Οι επιλογές της κυβέρνησης αν χτυπήσει ο Ερντογάν

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Μελετώντας τα δημοσιεύματα των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης, συνειδητοποιεί κανείς ότι ο πολεμικός πυρετός που δημιούργησε ο Ταγίπ Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο, προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία.

Μερικά μέσα εστιάζονται στην απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην περίπτωση που ο σχιζοφρενής πρόεδρος της Τουρκίας προκαλέσει αυτό που συνηθίσαμε να χαρακτηρίζουμε "θερμό επεισόδιο" επειδή δεν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Το "θερμό επεισόδιο" στην πραγματικότητα είναι μία πολεμική αναμέτρηση μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, με ευθύνη βεβαίως της κατοχικής δύναμης. Και το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι τι κάνει ένας οποιοσδήποτε ηγέτης -ας μην εστιαστούμε αποκλειστικά στον κ. Μητσοτάκη- στην περίπτωση κατά την οποία μία εχθρική δύναμη απειλήσει την εδαφική κυριαρχία, την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία μίας χώρας.

- Υποχωρεί και κάθεται στο διαπραγματευτικό τραπέζι, όπου προφανώς θα δώσει για να "έχει την ησυχία του"; Αν ακούσει τη διεφθαρμένη ελίτ θα υποχωρήσει.

- Ή αμύνεται στην απρόκλητη επίθεση, η οποία θα μπορούσε να φέρει και μία καταστροφή, όχι μόνο οικονομική, αλλά και σε ανθρώπινες ζωές; Αν ακούσει τη φωνή της συνείδησής του θα δώσει τη μάχη για την Πατρίδα…

Σκληρά τα ερωτήματα και τα διλήμματα, αλλά ο καθένας μπορεί να δώσει την απάντηση. Διότι πρόκειται για ευθεία απειλή της κυριαρχίας και της ακεραιότητας της χώρας.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι αυτός που είναι. Δεν χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση για να καταλήξει κανείς σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Δεν κρύβεται και ομιλεί με τη γλώσσα που ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα. Απειλεί και εκβιάζει. Και με τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας, είναι βέβαιο πως είναι έτοιμος να υλοποιήσει τις απειλές του. Απαιτεί το μισό Αιγαίο και δεν τον ενδιαφέρει ότι στα νησιά μας ζουν χιλιάδες Έλληνες πολίτες. Φτάνουν οι παράνομες διεκδικήσεις του μέχρι την Κρήτη, απ’ όπου κατάγεται ο Πρωθυπουργός της χώρας.

Ας μην μιλήσουμε για την Κύπρο. Πήρε κατά την εισβολή του 1974 το 40% της Κύπρου. Τα κατεχόμενα είναι πλέον μία τουρκική επαρχία. Τα τελευταία χρόνια έχει επιτευχθεί και η ισλαμοποίηση. Ο Ερντογάν έκτισε δεκάδες τζαμία και πιέζει με τον τρόπο αυτό τους «άθεους» Τουρκοκύπριους να ακολουθήσουν στα αχνάρια των εθνικιστών ισλαμιστών της Τουρκίας.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι πρόκειται για «μία τελειωμένη υπόθεση». Μόνο που στην Κύπρο το πατριωτικό αίσθημα είναι υψηλό και οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι στις επιλογές τους δεν περιλαμβάνεται η υποταγή στους Τούρκους. Τα στρατιωτικά τους μέσα δεν είναι πολλά, όπως της Ελλάδας, αλλά μπορούν να αμυνθούν για πολλές ημέρες μέχρις ότου φτάσει η βοήθεια από τη «Μητέρα Πατρίδα». Αν φτάσει… Διότι το 1974 οι άνθρωποι στην Κύπρο έμειναν μόνοι τους και πλήρωσαν την προδοσία της χούντας.

Ο κ. Μητσοτάκης ΔΕΝ βρίσκεται στον ωκεανό χωρίς σωσίβιο, όπως νομίζουν μερικοί. Η Ελλάδα διαθέτει αξιόμαχη πολεμική αεροπορία και ισχυρό πολεμικό ναυτικό. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της, παρά τα οικονομικά προβλήματα, μπορούν να προστατεύσουν τη χώρα. Οι συζητήσεις του με ξένους ηγέτες κατέληξαν σε ισχυρή υποστήριξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έρθει στρατιωτική βοήθεια από το εξωτερικό, αν και οι εκπλήξεις στον στρατιωτικό τομέα είναι πάντα στην ημερησία διάταξη. Διότι μία επικράτηση της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο σημαίνει και πλήγμα για χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος.