά», της ευχήθηκα, όταν την είδα ξάφνου προχθές. -«Πού χάθηκες, βρε ψυχή; Ούτε οι εκπαιδευτικοί δεν παραθερίζουν δυο μήνες». -«Στο μπαλκόνι την έβγαλα», διαμαρτυρήθηκε, «δεν υπήρχε σάλιο μήτε για τα διόδια. Που Φου Α, φίλε μου, Που Φου Α». Τρομοκρατήθηκα. Δεν μ’ άρεσε διόλου ο αναπάντεχος αναγραμματισμός του ΦΠΑ. Θα πρόκειται για κάναν επονείδιστο, νέο φόρο που πέρασε απαρατήρητος στα ψιλά...

και αδιάβαστα γράμματα του τρίτου Μνημονίου, σκέφτηκα.

Χωρίς χρονοτριβή απαίτησα να μου το κάνει λιανά. «Τι σημαίνουν τούτα τα απειλητικά γαλλικά;», ψέλλισα έμφοβος. «Πρώτη Φορά Αριστερά, γείτονα, Που Φου Α, Πρώτη Φορά Αριστερά». Μου εξήγησε πως τα κάπιταλ κοντρόλ ματαίωσαν κάτι προγραμματισμένα μερεμέτια και επιβιώνει δουλεύοντας γκαρσόνα σε καφενείο, εναλλάξ με την κολλητή και κουμπάρα της.

Αναυδοι παρακολουθούμε την προεκλογική περίοδο-εξπρές και νομίζουμε πως ζούμε στη Γη της Επαγγελίας. Οι πολιτικοί αρχηγοί του μνημονιακού τόξου υπόσχονται να εφαρμόσουν απαρεγκλίτως την επαχθή συμφωνία, λες και πρόκειται για ένα διασκεδαστικό κείμενο, εφάμιλλο νούμερου της επιθεώρησης. Ούτε λόγος για την ανεργία, μιλιά για τη φτώχεια, κουβέντα για τις αυτοκτονίες εξαιτίας της, που εξακολουθούν. Χαλούν το πανηγυράκι τούτα τα τετριμμένα και θλιμμένα.

Ντρέπονται οι ψηφοφόροι για τις πομπές των κομμάτων τους. Τις κρύβουν κάτω απ’ το χαλί. Οπως ο Μ.Φ. που ενοχλείται σφόδρα για την κριτική που ασκώ στον εκλεκτό του. Αντιγράφω, διατηρώντας την ορθογραφία, τη στίξη και το συντακτικό του, ηλεκτρονικό μήνυμα που μου στέλνει: «Οι αοκνες προσπαθειες που απο μηνος καταβαλλεται, αποδομησης του συριζα και του Τσιπρα, εργολαβικα θα ελεγα, αδικουν πρωτιστως το χιουμορ σας και βεβαια και την εφημεριδα σας, το δε αποτελεσμα ειναι ακριβως το αντιθετο... μας κανεται τον Τσιπρα ολο και πιο συμπαθη... Εκτος αν ειναι στημενο στα πλαισια του επικοινωνιακου ψυχολογικου πολεμου... Συνεχιστε ακαθεκτος».

Η ξεροκεφαλιά μου με πρόδωσε, αγαπητέ. Δεν είμαι αχάριστος. Αναγνωρίζω στον ηγέτη σας ότι απ’ τον Ιούλιο και εντεύθεν προσφέρει άφθονη τροφή στις σατιρικές στήλες με τη μετάλλαξη, τα «θα» και τις παλινωδίες του. Του το ανταποδίδω καυτηριάζοντάς τα. Γνωρίζω, ωστόσο, ότι η πλειονότητα των οπαδών του τον υποστηρίζει ακόμη, όχι επειδή συγχώρησε τα λάθη του, αλλά γιατί αρνείται να παραδεχτεί το δικό της. Η μηχανή έχει στηθεί με την ανοχή του Μαξίμου. Προτείνω μια συμφωνία: Αν πάψει να μας παραμυθιάζει με χονδροειδή ψεύδη, θα σταματήσω κι εγώ να γράφω την αλήθεια γι’ αυτόν.

ΠΗΓΗ: efsyn