Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Από τότε που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και ειδικότερα από τότε που αυτή η κρίση εκδηλώθηκε με κρίση χρεοκοπίας στην Ελλάδα, η ηγεσία του ΚΚΕ, δειλά στην αρχή αλλά με μεγαλύτερη συνέπεια στη συνέχεια επέλεξε τον δικό της τρόπο υποστήριξης της θέσης για παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ.

Η θέση αυτή στο γενικότερο περίγραμμά της εκφράζεται ως εξής: 

ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

α. Η οποιαδήποτε πρόταση ή συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εκπορεύεται από την αστική τάξη- αν όχι στο σύνολο από τμήματά της- ή εξυπηρετεί αποκλειστικά μόνο αυτή εφόσον δεν έχει προηγηθεί αλλαγή του κοινωνικού καθεστώτος. Επομένως, καμία συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εφόσον αυτό δεν είναι η απόφαση και το...

αποτέλεσμα μιας σοσιαλιστικής επανάστασης.

β. Χωρίς σοσιαλιστική επανάσταση η παραμονή στο ευρώ ή η επιστροφή στη δραχμή είναι εξίσου αντιλαϊκές λύσεις. Συνεπώς δεν έχει νόημα να απασχολεί το λαό το ζήτημα του νομίσματος και οι όροι με τους οποίους θα γίνει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αν αυτό δεν συνοδεύεται με προσχώρηση του στην επανάσταση και με την δυνατότητα του να την πραγματοποιήσει.

γ) Τελευταία, η ηγεσία του ΚΚΕ προσχώρησε με εντυπωσιακή ευκολία στη θέση της κυβέρνησης ότι όσοι επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή ταυτίζονται με το σχέδιο Σόιμπλε, δηλαδή με το σχέδιο και τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου.

 

ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟ

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Στο όνομα μιας δήθεν καθαρής εργατικής - επαναστατικής θέσης, η ηγεσία του ΚΚΕ προτιμά τα πράγματα να μείνουν ως έχουν και η χώρα να μην αποχωριστεί το ευρώ ενώ ανερυθρίαστα συκοφαντεί, ως συμβιβασμένη με τον ταξικό εχθρό και τον διεθνή ιμπεριαλισμό, όλη την αριστερά που αγωνίζεται κατά της πολιτικής των μνημονίων και αναζητεί μέσα από τη ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ το δρόμο για βαθύτερες κοινωνικές αλλαγές στην προοπτική του σοσιαλισμού.

Είναι σωστή μαρξιστικά και έντιμη επαναστατικά αυτή η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ; Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η ηγεσία αυτή παραβλέπει επιδεικτικά μια βασική αρχή του μαρξισμού την οποία ο Λένιν συμπύκνωνε σε τούτη τη φράση:

«Οι δάσκαλοι του σοσιαλισμού δεν μιλούσαν του κάκου για ολόκληρη μεταβατική περίοδο από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό και δεν υπογράμμιζαν στα χαμένα ‘‘τα μακρόχρονα κοιλοπονήματα’’ της νέας κοινωνίας, και αυτή η νέα κοινωνία αποτελεί και πάλι μια αφηρημένη έννοια, που δεν μπορεί να πάρει σάρκα και οστά με άλλον τρόπο, παρά με μια σειρά ποικιλόμορφες, ατελείς, συγκεκριμένες προσπάθειες να δημιουργηθεί τούτο ή εκείνο το σοσιαλιστικό κράτος» (Λένιν: Άπαντα, τόμος 43ος, σελ. 212).

Η ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται τα κοιλοπονήματα της παλιάς κοινωνίας από την οποία θα προκύψει η καινούργια, αρνείται δηλαδή οποιαδήποτε προσπάθεια μετάβασης και εμφανίζει τον σοσιαλισμό ως ένα έτοιμο καλοφτιαγμένο κουστουμάκι που μόλις το φορέσει ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί απ’ όλα τα δεινά του. Το κήρυγμά της δεν διαφέρει απ’ αυτό των παπάδων. Εκείνοι διακηρύσσουν: «Μετανοείτε για να κληρονομήσετέ την Βασιλεία των ουρανών». Και η ηγεσία του ΚΚΕ βροντοφωνάζει: «Αγωνιστείτε μόνο για τον σοσιαλισμό γιατί εκεί βρίσκεται η λύση όλων των προβλημάτων σας».

Χωρίς αμφιβολία, η σημερινή ηγεσία έχει βουτήξει ολόκληρο το ΚΚΕ στα νερά της μεταφυσικήςκαθιστώντας εντελώς ανίκανο να ανταποκριθεί στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης. Αλλά αυτό είναι μόνο το θεωρητικό σκέλος της καταστροφής του. Το πρακτικό είναι ακόμη πιο οδυνηρό. 

ΟΤΑΝ, ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΕΧΘΡΟ

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό που εκφράζει η επίσημη γραμμή του ΚΚΕ; Αφού χωρίς σοσιαλιστική επανάσταση δεν έχει νόημα να μιλάμε για αλλαγή νομίσματος και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, μια διαχείριση των πραγμάτων πρέπει να γίνει. «Να την κάνουν οι άλλοι» λέει το ΚΚΕ. «Εμείς δεν ανακατευόμαστε». Ωραία, αλλά για χώρες χρεοκοπημένες σαν την Ελλάδα η διαχείριση της παραμονής στο ευρώ δεν σημαίνει τίποτε άλλο από μνημόνια, δανειακές συμβάσεις, τρόικες και σκληρά ανελέητα αντιλαϊκά μέτρα. Όλα αυτά να τα κάνουν οι άλλοι’’ λέει το ΚΚΕ. Θαυμάσια. Τα κάνουν. Το ΚΚΕ, όμως τι κάνει; Τους καταγγέλλει ότι χρεοκοπούν, λεηλατούν και γονατίζουν το λαό!!!

Ταυτόχρονα καλεί σε συσπείρωση δυνάμεων γύρω από το πρόγραμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης: «Η ανασύνταξη του κινήματος- διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη της Κυριακής 19-6-2015 - μπορεί να γίνει μόνο με γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Απαιτεί να ηττηθούν, τόσο οισημαιοφόροι του ευρώ όσο και οι σημαιοφόροι της δραχμής που συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο του λαού, της εργατικής τάξης. Απαιτεί να προβληθεί πλατιά ο άλλος δρόμος που έγκαιρα, με σαφήνεια προσδιόρισε το ΚΚΕ με το Πρόγραμμά του. Ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ».

Όλο αυτό δεν μοιάζει με μοίρασμα ρόλων; Όλοι μαζί, η αστική τάξη, τα κόμματά της και η ηγεσία του ΚΚΕστηρίζουν- ο καθένας με τον τρόπο του- την παραμονή στο ευρώ. Από εκεί και μετά η ενότητα φαινομενικά διασπάται. Οι άλλοι υπογράφουν τα μνημόνια, ψηφίζουν τους αντιλαϊκούς νόμους, λεηλατούν το λαό και το ΚΚΕ τους καταγγέλλει χωρίς όμως να προσφέρει καμία λύση. Η επανάσταση που διακηρύσσει είναι απροσδιόριστη χρονικά στην υλοποίησή της- κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα έρθει. Συνεπώς, ο εργαζόμενος λαός στο παρών του και στο ορατό του μέλλον είναι υποχρεωμένος να μένει εγκλωβισμένος στην κρατούσα κατάσταση με τις ευλογίες των αυτοαποκαλούμενων επαναστατών. Άλλωστε κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος να μην αντιλαμβάνεται πως ακόμη κι αν ήταν δυνατόν η επανάσταση να επικρατήσει αύριο το πρωί, η λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα δεν θα ήταν ποτέ άμεση και η απόδοση της σοσιαλιστικής επιλογής- αν δεν εξελισσόταν σε μία περιπέτεια- θα ήθελε πολύ χρόνο- για να γίνει ορατή. 

Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

Υποθέτουμε πως το κήρυγμα της ηγεσίας του ΚΚΕ κερδίζει την πλειοψηφία του λαού. Η σοσιαλιστική επανάσταση επικρατεί αύριο και έχει τεράστια λαϊκή στήριξη. Η νέα εξουσία αμέσως βγάζει τη χώρα από το ευρώ, της ευρωζώνη και την ΕΕ. Σπάει τους δεσμούς με τον ιμπεριαλισμό ολοκληρωτικά και επιχειρεί να πάρει μια σειρά μέτρα: Διαγράφεται το χρέος με μια απόφαση. Κοινωνικοποιούνται (;!) τα συγκεντρωμένα μονοπώλια και επιβάλλεται κεντρικός σχεδιασμός. Οι δανειστές απαντούν: «Εντάξει κύριοι. Εσείς διαγράψατε το χρέος αλλά εμείς όχι. Για να πάρουμε τα λεφτά μας πίσω κατάσχουμε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας σας στο εξωτερικό μαζί με τις όποιες εξαγωγές κάνετε ή θα επιχειρήσετε να κάνετε». Πώς θα απαντήσει σ’ αυτό η ηγεσία του ΚΚΕ που γυροφέρνει δεξιά και αριστερά το ετοιμοπαράδοτο σοσιαλιστικό κουστουμάκι;

Η σοσιαλιστική Ελλάδα έχει ανάγκη από εισαγωγές, σε πρώτες ύλες, καύσιμα, φάρμακα, μηχανές, τεχνολογικά προϊόντα, είδη πλατιάς κατανάλωσης. Καταρχήν πρέπει να δουλέψει η παραγωγή και να ζήσει ο λαός. Οι καπιταλιστές του εξωτερικού είναι έτοιμοι να πουλήσουν τα πάντα και να μας τα φέρουν ως την πόρτα μας. Λεφτά ζητάνε. Σκληρό συνάλλαγμα και μάλιστα πολύ. Τι θα κάνουν οι φωστήρες του ΚΚΕ που διαφημίζουν τον σοσιαλιστικό παράδεισο; Δεν τους περνάει από το μυαλό ότι με απλούς οικονομικούς όρους της αγοράς και χωρίς καμία επέμβαση ο ιμπεριαλισμός θα πνίξει την επανάσταση στην κούνια της; Δεν σκέφτονται το ακόμη χειρότερο σενάριο ότι με αυτούς τους απλούς όρους της αγοράς η επανάσταση σε μερικές εβδομάδες- μη μπορώντας να εξασφαλίσει στο λαό τα στοιχειώδη- θα μετατραπεί στη χειρότερη αντεπανάσταση της ιστορίας;

Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός δεν είναι συνταγές για την κουζίνα του μέλλοντος, δεν είναι παραμύθια για μικρά παιδιά όπου όλοι ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα. Δεν είναι ευχολόγιο, ούτε κυριακάτικο κήρυγμα από άμβωνος. Αυτά είναι η κατασυκοφάντηση και ο εξευτελισμός της επανάστασης.

Έγραφε ο Λένιν: «Ο καθένας ξέρει ότι ο επιστημονικός σοσιαλισμός δεν χάραξε ποτέ κανενός είδους προοπτικές για το μέλλον: περιορίστηκε στην ανάλυση του σύγχρονου αστικού καθεστώτος, στη μελέτη των τάσεων εξέλιξης της κεφαλαιοκρατικής κοινωνικής οργάνωσης, και τίποτε περισσότερο» (Άπαντα: τόμ. 1ος, σελ. 185) Και πρόσθετε: «Ο σοσιαλισμός δεν δημιουργείται με διατάγματα από τα πάνω. Το πνεύμα του είναι ξένο προς το μηχανικό υπαλληλικό - γραφειοκρατικό πνεύμα. Ο ζωντανός, δημιουργικός σοσιαλισμός είναι δημιούργημα των ίδιων των λαϊκών μαζών» (Άπαντα, τόμ. 35ος, σελ. 57).

Πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν ασχολείσαι με την πραγματικότητα, αν δεν την μελετάς και δεν εμβαθύνεις πάνω σ’ αυτήν, αν από τώρα δεν χαράσσεις τους δρόμους προς τον σοσιαλισμό μέσα από την διεκδίκηση λύσεων στα άμεσα και μακροπρόθεσμα προβλήματα των μαζών, αν δεν προσεγγίζεις το σοσιαλισμό μέσα από συγκρούσεις και ρήξεις με το σύστημα, αν δεν αποδέχεσαι τους μεταβατικούς δρόμους με όλο το δαιδαλώδες και το πολύπλοκο που τους χαρακτηρίζει, αν δεν επιχειρήσεις να πάρεις νέους δρόμους, να βρεθείς σε αδιέξοδο και να ξαναγυρίσεις πίσω για να βρεις το καλύτερο μονοπάτι που σε βγάζει μπροστά, κοινωνική επανάσταση δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ.

Πηγή: ergatikosagwnas.gr μέσω ΚΟΥΓΚΙ2015