«Τον βιασμό όταν δεν μπορείς να τον αποφύγεις, τον απολαμβάνεις, σας το λέω εγώ ο ΓΙΑΝΗΣ»

του Γιώργου Χαλιμούρδα

Όσοι δε μάθατε τι είπε ο Βαρουφάκης στον Χατζηνικολάου στην πρόσφατη συνέντευξή του στον ‪#‎enikos, πρέπει να την ακούσετε, ή τουλάχιστον ακούστε τα πιο… καλτ να τα πεις, θεότρελα να τα πεις, αψυχολόγητα να τα πεις, σχιζοφρενικά να τα πεις, βάλτε ότι λεζάντα θέλει ο καθένας.

Τι είπε ο θεός Barouf:

«Στο Eurogroup δεν γίνεται διαπραγμάτευση. Μιλάμε για δέκα λεπτά ο καθένας και μετά καθόμαστε 5-6 ώρες για να μπορέσουμε να συγγράψουμε (με κόπο) ένα κοινό πόρισμα.»

«Οι αποφάσεις δεν παίρνονται στο Eurogroup αλλά σε πιο σκοτεινά κέντρα σε επίπεδο τεχνοκρατών !»

(δηλ. έχετε μπροστά σας ΤΟΝ μάγκα, ΤΟΝ σούπερμαν, που φτάνει στα ανθρώπινα όρια, αλλά παρ’όλα αυτά, δεν παλεύεται, υπάρχουν και υπέρτερες δυνάμεις, θεϊκές, διαβολικές, σκοτεινές, αδύνατον να τις τιθασεύσεις…)  

«Δε θα με κάνεις να πω «κακή κουβέντα» για τον φίλο μου τον Μάριο Ντράγκι»

«η Ελλάδα υπήρξε μια «παράπλευρη απώλεια» της προσπάθειας του Μάριο να διασώσει το ευρώ»

(δηλ.  οι φασίστες τραπεζίτες που ρουφάνε το αίμα του κοσμάκη είναι φίλοι μας, είναι άτομα παρεξηγημένα.)

«Όχι μόνο έχω άριστες σχέσεις με τον κ. Σόιμπλε, αλλά επίσης ό,τι λέμε μεταξύ μας, κεκλεισμένων των θυρών, μένει μεταξύ μας κι αυτή τη συμφωνία την τηρούμε και οι δυο, λέει ο Βαρουφάκης.»

(δηλ. oι Γερμανοί είναι φίλοι μας, είναι άτομα παρεξηγημένα.)

«Με τον Γιάννη (Στουρνάρα) έχουμε μια μακρά ιστορία φιλίας.»

(δηλ. και οι Γερμανοτσολιάδες είναι φίλοι μας, είναι άτομα παρεξηγημένα.) 

«Έχεις μιλήσει  για Φόρο στους 500 πλουσιότερους Έλληνες», πετάει τη χαριτομενιά του ο εγκυρότατατος μεγαλοδημοσιογράφος. Βλοσυρό βλέμμα από το Barouf, σκέφτεται για ένα δεύτερο «Βρωμερή ερώτηση βρε παλιο..., αλλά εγώ δε μασάω, παίρνω θέση εδώ και τώρα» και εκτελεί, ψυχρά, αδίστακτα «Θα δούμε γι’ αυτό, γιατί εγώ έχω αντιρρήσεις σε αυτό»

(δηλ. Οι ολιγάρχες μας είναι καλοί, είναι κι αυτοί άτομα παρεξηγημένα) 

Είναι τρελός θα διερωτηθεί κανείς; Ξέρει τι λέει; Έχει συναίσθηση του τι λέει; Εδώ δε μιλάμε για πολιτικό που σκέφτεται αποκλειστικά σύμφωνα με τις επιταγές του σύγχρονου μάρκετινγκ, είναι κάτι πέρα από αυτό. Είναι κάτι παραπάνω.

Εδώ το δρών υποκείμενο-γητευτής, σε μια νέα εποχή του ΟΥΑΟΥ, όπου εντέχνως αλλά και απροκάλυπτα, όλη την προηγούμενη περίοδο έχει ταυτιστεί μαζί του πάρα πολύς κόσμος, από τις βαρουφίτσες, από τη λάιτ μεταμοντέρνα μάζα του δήθεν, από το φαν κλαμπ των αγρίων της νεομαγκιάς του διαδικτύου έως και τους μετριοπαθείς κιότιδες, ωχαδερφιστές, παρτάκιδες και φιλοτομαριστές που βρήκαν τον ήρωα τους, επιβάλει ωμά και απροκάλυπτα και υποβάλλει σε όλους αυτούς που τον θαυμάζουν, αυτός ο «ήρωας», ο «μάγκας», ο έτσι ο αλλιώς, το νεοελληνικό πρότυπο του «πολύ λάδι και από τηγανίτα τίποτα», αυτός ο τύπος του με «μπόλικο καμπόσο και στην ουσία τίποτα», επιβάλλει σε όλους αυτούς τους χιλιάδες ψηφοφόρους του, τους χιλιάδες θαυμαστές του, μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, συριζαίους ή μη, όλους αυτούς που έχουν ταυτιστεί με τον ήρωά τους, την υποταγή, το ραγιαδισμό, την εθελοδουλία, τη μοιρολατρία.

«Αγαπητοί φίλοι, λέει ο τυπάρας, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα: Υπάρχει κάποιος θεός πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα, ή κάποιος διάολος τέλος πάντων, που αποφασίζει για εμάς. Ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν να είστε σίγουροι ότι ΕΓΩ προσωπικά και εμείς δευτερευόντως ως κυβέρνηση, το προσπαθούμε. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται και τα άλλα καλά παιδιά. Ο Μάριο, ο κολλητός μου ο Γιάννης με 2ν, ο Βόλφγκανγκ, Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα διαφορετικό. Έτσι είναι η ζωή. Απολαύστε την. Τον βιασμό όταν δεν μπορείς να τον αποφύγεις, τον απολαμβάνεις, σας το λέω εγώ ο ΓΙΑΝΗΣ. Believe me, Trust me.»   

Αν το δούμε ψυχρά με τη λογική έχουμε ένα σύστημα (Γνωσιολογικό σύστημα: ΜΜΕ, ΜΚΔ -Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, Τύπος, ακόμα και Παιδεία) που παράγει έναν ήρωα (συνήθως εφήμερο) ο οποίος είναι εντεταλμένος, βαλτός, να κάνει τι δουλειά του συστήματος, ο οποίος σαγηνεύει τα πλήθη, τα οποία ταυτίζονται μαζί του, και στο τέλος του δράματος, κεντρικός στρατηγικός στόχος, τα οδηγεί στην υποταγή, στη συγκατάβαση, στον πλήρη έλεγχο, στην πλήρη καθοδήγηση.

Στη μεταμοντέρνα σημερινή νέα εποχή, ο μέσος άνθρωπος δεν εντυπωσιάζεται, δε  σοκάρεται εύκολα. Τα πλήθη έχουν εθιστεί στα πάντα, έχουν άπειρες εικόνες και πληροφορίες για τα πάντα. Και τα θετικά και τα αρνητικά. That’s life. Jungle life, θα προσέθετα εγώ. Με αυτό σαν δεδομένο έρχεται μια «υπέρτατη» ανθρώπινη δύναμη, φτιαγμένη με τέχνη, σύστημα και κόπο από το όλο σύστημα, που εντυπωσιάζει πέρα από τα καθημερινά. Μια δύναμη ΟΥΑΟΥ. Μια δύναμη αστείρευτης θετικής ενέργειας. Ένα ΟΥΑΟΥ που μοιάζει χαλαρό, που δε φοβάται, που δεν έχει όρια. Μια δύναμη που σε ελκύει, θέλεις να παραδοθείς ολοκληρωτικά, να την υπηρετήσεις ώστε να κερδίσεις τη συμπάθεια της. Μια δύναμη που εντυπωσιάζει θετικά ακόμα και όταν σου λέει τα πιο αρνητικά πράγματα που σε αφορούν. Μια δύναμη που φαντάζει σε έναν κόσμο που αγωνιά να γεμίσει τις αισθήσεις του με αδρεναλίνη, για την υπέρβαση της καθημερινής ουτιδανότητας, ως θείο δώρο και ας πάνε όλα τα άλλα στο… διάολο. Η σύγχρονη εξάρτηση.

Και ο μεγάλος χαμένος είναι ο Λόγος. Ο αρχαιοελληνικός λόγος, η αρχαιοελληνική σκέψη. Χάνεται η λογική. Χάνεται η συνέχεια της κοινωνίας μας. Η ιστορία περνά στη λήθη, η επιστήμη περνά στη λήθη. Επικρατεί το θεμέλιο του νεοφιλελεύθερου ρεύματος που είναι ο σχετικισμός, ηθικός, φιλοσοφικός, γνωσιολογικός, σύμφωνα με τον οποίο δεν υπάρχει αντικειμενική επιστημονική αλήθεια, τα πάντα αμφισβητούνται. Κι έτσι περνάμε στο τέλος της ιστορίας, σε ένα τέλος χωρίς κάποια αρχή. Και τα ΟΥΑΟΥ είναι η ναυαρχίδα αυτού του τέλους.

Δυο κόσμοι συγκρούονται, ο κόσμος της λογικής και ο κόσμος του παραλόγου, το άσπρο και το μαύρο, η σύνθεση και η αποσύνθεση, η πραγματική πραγματικότητα και η εικονική πραγματικότητα, ο κόσμος της βιοπάλης και της εξαθλίωσης που περνά η Πατρίδα μας και ο κόσμος των «δώρων» εκ της Εσπερίας, του Ευρώ και του χρέους.

Και εδώ προκύπτουν αμείλικτα ερωτήματα, προς κάθε κατεύθυνση.  Θα επικρατήσει ο λόγος ή θα πάμε στο πλήρες αδιέξοδο; Και πόσοι και ποιοι είναι έτοιμοι και διατεθειμένοι να αντιταχθούν στα αλλεπάλληλα ΟΥΑΟΥ της σημερινής εποχής;