...Την ιστορία αυτή μου την είπε στο μακρινό παρελθόν και σε χρόνο τελείως ανύποπτο (για μένα) ο σημερινός βουλευτής χίου του σύριζα, του οποίου ο πεθερός ήταν ο μαραγκός μάρτυρας των περιστατικών.

Τον είδα προχθές στην πόλη τον βουλευτή μας και τον έφτυσα. Για να μην τον ματιάσω διότι ομόρφυνε. ...

του Γιάννη Μακριδάκη

Από τις μέχρι στιγμής πληροφορίες για την πρόταση της κυβέρνησης, καταλαβαίνω ότι προχθές ψηφίσαμε όχι διότι η τελεσιγραφική πρόταση των δανειστών μας φάνηκε μάλλον φτηνιάρικη. Τώρα θα καταθέσουμε μια πιο ακριβή πρόταση, να μας αξίζει και να καμαρώνουμε.

Πριν μερικές δεκαετίες, όταν γεννιόταν ο μικροαστισμός στην Ελλάδα, οι χιώτισσες καπετάνισσες, οι γυναίκες των καπετάνιων δηλαδή, οι οποίες είχαν το γενικό πρόσταγμα των μαστόρων στα υπό κατασκευή σπίτια τους αφού ο σύζυγος ήτανε μπαρκαρισμένος και έστελνε το τσεκ, πήγαιναν στον μαραγκό για κουφώματα ή για σκρίνιο ή για κουζίνες και αυτός τους έδειχνε διάφορα φιγουρίνια σε διάφορες ποιότητες ξυλείας και τιμές.

Τότε οι καπετάνισσες, που είχαν στον νου τους η μια να φτιάξει...

πιο φανταχτερό σπίτι από την άλλη και να επιδεικνύεται μετά δήθεν αδιάφορα, λέγανε στον μάστορα:

Ωραία αυτά που μου δείχνετε, δεν λέω, αλλά τίποτε πιο ακριβό δεν έχετε;

Την ιστορία αυτή μου την είπε στο μακρινό παρελθόν και σε χρόνο τελείως ανύποπτο (για μένα) ο σημερινός βουλευτής χίου του σύριζα, του οποίου ο πεθερός ήταν ο μαραγκός μάρτυρας των περιστατικών.

Τον είδα προχθές στην πόλη τον βουλευτή μας και τον έφτυσα. Για να μην τον ματιάσω διότι ομόρφυνε. Του πάει το βουλευτηλίκι, μάλλον βρήκε το νόημα της ζωής, καλό είναι αυτό για τον άθρωπο και χαίρομαι ειλικρινά. Κατόπιν του θύμισα και το άρθρο μου για τη βαριά καρδιά των αυτοεξευτελισμένων που ψηφίζουν ναι σε όλα εξ ανάγκης, για την πατρίδα, επειδή δεν υπάρχει άλλη λύση, όπως λέγανε τόσα χρόνια όλοι όσοι ψήφισαν τα μνημόνια, να το έχει υπ’ όψη του για παν ενδεχόμενο…

ΠΗΓΗ: Γιάννης Μακριδάκης