ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΠΑΧΤΗΣ Πώς θα σωθεί η ελληνική οικονομία, έξω από το ευρώ

 

του Στάθη Καγιαλέ

Επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το παραμύθι με τους ξένους επενδυτές που όλο σκέφτονται να έρθουν στην Ελλάδα να… επενδύσουν και όλο κάνουν βήματα πίσω, βλέποντας ή περιμένοντας να έρθει στον τόπο η καταστροφή.

Οι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, ήταν διαχρονικά, αρπαχτές ή «επιθέσεις φιλίας» διαφόρων κερδοσκόπων και σπάνια επιχειρηματικά ανοίγματα με υγιείς προθέσεις και μακροχρόνια σχέδια με κοινό όφελος και για τη χώρα. Τέτοιες επενδύσεις η Ελλάδα δεν τις χρειάζεται.

Αλλά και πολλές ντόπιες ιδιωτικές επενδύσεις, ενώ έτυχαν μεγάλων διευκολύνσεων και ατελειών, μέσω των αναπτυξιακών νόμων, ελάχιστα ήταν αυτά που προσέφεραν στον τόπο, πέρα κάποιων θέσεων εργασίας με μεροκάματα πείνας και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα. …

Γι αυτό άλλωστε, η πολυπόθητη «ανάπτυξη» δεν ήρθε ποτέ, ή δεν έφτασε να καλύψει αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Οι περισσότερες επενδύσεις στηρίχθηκαν στο εισαγωγικό εμπόριο, που ρήμαξε τον εγχώριο παραγωγικό ιστό ή τον περιόρισε τραγικά σε μεγέθη που δεν εξασφαλίζουν επάρκεια σε κανένα τομέα της παραγωγής ή μεταποίησης.

Οι «μεγάλες επενδύσεις» ξένων κεφαλαίων δεν μπόρεσαν και δεν μπορούν να φέρουν την ανάπτυξη, γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος τους. Η ελληνική οικονομία μπορεί να στηριχθεί μόνο στις δικές της δυνάμεις. Και γι αυτό υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Να στηριχθεί η ντόπια παραγωγή σε όλους τους τομείς, μέσω των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των δημοσίων επενδύσεων, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και υψηλές αμοιβές. Στόχος να είναι η εξασφάλιση προϊόντων – υπηρεσιών ποιότητας υψηλού επιπέδου και όχι η «ανταγωνιστική» τιμή.

Αυτό για να επιτευχθεί με το ευρώ, δεν ήταν και δεν είναι πλέον εφικτό. Η ελληνική οικονομία χρειάζεται μια άλλη «επανεκκίνηση» για να είναι βιώσιμη και να καλύπτει τις ανάγκες της. Πρέπει να χρηματοδοτηθούν δράσεις, πρωτοβουλίες και δραστηριότητες με εθνικό σχεδιασμό στη βάση της μικρομεσαίας επιχείρησης, της βιοτεχνίας και μικρής βιομηχανίας σε απόλυτη εξειδίκευση με αξιοποίηση της καινοτομίας και των ευρεσιτεχνιών και να στηριχθούν από το κράτος, κόντρα σε πολιτικές που δήθεν εξασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα κόντρα στον προστατευτισμό.

Αυτή η πολιτική υποδούλωσης στις υποχρεώσεις της χώρας, έναντι των κοινοτικών κανόνων για τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, βυθίζει όλο και περισσότερο τη χώρα στη φτώχεια και στην ανεπάρκεια σε μέσα και αγαθά και συνθλίβει το δημόσιο συμφέρον και τη βιωσιμότητα του λαού.

Να μη ξεχνάμε ότι σε κάθε κρίση, το μάρμαρο πάντα πληρώνουν τα φυσικά πρόσωπα και οι μικρομεσαίοι. Αυτοί δίνουν φόρο αίματος για να καλυφθούν μαύρες τρύπες, που πλέον δεν μπορούν να κλείσουν και τα νούμερα δεν επαρκούν για να καλύψουν τα χρέη που εμφανίζουν στα τεφτέρια τους οι ξένοι «δανειστές».

Η Ε.Ε., προ πολλού και κατά παράβαση των ιδρυτικών της συνθηκών, δεν στοχεύει στην ευημερία των λαών των κρατών – μελών της, αλλά στα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας κεφαλαίων, των αγορών και μιας στενής ελίτ κρατών, υπό τη γερμανική αυτοκρατορία.

Η Ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε προκρούστια κλίνη για τα αδύναμα κράτη, όπου τους αφαιρείται και καταληστεύεται, όχι το περίσσευμα που δεν υπάρχει, αλλά το μεδούλι ως τα κόκκαλα.

Γίνεται πλέον καταφάνερα ορατό, ότι η… καριέρα της Ελλάδας στο ευρώ έχει τελειώσει προ πολλού και η επιμονή των κυβερνήσεων του δόγματος «Σόιμπλε πάρτα όλα», οδηγεί βαθύτερα στην καταστροφή χωρίς επιστροφή. Με απλά λόγια, είναι πέρα για πέρα «ύποπτο» και «σκοτεινό» μια χώρα να επιμένει σε ένα νόμισμα που δεν υπάρχει στα κρατικά ταμεία και στις τσέπες του λαού.

Είναι τουλάχιστον ουτοπία να περιμένεις ανάκαμψη και σωτηρία, ζητώντας δανεικά για να ξεπληρώνεις χρέη, χωρίς να έχεις δυνατότητα να ανασυντάξεις τις παραγωγικές δομές που έχουν καταστραφεί, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να χρηματοδοτήσεις την οικονομία της χώρας για να αρχίσει να κινείται και να παράγει.

Εκτός και αν μπορείς να αλλάξεις στο σύνολό της, την πολιτική της αποικιοκρατίας που έχουν επιβάλλει οι σύγχρονοι αποικιοκράτες (ευρωπαίοι εταίροι και αγορές), με την συγκατάθεση για πλήρη παράδοση της χώρας, από τους εντολοδόχους πολιτικούς των κυβερνήσεων που πέρασαν και ευχόμαστε να μην ξαναγυρίσουν.

* Ο Στάθης Καγιαλές, είοναι δημοσιογράφος, Δρ. σε θέματα ΕΕ-Κοινοτικού Δικαίου ΦΩΤΟ: e-frapedia.com & viadiplomacy.gr

ΠΗΓΗ: journalist