Στο Παλαμήδι τ’ Αναπλιού το άδικο ξορκίζεται με αίμα...


Γράφει ο Μουσταΐρας Γιώργος

Κάστρο παλιό και σκοτεινό, που ορθώνεσαι τ’ αψήλου
και χάνεσαι πίσω, βαθειά, σε χρόνους περασμένους,
στοιχειώνεις μέσ’ στα σπλάχνα σου ψυχές και ιστορίες,
κρίματα, πόνους και καημούς και πάθη και λαχτάρες.


Ένας βράχος κι ένα κάστρο. Το πιο φημισμένο κάστρο της Ελλάδας. Το Παλαμήδι τ’ Αναπλιού, που πήρε το όνομά του από έναν αδικοσκοτωμένο και η ιστορία του συνακόλουθα, είναι γραμμένη με αίμα, δάκρυα και προδοσίες.

Οικιστής της Ναυπλίας –όπου βρίσκεται το σημερινό Ναύπλιο– ήταν ο Ναύπλιος, γιός του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, μιας από τις Δαναΐδες. Ο απόγονός του πέμπτης γενιάς, που είναι γνωστός ως Ναύπλιος ο νεώτερος και πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, είχε τρεις γιούς, τον Παλαμήδη, τον Οίακα και τον Ναυσιμέδοντα. Από τον Παλαμήδη, που συκοφαντημένος, είχε άδικο τέλος κατά την τρωική εκστρατεία, πήρε το όνομά του ο ψηλός λόφος (216 μ.), που δεσπόζει πάνω από την πόλη.

Και από τότε, πάνω σ’ αυτό το βράχο, το άδικο κι η προδοσία ξορκίζονται με αίμα.
Σύμφωνα με τις βιβλιογραφικές καταγραφές ο λόφος δεν φαίνεται να είχε οχυρωθεί συστηματικά μέχρι τα χρόνια της δεύτερης Ενετοκρατίας. Πάντως, κατάλοιπα οχυρώσεων αρχαίων χρόνων διακρίνονται στις εσχατιές του ενετικού φρουρίου, προς την πλευρά του Καραθώνα.

Κατά την περίοδο της πρώτης Ενετοκρατίας, οι Βενετσιάνοι δεν έκαναν κάποια οχυρωματική εργασία στο Παλαμήδι, ενώ ενίσχυσαν και επέκτειναν το κάστρο της Ακροναυπλίας. Αυτό το πλήρωσαν κατά τη διάρκεια της τρίχρονης πολιορκίας του Ναυπλίου (1537-1540) από τους Τούρκους, καθώς ο βεζίρης Κασίμ πασάς είχε τοποθετήσει πάνω ‘κει τα πυροβόλα του και κανονιοβολούσε τους αμυνόμενους στην Ακροναυπλία και στην πόλη.

Διαβάστε την συνέχεια στο slpress

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.