H κόλαση δεν έχει τόση οργή όσο ένας αδιαμφισβήτητος Σουλτάνος

 

του Pepe Escobar

Μετάφραση   ο Γιώργος του Κλικ

Όταν ο Τούρκος Πρόεδρος/επίδοξος Σουλτάνος Recep Tayyip Erdogan προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Ataturk της Κωνσταντινούπολης νωρίς το Σάββατο το πρωί, ονόμασε το πραξικόπημα αποτυχημένο και “δώρο Θεού”

Προφανώς ο Θεός χρησιμοποιεί το Face Time. Ήταν μέσω πλάνων αυτού του εικονικού iPhone, σε μια μυστική τοποθεσία που εμφανίστηκε ζωντανά στο CNN Turk από μια μπερδεμένη κεντρική παρουσιάστρια, που ο Erdogan κατάφερε να καλέσει τις λεγεώνες του να βγουν στους δρόμους, να εξαπολύσει την Λαϊκή Εξουσία και να νικήσει την στρατιωτική ομάδα που είχε καταλάβει την κρατική τηλεόραση και είχε ανακοινώσει ότι βρισκόταν στην εξουσία.

Έτσι ο Θεός διαθέτει μυστηριώδεις mobile τρόπους. Η επίκληση του Erdogan βρήκε ανταπόκριση ακόμα και στους νεαρούς Τούρκους που είχαν διαμαρτυρηθεί λυσσαλέα εναντίον του στο Gezi Park. Τους είχαν ψεκάσει, βομβαρδίσει με κανόνια νερού οι αστυνομικοί του. Είχαν θεωρήσει το κόμμα του, το κυβερνητικό AKP αηδιαστικό. Τον υποστήριξαν όμως κατά του “φασιστικού στρατιωτικού πραξικοπήματος”. Για να μην αναφέρουμε κάθε τζαμί σε όλη την Τουρκία που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Erdogan.

Η επίσημη εκδοχή της Άγκυρας είναι ότι το πραξικόπημα έγινε από μια μικρή μερίδα του στρατού την οποία καθοδηγούσε εξ αποστάσεως ο εξορισμένος στην Pennsylvania κληρικός Fethullah Gulen, ένα εργαλείο της CIA. Όσο και να είναι αμφίβολη η ευθύνη, αυτό που είναι εμφανές είναι ότι το πραξικόπημα ήταν μια τουρκική απομίμηση του Τρίο Στούτζες. Μόνο που στη θέση των Στούτζες έχουμε τον υπό κράτηση Διοικητή της 2ης Στρατιάς στρατηγό Adem Huduti, τον διοικητή της 3ης Στρατιάς Erdal Ozturk και τον πρώην αρχηγό αεροπορίας Akin Ozturk.

Όπως οι σε υπερδιέγερση πρώην ειδικοί επιχειρήσεων της CIA ουρλιάζουν στα ΜΜΕ – και κάτι ξέρουν αυτοί από αλλαγές καθεστώτων – ο κανόνας νούμερο 1 για να πετύχει ένα πραξικόπημα είναι να στοχεύσεις και να απομονώσεις το κεφάλι του φιδιού. Και όμως, το πανούργο κεφάλι του τουρκικού φιδιού δεν βρισκόταν πουθενά. Άσε που κανένας σημαντικός στρατηγός που να ακούγεται πιστευτά πατριώτης δεν παρουσιάστηκε στο κρατικό  TRT για να εξηγήσει με σαφήνεια τους λόγους του πραξικοπήματος.

(Erdogan) love is in the air

Οι σχεδιαστές του πραξικοπήματος στόχευσαν στις υπηρεσίες πληροφοριών των οποίων οι κύριες θέσεις βρίσκονται στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα και κοντά στα υπουργεία. Χρησιμοποίησαν ελικόπτερα Cobra – με πιλότους εκπαιδευμένους στις ΗΠΑ – κατά των στόχων αυτών. Στόχευσαν επίσης στο γενικό στρατηγείο του στρατού του οποίου τα μέλη τα τελευταία 8 χρόνια ορίζονται από τον Erdogan και δεν είναι της εμπιστοσύνης πολλών αξιωματικών μέσου βαθμού.

Καθώς καταλάμβαναν τις γέφυρες στον Βόσπορο φάνηκε να έρχονται σε επαφή με την στρατιωτική αστυνομία η οποία έχει εκτεταμένη παρουσία σε όλη την Τουρκία και ένα στιβαρό ομαδικό πνεύμα. Στο τέλος όμως δεν είχαν ούτε τους αριθμούς, ούτε την απαιτούμενη προετοιμασία. Όλα τα υπουργεία φάνηκε ότι επικοινωνούσαν μεταξύ τους ενώ διαδραματιζόταν το πραξικόπημα και το ίδιο και οι μυστικές υπηρεσίες. Όσον αφορά δε στην αστυνομία, αυτή πλέον είναι ένα είδος πραιτωριανής φρουράς του AKP.

Στο μεταξύ το Gulfstream 4, με αριθμό πτήσης TK8456 του Erdogan, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο Bodrum στις 1:43 πμ και πετούσε επί ώρες πάνω από την βορειοδυτική Τουρκία με το  transponder του σε θέση “on” και ανενόχλητο. Ήταν από το προεδρικό αεροπλάνο ενώ ήταν ακόμα προσγειωμένο που ο Erdogan βγήκε στο Face Time, και μετά, εν πτήσει, που κατάφερε να ελέγξει το αντι-πραξικόπημα. Το αεροπλάνο ποτέ δεν εγκατέλειψε τον τουρκικό εναέριο χώρο και ήταν απολύτως ορατό σε όλα τα πολιτικά και στρατιωτικά ραντάρ. Τα F-16 των σχεδιαστών του πραξικοπήματος μπορούσαν εύκολα να το βρουν και/ή να το εξαϋλώσουν. Αντ' αυτού έστειλαν στρατιωτικά ελικόπτερα να βομβαρδίσουν την προεδρική κατοικία στο Bodrum πολύ μετά την αναχώρηση του.

Το κεφάλι του φιδιού πρέπει να ήταν 100% σίγουρο ότι η παραμονή του αεροσκάφους του στον τουρκικό εναέριο χώρο ήταν τόσο ασφαλής όσο αν έτρωγε ένα κομμάτι μπακλαβά. Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι το Gulfstream κατάφερε να προσγειωθεί στην Κωνσταντινούπολη με απόλυτη ασφάλεια τις πρώτες ώρες του πρωινού του Σαββάτου, παρά την επικρατούσα αντίληψη ότι το αεροδρόμιο βρισκόταν υπό την κατοχή των “στασιαστών”.

Στην Άγκυρα οι “στασιαστές” χρησιμοποίησαν μια μηχανοκίνητη μεραρχία και δυο μονάδες ειδικών δυνάμεων. Γύρω από την Κωνσταντινούπολη υπήρχε μια ολόκληρη στρατιά. Η 3η Διοίκηση είναι ενταγμένη στην δύναμη ταχείας επέμβασης του ΝΑΤΟ. Αυτοί παρείχαν τα Leopards που πήραν θέση σε στρατηγικά σημεία της πόλης, τα οποία, ας σημειωθεί, δεν άνοιξαν ποτέ πυρ.

Εντούτοις η δυο στρατιές-κλειδιά κοντά στα σύνορα με Συρία και Ιράν έμειναν στο “περιμένουμε να δούμε”. Και μετά, στις 2 το πρωί, η διοίκηση της επίσης στρατιάς-κλειδί, της 7ης, με έδρα το Diyarbakir – με αποστολή την αντιμετώπιση των ανταρτών του PKK – ανακοίνωσε την πίστη της στον Erdogan. Εκείνη ήταν η ακριβής, κρίσιμη στιγμή που ο πρωθυπουργός Binali Yildırım ανακήρυξε μια no-fly zone πάνω από την Άγκυρα.

Αυτό σήμαινε ότι ο Erdogan ήλεγχε τους ουρανούς. Και το παιχνίδι είχε τελειώσει. Η Ιστορία κινείται με μυστηριώδεις τρόπους. Η no-fly zone που για τόσο καιρό ονειρευόταν ο Erdogan για το Χαλέπι ή για τα σύνορα Τουρκίας - Συρίας στο τέλος υλοποιήθηκε πάνω από την ίδια του την πρωτεύουσα.

Το μάζεμα των συνήθων υπόπτων

Η θέση των ΗΠΑ ήταν ακραία ασαφής από την αρχή. Μόλις έγινε το πραξικόπημα η αμερικανική πρεσβεία στην Τουρκία το ονόμασε “τουρκικό ξεσηκωμό”. Ο ΥπΕξ John Kerry, στη Μόσχα για συνομιλίες για την Συρία, ήταν αόριστος. Το ΝΑΤΟ μουγγάθηκε. Μόνο όταν έγινε ξεκάθαρο ότι το πραξικόπημα πατάχθηκε ο πρόεδρος Ομπάμα και οι “σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ” ανακοίνωσαν επίσημα την “στήριξη τους στην δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση”.  

Ο Σουλτάνος ξαναμπήκε στο παιχνίδι γεμάτος άχτι για εκδίκηση. Πήγε αμέσως στο CNN Turk ζητώντας από την Ουάσινγκτον την παράδοση του Gulen ακόμα και χωρίς καμία ένδειξη ότι είχε μαγειρέψει το πραξικόπημα. Και το έκανε με μια ενσωματωμένη απειλή. “Αν θέλετε να διατηρήσετε πρόσβαση στην βάση του Incirlik πρέπει να μου δώσετε τον Gulen”. Δύσκολο να μην θυμηθούμε όταν το καθεστώς Cheney το 2001 ζητούσε από τους Ταλιμπάν τον Οζάμα Μπιν Λάντεν χωρίς να δίνει καμία απόδειξη για την ευθύνη του στα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Συνεπώς η υπ αριθ. 1 πιθανότητα απάντησης στα ερωτηματικά είναι επιβεβλημένη:  Οι μυστικές υπηρεσίες του Erdogan γνώριζαν ότι μαγειρευόταν πραξικόπημα. Και ο πανούργος Σουλτάνος το άφησε να συμβεί ξέροντας ότι οι μηχανορράφοι είχαν πολύ λίγη υποστήριξη.  Πιθανότατα γνώριζε  – εκ των προτέρων — ότι ακόμα και το φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP), του οποίου τα μέλη ο Erdogan προσπαθεί να αποβάλλει από το κοινοβούλιο, θα υποστήριζαν την κυβέρνηση στο όνομα της δημοκρατίας.

Δυο επιπλέον γεγονότα συνηγορούν σ' αυτή την υπόθεση. Την προηγούμενη εβδομάδα ο Erdogan υπέγραψε ένα νόμο που έδινε νομική ασυλία σε στρατιωτικούς που παίρνουν μέρος σε επιχειρήσεις ασφαλείας στο εσωτερικό, όπως εναντίον του PKK. Αυτό ηχεί σαν βελτίωση στις σχέσεις της κυβέρνησης του AKP και του στρατού. Και έπειτα το ανώτατο δικαστικό όργανο της Τουρκίας, το HSYK απέλυσε όχι λιγότερους από 2,745 δικαστές μετά από έκτακτη συνεδρίαση στον απόηχο του πραξικοπήματος. Αυτό σημαίνει μόνο ότι η λίστες ήταν ήδη έτοιμες εκ των προτέρων.

Η μεγαλύτερη και άμεση γεωπολιτική συνέπεια μετά το πραξικόπημα είναι ότι ο Erdogan δείχνει τώρα να έχει ως εκ θαύματος επανακτήσει το “στρατηγικό του βάθος” – όπως ο πρώην πρωθυπουργός του Davutoglu θα έλεγε. Όχι μόνο στο εξωτερικό – μετά την οικτρή αποτυχία της “πολιτικής” του στη ΜΑ και στο κουρδικό – αλλά και στο εσωτερικό. Από κάθε πρακτική σκοπιά ο Erdogan τώρα ελέγχει την Εκτελεστική, την Νομοθετική και την Δικαστική Εξουσια – και δεν κάνει αιχμάλωτους στο να ξεκαθαρίσει για τα καλά το στρατό. Κυρίες και Κύριοι, ο Σουλτάνος έχει θρονιαστεί.

Αυτό σημαίνει ότι το νεο-Οθωμανικό project τελεί εν ισχύι – τώρα όμως υπό καθεστώς ολικού τακτικού επαναπροσανατολισμού. Ο πραγματικός “εχθρός” τώρα είναι οι Κούρδοι της Συρίας – όχι η Ρωσία και το Ισραήλ (και όχι ο ISIS/ISIL/Daesh που, ούτως ή άλλως, ποτέ δεν ήταν). Ο Erdogan κυνηγάει το YPG, που για εκείνον δεν είναι παρά μια προέκταση του PKK. Σκοπός του είναι να αποκλείσει πάση θυσία την ύπαρξη μιας αυτόνομης κρατικής οντότητας στην βορειανατολική Συρία – ένα “Κουρδιστάν” φτιαγμένο σαν ένα δεύτερο Ισραήλ που στηρίζεται από τις ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένα είδος εγκάρδιας σχέσης με τη Δαμασκό – επιμένοντας, ας πούμε, στο ότι η Συρία πρέπει να διατηρήσει την εδαφική της ακεραιότητα. Και αυτό σημαίνει επίσης, βεβαίως, ανανέωση του διαλόγου με την Ρωσία.

Τι επιδιώκει λοιπόν η CIA;

Περιττό να προσθέσουμε ότι η Άγκυρα και η Ουάσινγκτον βρίσκονται τώρα σε πιστοποιημένη τροχιά σύγκρουσης. Εάν υπάρχει ένα κρυμμένο χέρι της Αυτοκρατορίας του Χάους στο πραξικόπημα – καμία ένδειξη ακόμα — αυτό σίγουρα θα προέρχεται από τον άξονα νεοφιλελεύθεροι/CIA της Beltway (ΣτΜ κέντρο εξουσίας ΗΠΑ στην Washington DC), και όχι από την ανίσχυρη κυβέρνηση Ομπάμα. Προς το παρόν η μόχλευση του Erdogan φτάνει μέχρι την πρόσβαση στο Incirlik. Όμως η παράνοια του γιγαντώνεται. Γι' αυτόν η Ουάσινγκτον είναι διπλά ύποπτη γιατί φιλοξενεί τον Gulen και υποστηρίζει το YPG.

Η κόλαση δεν έχει τόση οργή όσο ένας υποτιμημένος Σουλτάνος. Παρ' όλες τις πρόσφατες γεωπολιτικές του τρέλες, το μπαλέτο διπλής επανασύνδεσης του Erdogan με το Ισραήλ και την Ρωσία είναι εξόχως πραγματιστικό. Ξέρει ότι χρειάζεται την Ρωσία για τον Turkish Stream (ΣτΜ, τον αγωγό) και για να κατασκευάσει πυρηνικούς αντιδραστήρες. Και χρειάζεται το Ισραήλ για να εδραιώσει τον ρόλο της Τουρκίας στο ενεργειακό σταυροδρόμι Ανατολής-Δύσης.

Όταν μαθαίνουμε, καίρια, ότι το Ιράν υποστηρίζει την τουρκική “γενναία υπεράσπιση της δημοκρατίας”, όπως τουίταρε ο Υπουργός Εξωτερικών Zarif, γίνεται ξεκάθαρο πως ο Erdogan, μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, ξανασχεδίασε την εικόνα ολόκληρης της περιοχής. Και αυτό ηχεί, όχι σαν ΝΑΤΟ, αλλά σαν Ευρασιατική ολοκλήρωση και σύνδεση της Τουρκίας με τους Νέους Δρόμους του Μεταξιού (ΣτΜ, οι νέοι δρόμοι εμπορίου που οδηγούν δυτικά από την Κίνα μέσω της ηπειρωτικής Ασίας). Σίγουρα το Beltway – για το οποίο, στη συντριπτική πλειοψηφία, ο Erdogan είναι ο παροιμιώδης “ανακόλουθος και αφερέγγυος σύμμαχος” — έχει φρικάρει. Το όνειρο με τους  Τούρκους συνταγματάρχες κάτω από τις άμεσες διαταγές της CIA έχει τελειώσει – τουλάχιστον για το ορατό μέλλον.

Και η Ευρώπη; Ο Yildirim δήλωσε ήδη ότι η Τουρκία μπορεί να επαναφέρει την θανατική ποινή  – για να εφαρμοστεί στους σκευωρούς. Αυτό, στην ουσία, σημαίνει bye bye ΕΕ. Και επίσης bye bye στο ευρωκοινοβούλιο που θα ενέκρινε τα άνευ βίζας ταξίδια των Τούρκων στην Ευρώπη. Στο κάτω κάτω ο Erdogan πήρε ήδη αυτά που ήθελε από την καγκελάριο Merkel. Εκείνα τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ για να συγκρατήσει την προσφυγική κρίση που ο ίδιος ουσιαστικά είχε εξαπολύσει. Η Merkel στοιχημάτισε την μπάνκα στον Erdogan. Τώρα μιλάει με τον εαυτό της – ενώ ο Σουλτάνος είναι σε θέση να καλεί τον Θεό στο Face Time.  

Πηγή: sputniknews 

Υστερόγραφο

Μερικά στοιχεία από την πρόσφατη “πρόοδο” μετάβασης από “δημοκρατία” σε σουλτανάτο.

Λίστες Εκκαθαρίσεων στην Τουρκία τις 2 τελευταίες μέρες.

Απολύθηκαν-απομακρύνθηκαν-συνελήφθησαν:

15,200 εκπαιδευτικοί

8,000 αστυνομικοί

3,500 στρατιωτικοί (μεταξύ τους οι πιλότοι που εμπλέκονταν στην κατάρριψη του ρωσικού Su-24)

3,000 δικαστές

492 κληρικοί

257 του πρωθυπουργικού γραφείου

120 στρατηγοί και ναύαρχοι

Πηγή: zerohedge

  

Επίσης

Απολύονται όλοι (!) οι πανεπιστημιακοί κοσμήτορες (1,577) και 21,000 δάσκαλοι ιδιωτικών σχολείων

Πηγή: zerohedge