Βήμα πρώτο…η ίδια η αλήθεια

του Γιώργου I. Κουτσαντώνη

Αν κανείς προσπαθήσει να παρακολουθήσει με ορθολογισμό (δηλαδή το δυνατό από-ιδεολογικοποιημένος και απεξαρτημένος από κομματικούς οπαδισμούς) την κατάντια της πολιτικής στην Ελλάδα, μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι η συνειδητοποίηση ότι αυτό που «παρέχεται» στους πολίτες είναι ένα ολιγαρχικό πολίτευμα και ασφαλώς όχι Δημοκρατία.

{Η Δημοκρατία δεν μπορεί παρά να είναι άμεση. Λέγοντας «άμεση δημοκρατία» είναι σαν να λέμε «μηλόπιτα με μήλο». Είναι όπως ο όρος «κερδοσκοπικός καπιταλισμός» που το επίθετο «κερδοσκοπικός», είναι πλεονασμός, διότι ποτέ ο καπιταλισμός δεν υπήρξε το αντίθετο. Ή όπως ο όρος «αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος» που δεν χρειάζεται το επίθετο «αδελφοκτόνος», διότι ποτέ ο εμφύλιος δεν υπήρξε το αντίθετο. } ^{[1]   …}

«Εάν (άμεση) δημοκρατία σημαίνει να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας, αυτό δεν μπορεί να γίνει πριν και χωρίς να πάρουμε τις έννοιες στα χέρια μας.» ^[1] 

Αυτή η άθλια πολιτική σκηνή, ξεμπροστιάζει στα μάτια των πολιτών την αληθινή εικόνα του ολιγαρχικού αυτού συστήματος, που ανερυθρίαστα οι επαγγελματίες πολιτικοί ονομάζουν Δημοκρατία.

Οι πολίτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα προβλήματά τους (οικονομικά και μη), στις αδιέξοδες επιλογές τους (επερχόμενες εκλογές), στον φόβο (λαϊκίστικη κινδυνολογία από όλες τις εγχώριες και μη πλευρές) και φυσικά στην αίσθηση αδυναμίας απέναντι σε πράγματα που είναι πιο μεγάλα από τους ίδιους. 

Όμως σήμερα έχουν καταλάβει πως χρόνια τώρα τρέφονται από τις ίδιες ομάδες πολιτικών που - προκειμένου να υφαρπάξουν την ψήφο τους - δωρίζουν απλόχερα φρούδες υποσχέσεις για όλα τα προβλήματά τους (υγεία, παιδεία, δίκαιη φορολογία κλπ.). Έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο φόβος είναι πάντα κακός σύμβουλος και ότι η δύναμη  και η ελπίδα δεν βρίσκεται στη μονάδα αλλά στη κοινότητα.

Έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πως, αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αυτή θα γίνεται όλο και χειρότερη.

Τα εφαρμοστικά μοντέλα, οι προϋποθέσεις, οι προτάσεις για νέους θεσμούς και ριζικές αλλαγές είναι ασφαλώς τα τεράστια επόμενα βήματα τα οποία μπορούν γίνουν μόνο μέσω της ίδιας της βούλησης των πολιτών. 

Το πρώτο όμως και καθοριστικό βήμα, σε θέση να αποτελέσει και την αρχική κινητήρια δύναμη, είναι η ίδια η αλήθεια…Πως δηλαδή η μόνη ελπίδα ήταν και παραμένει η πολιτική. Η άσκηση της οποίας μπορεί να είναι ωφέλιμη για όλους, αποκλειστικά και μόνο μέσω της πραγματικής Δημοκρατίας.

Γιώργος Κουτσαντώνης

^[1] Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιώργου Ν. Οικονόμου  «Άμεση Δημοκρατία» Εκδόσεις Παπαζήση

ΠΗΓΗ: Art Version  μέσω μοναξερός..