Οι αψυχολόγητες ΗΠΑ και ο δυναμικός Ερντογάν

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Δεν νομίζω ότι μπορεί να καταλάβει κανείς τους Αμερικανούς. Ούτε να τους ψυχολογήσει. Έχω σηκώσει από καιρό τα χέρια ψηλά, χωρίς όμως να χάνω τις ελπίδες μου! Και δεν είναι και απρόβλεπτοι, εκτός από τον Πρόεδρό τους. Αντίθετα, είναι πολύ προβλέψιμοι οι γραφειοκράτες.

Αλλά ώρες-ώρες νιώθω ότι είναι οι πιο αφελείς άνθρωποι του κόσμου -όχι όλοι- και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ.

Μία καλή περίπτωση που δείχνει την αφέλεια τους στον υπερθετικό βαθμό, είναι το Κυπριακό. Ότι τους πουν οι φιλότουρκοι Εγγλέζοι το ακολουθούν σαν …τυφλοί και πέφτουν πάντα στον γκρεμό και τους επιρρίπτουν και την ευθύνη για τις αποτυχίες, που είναι μόνιμες, οι απαράδεκτοι απόγονοι μίας διεφθαρμένης αυτοκρατορίας.

Είναι και το άλλο το πρόβλημα: ότι δίνουν σημασία σε αναξιόπιστους ανθρώπους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, και το γλυκό έρχεται και δένει! Ποιος θα ξεχάσει ότι οι τοπικοί τους «αντιπρόσωποι» τους ενέπλεξαν σε εκείνη την απαίσια ιστορία του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει ποτέ, ακόμα και να το υποστήριζε ο μακαρίτης ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Οι πολίτες είναι πιο σοφοί από τους πολιτικούς, άλλωστε…

Μία άλλη πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος, τους έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, καθώς δεν μπορούν να αντιληφθούν αυτό που καταλαβαίνουν και τα νήπια: ότι άλλο η Τουρκία, άλλο ο Σουλτάνος της. Η Τουρκία θα μείνει. Ο Ερντογάν θα φύγει σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Και ουδείς από τους διαδόχους του, με πρώτο τον άτακτο γαμπρό του, θα ακολουθήσουν τις πολιτικές του. Θα επιστρέψουν στο αμερικανικό «μαντρί». Χωρίς αμφιβολία. Οι αναλυτές και οι γραφειοκράτες, τουλάχιστον σε αυτό συμφωνούν.

Κάθονται, λοιπόν, οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, και βλέπουν τον ηγέτη της κατοχικής δύναμης να τους χορεύει στο ταψί, αντί να του δώσουν ένα (διπλωματικό) μπάτσο και να είναι όλος δικός του. Είναι πραγματικά, όχι μόνο αφελείς, αλλά δείχνουν και μία αδικαιολόγητη «δειλία». Ξεχνούν ότι έχουν από πίσω τους τις πιο ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις του κόσμου. Ξεχνούν ότι διαθέτουν πανίσχυρα οικονομικά όπλα, που έχουν γονατίσει πιο δυνατές χώρες από την Τουρκία.

Τέλος πάντων, αυτή η ανοχή προς την Τουρκία είναι και περίεργη. Δεν είναι μόνο ύποπτη λόγω της σχέσης του Ερντογάν με τον πρόεδρο της Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ, που είναι χωμένος -όπως ισχυρίζονται πρώην συνεργάτες του- στη διαφθορά. Αναφέρομαι φυσικά στις κατηγορίες των πρώην συνεργατών του για τα συμφέροντα του στην Τουρκία, στην Κίνα και σε άλλες χώρες με αυταρχικά καθεστώτα.