ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ : Η ΧΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΟΥ 1973:

Ο Ρίσαρντ Καπισίνσκι, ο μεγαλύτερος Πολωνός ανταποκριτής όλων των εποχών, έγραψε: «Στη Λατινική Αμερική, τα στάδια επιτελούν δύο ρόλους. Στους ήρεμους καιρούς, διεξάγονται εκεί αγώνες. Στις δικτατορίες, οι άρχοντες στοιβάζουν ή δολοφονούν εκεί τους πολιτικούς τους αντιπάλους».

Το στάδιο του Σαντιάγκο, στην ομώνυμη πρωτεύουσα της Χιλής, επιτέλεσε και τους δύο ρόλους. Στους ήρεμους καιρούς, εκεί έπαιζε η εθνική ομάδα της χώρας. Όταν όμως ο στρατηγός Πινοσέτ κατέλαβε την εξουσία με τη δύναμη του στρατού, σκοτώνοντας τον πρόεδρο Αλιέντε και πνίγοντας την αντίσταση στο αίμα, το 1973, το στάδιο της Χιλής επιτέλεσε και το… δεύτερο ρόλο του! Εκεί μάζεψε τους αντιφρονούντες ο Πινοσέτ, κι εκεί δολοφόνησε κάποιους απ’ αυτούς…

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, που θα γινόταν στα γερμανικά γήπεδα, ήταν έτοιμο να ξεκινήσει. Οι προκριματικοί κάθε ζώνης είχαν τελειώσει, κι απέμεναν (όπως και σήμερα) τα μπαράζ. Η Σοβιετική Ένωση κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη Χιλή, σε ένα τέτοιο μπαράζ, σε διπλούς αγώνες (εντός-εκτός έδρας). Το πρώτο παιχνίδι, στη Μόσχα, έληξε 0-0. Η Σοβιετική Ένωση θα έπρεπε να ταξιδέψει με τη σειρά της στο Σαντιάγκο, για τον επαναληπτικό.

Δεν το έκανε!!! Η σοβιετική κυβέρνηση αρνήθηκε να στείλει τους παίκτες της εθνικής στη Χιλή. «Δε θέλουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο σε ένα στάδιο, όπου δολοφονούνται δημοκράτες από τη χούντα», είπαν. Οι ποδοσφαιριστές, συμφώνησαν. Οι προσπάθειες για αλλαγή γνώμης έπεσαν στο κενό. Η Σοβιετική Ένωση δε θα έπαιζε στη ρεβάνς, για «πολιτικούς λόγους», όπως είπαν. Έλα όμως που το παιχνίδι έπρεπε να γίνει…

Τελικά… έγινε. Την 21 Νοεμβρίου 1973, μπροστά σε χιλιάδες φανατικούς οπαδούς, οι παίκτες της Χιλής παρατάχθηκαν στη φυσούνα, έτοιμοι να βγουν στον αγωνιστικό χώρο. «Αρνούμαι να βγάλω την ομάδα στο γήπεδο χωρίς αντίπαλο», τόλμησε να πει ο αρχηγός Φρανσίσκο Βαλντές. Οι άνθρωποι του καθεστώτος, οπλισμένοι σαν αστακοί, κόλλησαν το πιστόλι στον κρόταφο του Φιγκερόα, που ήταν πίσω του: «Μην επιμένεις»…

Έτσι παίχτηκε το πιο περίεργο παιχνίδι ποδοσφαίρου στην ιστορία του αθλήματος. Οι Χιλιανοί έπαιξαν για 90 λεπτά ολομόναχοι, μέσα στο γήπεδο, σκόραραν πάνω από… 150 γκολ, μέσα σε θύελλα επευφημιών και ζήτω, και πήραν την πρόκριση.

Στα γερμανικά γήπεδα, η Χιλή δε σκόραρε πάρα μια φορά μόνο.

ΠΗΓΗ